شعر رباعیات فیض کاشانی

[aaaaaaaa]

ای فیض بس است آنچه خواندی بس کن از هیچ فن اندرز نماندی بس کن
تا قوت گفتگوی بودت گفتی اکنون که ز گفتگوی ماندی بس کن

 

[aaaaaaaa]

ای فیض بیا بجانب حق رو کن این روی و ریای خلق را یکسو کن
کاری که بمیزان خدا ناید راست بر هم زن و با جهانیان بکرو کن

 

[aaaaaaaa]

شادی و طرب بغمسرائی میکن تحصیل نوا به بینوائی میکن
بنشین چه ترا برگ شود بی برگی بر مسند فقر پادشاهی میکن

 

[aaaaaaaa]

مهرت سرشته حق در آب و گل من جا کرده چه جان بتن در آب و گل من
از مهر علی و مهر اولاد علی است محصول دو عالم من و حاصل من

 

[aaaaaaaa]

مستم ز ندای لا اله الا هو هستم ز برای لا اله الا هو
این مـسـ*ـتی من ز لا اله الا هو جانم بفدای لا اله الا هو

 

[aaaaaaaa]

دیدیم جمال لا اله الا الله دیدیم جلال لا اله الا الله
از دوزخ و از بهشت آزاد شدیم جستیم وصال لا اله الا الله

 

[aaaaaaaa]

ای فیض بسی موعظه گفتی گفتی بس گوهر بی‌نظیر سفتی سفتی
یک خفته ز گفته تو بیدار نشد احسنت کزین فسانه گفتی خفتی

 

[aaaaaaaa]

یا رب جان را غذای دانش دادی دل را دادی ز فیض دانش شادی
توفیق عمل بعلم هم نیز بده آن هم تو معید نعم و هم بادی

 

[aaaaaaaa]

تو یار مرا ندیده‌ای معذوری زان روی گلی نچیده‌ای معذوری
از گلشن عشق یار بوئی نوزید در زهدستان چریدهٔ معذوری

دانلود رمان های عاشقانه

 

[aaaaaaaa]

نی اهل دلی که بشنوم زو رازی نی هم نفسی که باشدم دمسازی
کی باشد و کی که با پر و بال فنا در عالم لامکان کنم پروازی

دانلود رمان های عاشقانه