شعر اشعار ابن حسام خوسفی

[ANDREA]

۲۱) نوک قلمت که مشک از او می بارد

بر صفحه گل عنبر تر بنگارد

برنامه هستی قلم انصافت

بنشاند عدل و ظلم از او بردارد

 

[ANDREA]

۲۲) ز آن درد که آن دیده روشن دارد

چشمم ز برای او گهر می بارد

آن درد اگر غمزه او بگذارد

چشمم به مژه ز چشم او بر دارد

 

[ANDREA]

۲۳) لطفت همه کارهای او نیکو کرد

آری همه کارهای ما نیک او کرد

او نیکو کرد و ما همه بد کردیم

ما را به نکو کاری خود بدخو کرد

 

[ANDREA]

۲۴) در شست تو چون کمان خمیدن گیرد

قوس قزح از هوا رمیدن گیرد

چون کرکس تیر تو پریدن گیرد

دل در بر نسرین طپیدن گیرد

 

[ANDREA]

۲۵) اغیار چو از میان کناری گیرد

هر دست طرب دامن یاری گیرد

بنشین نفسی کاین دل سودایی من

در سایه سرو تو قراری گیرد

 

[ANDREA]

۲۶) ایام گل است و ابر نم می ریزد

وز شاخ نشاط بار غم می ریزد

در سایه سرو از گل و بادام بهی

باد سحر آمد و درم می ریزد

 

[ANDREA]

۲۷) مشک از سر زلف آن صنم می ریزد

عنبر ز شبستان ارم می ریزد

سر تا قدمش چو سر بسر زیبا هست

خوبی ز سرش تا به قدم می ریزد

 

[ANDREA]

۲۸) خوی از سر زلف آن صنم می ریزد

بر گل ز گلاب ناب نم می ریزد

از حسرت عناب لبش دیده من

خونابه ز چشم ، دم به دم می ریزد

 

[ANDREA]

۲۹) شب نیست که آهم به ثریا نرسد

وز دیده من سیل به دریا نرسد

دل گلشن وصل تو به جان می طلبد

تا عاقبت آنجا برسد یا نرسد

 

[ANDREA]

۳۰) بیچاره حسود بی بصر خواهد شد

چون کور شده است کورتر خواهد شد

از زیر و زبر چو گویمش کان فلکی

مانند فلک زیر و زبر خواهد شد