شعر رباعیات ملک الشعرای بهار

[White Moon]

شمارهٔ ۵۸ - گله‌های دوستانه​

قلبم به حدیثی که شنیدی مشکن
عهدم به خطایی که ندیدی مشکن
تیغی که بدو فتح نمودی مفروش
جامی که بدو باده کشیدی مشکن
​

شمارهٔ ۵۹​

ای خواجه به خط بد دلی سیر مکن
خوبی را بی‌برکت و بی‌خیر مکن
کاری که‌پس‌از سه سال هم‌عهدی و صدق
با من کردی بس است با غیر مکن
​

شمارهٔ ۶۰​

سردار به شه گفت سپاهی از من
امضای اوامر و نواهی از من
عزل‌از من و نصب از من و دربار ازتو
تخت ازتو و تاج از تو و شاهی از من​

 

[White Moon]

شمارهٔ ۶۱​

آمادهٔ جنگ باش کاین چرخ حرون
با نرم‌دلی با تو نگردد مقرون
جز با جنگ آماده نمی‌گردد صلح
جزبا خون پاکیزه نمی گردد خون
​

شمارهٔ ۶۲ - در محبس نظمیه​

سرتیپ‌، شدم ذلیل در جنگ پشه
بیمارم و زار و مانده در چنگ پشه
از زحمت روزگشته‌ام قد مگس
وز خستگی شب شده‌ام رنگ پشه
​

شمارهٔ ۶۳ - برای وثوق ا‌لدوله به فرنگستان فرستاده شد​

ای خواجهٔ راد و مشفق دیرینه
دوری شاید ولی به این دیری نه
ساعت مشمر فال بدو نیک مگیر
مگذار که تقویم شود پارینه
​

 

[White Moon]

​

شمارهٔ ۶۴​

زان نرگس نیم مـسـ*ـت مستم کردی
زان قامت افراشته پستم کردی

گویندکه بت همی شکست ابراهیم
ای ابراهیم بت‌پرستم کردی


​

شمارهٔ ۶۵​

ای کاش دلم به دوست مفتون نشدی
چون‌ مفتون‌ شد ز هجر مجنون نشدی

چون‌مجنون‌شد ز رنج پرخون نشدی
چون‌ پر خون شد ز دیده‌ بیرون نشدی



​

شمارهٔ ۶۶​

ای ایرانی خفتی و بگذشت بسی
برخیز و به کار خویش بنگر نفسی

ور کشته‌ شوی جز این مبادت هوسی
کاین خانه از آن توست نی زان کسی

​

 

[White Moon]

​

شمارهٔ ۶۷​

ای مادر اگر دسترسی داشتمی
سنگ سیه ازگور تو برداشتمی

خود را گل و خاک تیره پنداشتمی
تنهات به زبر خاک نگذاشتمی


​

شمارهٔ ۶۸​

ای روح روان که فارغ از این بدنی
جویای عزیزکردهٔ خویشتنی

ای خفته به خاک‌، من تو هستم تو منی
من فرزندم تو مادر ممتحنی


​

شمارهٔ ۶۹​

تا بشکافد به هم دل نالانی
تا خون بارد ز دیدهٔ گریانی

هرجاکه‌ دمد ستاکی اندر لب جوی
دست بشرش بسر نهد پیکانی
​

 

[White Moon]

​

شمارهٔ ۷۰​

از پیش و پس حیات بر خیره مپوی
دم را بنگر ز آمده و رفته مگوی

آن را که گذشته است بیهوده میاب
وآن را که نیامده است بیهوده مجوی


​

شمارهٔ ۷۱​

آن کس که رموز غیب داند، نه تویی
وان کو خط نابوده بخواند، نه تویی

اندیشهٔ عاقبت مکن کز پس مرگ
چیزی هم اگر از تو بماند، نه تویی
​