شعر دفتر اشعار رودکی

[Diba]

شمارهٔ ۱۱۰



بسی خسرو نامور پیش ازین

شدستند زی ساری و ساریان


شمارهٔ ۱۱۱



از پی الفغده و روزی به جهد

جانورسوی سپنج خویش جویان و روان

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۱۲



خواسته تاراج گشته، سر نهاده بر زیان

لشکرت همواره یافه، چون رمهٔ رفته شبان

شمارهٔ ۱۱۳



خود غم دندان به که توانم گفتن؟

زرین گشتم برون سیمین دندان

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۱۴



به نوبهاران بستای ابر گریان را

که از گریستن اوست این زمین خندان

شمارهٔ ۱۱۵


به آتش درون بر مثال سمندر

به آب اندرون بر مثال نهنگان

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۱۷

هرگز نکند سوی من خسته نگاهی
آرنگ نخواهد که شود شاد دل من

شمارهٔ ۱۱۸


تلخی و شیرینیش آمیخته است

کس نخورد نوش و شکر با پیون

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۱۹



ای خریدار من ترا بدو چیز:

به تن و جان و مهر داده ربون

شمارهٔ ۱۲۰



گرفته روی دریا جمله کشتیهای بر تو

ز بهر مدح خواهانت زشروان تا به آبسکون

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۲۱




هر آن که خاتم مدح تو کرد در انگشت

سر از دریچهٔ رنگین برون کند زرین

شمارهٔ ۱۲۲





به سرو ماند، گر سو لاله دار بود

به مورد ماند، گر مورد روید از نسرین

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۲۳





گیتیت چنین آید، گردنده بدین سان هم

هم باد برین آید و هم باد فرودین

شمارهٔ ۱۲۴




به چنگال قهر تو در، خصم بد دل

بود همچو چرزی به چنگال شاهین

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۲۵





ازان کوز ابری باز کردار

کلفتش بسدین و تنش زرین


شمارهٔ ۱۲۶




چنان که خاک سر شتی به زیر خاک شوی

نیات خاک و تو اندر میان خاک آگین

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۲۷





آن رخت کتان خویش من رفتم و پردختم

چون گرد به ماندستم تنها من واین باهو

شمارهٔ ۱۲۸




چرا عمر کرکس دو صد سال؟ ویحک!

نماند فزون تر ز سالی پرستو؟

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۲۹





عاجز شود از اشک و غریو من

هر ابر بهارگاه بابختو

شمارهٔ ۱۳۰




دلبرا، زوکی مجال حاسد غماز تو

رنگ من با تو نبندد بیش ازین ملماز تو