متون ادبی کهن رباعیات کمال‌الدین اسماعیل

Diba · 2019/03/25

در هر عمری دمی که دمساز آیی

آن هم بدوصد کرشمه و نازآیی

وانگه که شوی رنجه نیایی بر من

چندانکه بپرسمت که کی بازآیی؟

Diba · 2019/03/25

گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی

بر من ز بهشت هشت در بگشایی

بر تو در شادی و طرب بگشایند

امشب اگر آن بند دگر بگشایی

Diba · 2019/03/25

آگاه ز حال من سر گشته نیی

کز عشق چو من زیرو زبر گشته نیی

آن روی چو روز را مگردان از من

شکرانۀ آنکه روز برگشته نیی

Diba · 2019/03/25

زلف تو چو بروی تو افتد گویی

در شب بچراغ می کنم دلجویی

نی نی که سر زلف تو جای دل ماست

کردی تو بجای دل ما نیکویی

Diba · 2019/03/25

ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی

وی عشـ*ـوه فروش سر و بالا که تویی

آنجا که تویی، درد و غم اینجا، که نیم

و آنجا که نیم، جان و دل آنجا که تویی

Diba · 2019/03/25

ای ترک چرا چهره برافروخته یی

خود از همه چیز کینه اندوخته یی

این تنگ فرو گرفتنت بر مردم

مانا که ز چشم خویش آموخته یی

Diba · 2019/03/25

ای مشک تو باری زکجا آمده یی؟

بر بوی دو زلف یار ما آمده یی

از مادر اگر نه بخطا آمده یی

از ترکستان سیه چرا آمده یی؟