شعر اشعار خیام

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۰

​

امروز ترا دسترس فردا نیست
و اندیشه فردات بجز سودا نیست

​

ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست
کاین باقی عمر را بها پیدا نیست
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۱

​

ای آمده از عالم روحانی تفت
حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت

​

می نوش ندانی ز کجا آمدهای
خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۲

​

ای چرخ فلک خرابی از کینه تست
بیدادگری شیوه دیرینه تست

​

ای خاک اگر سـ*ـینه تو بشکافند
بس گوهر قیمتی که در سـ*ـینه تست
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۳

​

ایدل چو زمانه میکند غمناکت
ناگه برود ز تن روان پاکت

​

بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند
زان پیش که سبزه بردمد از خاکت
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۴

​

این بحر وجود آمده بیرون ز نهفت
کس نیست که این گوهر تحقیق بسفت

​

هر کس سخنی از سر سودا گفتند
زآن روی که هست کس نمیداند گفت
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۵

​

این کوزه چو من عاشق زاری بوده است
در بند سر زلف نگاری بودهست

​

این دسته که بر گردن او میبینی
دستیست که برگردن یاری بودهست
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۶

​

این کوزه که آبخوارهٔ مزدوریست
از دیدهٔ شاهیست و دل دستوریست

​

هر کاسهٔ می که بر کف مخموریست
از عارض مـسـ*ـتی و لب مستوریست
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۷

​

این کهنه رباط را که عالم نام است
و آرامگه ابلق صبح و شام است

​

بزمیست که وامانده صد جمشید است
قصریست که تکیهگاه صد بهرام است
​

​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۸

​

این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت
چون آب به جویبار و چون باد به دشت

​

هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت
روزی که نیامدهست و روزی که گذشت
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۹

​

بر چهره گل نسیم نوروز خوش است
در صحن چمن روی دلافروز خوش است

​

از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست
خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است
​