شعر قصاید ملک الشعرای بهار

White Moon

کاربر نگاه دانلود
کاربر نگاه دانلود
عضویت
2018/05/13
ارسالی ها
4,744
امتیاز واکنش
20,639
امتیاز
863
شمارهٔ ۱۵۰ - تشبیب


ای بر گل سوری زده از مشک سیه خال
وز عود خط آراسته بر چینی تمثال

لعبت نبود چون تو دل‌آشوب و دل‌آوبز
آهو نبود چون تو سیه‌چشم و سیه‌خال

ای دست نکویی به بناگوش تو زان زلف
بنگاشته بی خامه بسی جیم و بسی دال

از جیم تو صد تاب و شکن بر قد عشاق
وز دال تو صد بند و گره در دل ابدال

می ده که هلال مه شوال برآمد
ای بی‌ تو قد من چو هلال مه شوال

احوال من از بـ..وسـ..ـه کن ای ترک دگرگون
زان پیشگه از باده دگرگون کنم احوال

در مسجد و محراب همی رفتم زین پیش
واکنون نروم جز به در مطرب و قوال

رفت آنکه شب و روز به هر برزن و هر کوی
زاهد رود از پیش و گروهیش به دنبال

می ده که مرا حال نمانده است کزین بیش
زاعمال شبانروز دگرگونه کنم حال

چون آتش سیال یکی باده بنه پیش
ای روی تو افروخته‌تر زآتش سیال

بردند به چین اندر تمثال تو بت روی
زآنروی پرستند به چین اندر تمثال

فالم همه نیکو بود از دیدن روبت
از دیدن روی تو نکوتر نبود فال
 
  • پیشنهادات
  • White Moon

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/05/13
    ارسالی ها
    4,744
    امتیاز واکنش
    20,639
    امتیاز
    863
    شمارهٔ ۱۵۱ - پیام به انگلستان

    یک‌ره از ری سوی لندن گذر ای پیک شمال
    بر ازین شهر بدان شهر یکی صورت حال

    بحر اخضر چو فرو ربزد در تنگه مانش
    تنگهٔ مانش چو پیوندد با بحر شمال

    کشوری بینی پر مردمی و حشمت و فر
    مردمی بینی آزاده و فرخنده‌ خصال

    از پی حفظ وطن کرده بپا رایت حرب
    وز ره پاس شرف بسته میان بهر قتال

    حشم و لشکر بـرده به فراز و به نشیب
    سپه و سنگر بسته به وهاد و به تلال

    توپ‌ها بینی بگشاده دهان میلامیل
    دشت‌ها بینی‌، ز انبوه حشر مالامال

    نوجوانانی پوشیده به تن جامهٔ جنگ
    شیرمردانی بگرفته به کف تیغ جدال

    بانوان بینی در سعی و عمل چون مردان
    پیرها بینی خندان و دوان چون اطفال

    باغ‌ها بینی سرسبز به مانند بهشت
    کاخ‌ها بینی ستوار به کردار جبال

    مجلس عامه نشسته به سئوال و به جواب
    مجلس خاصه ستاده به جواب و به سئوال

    سائسان بینی هریک چو فلک بی‌آرام
    تاجران یابی هریک چو طبیعت فعال

    به تن و توش‌، جوان و به بر و دوش‌، قوی
    به روش، تندخرام و به سخن، چرب‌مقال

    به سخن گفتن صافند و صریح‌اند و صدیق
    به عمل کردن جلدند و جسور و جوال

    کوه درکوه موتور بینی و طیاره و توپ
    دشت در دشت سپه بینی و ترتیب نزال

    ناو جوشن‌ور بینی زده صف اندر صف
    مرغ بمب‌افکن یابی زده بال اندر بال

    مرغ بمب‌افکنشان‌، تیزتر از مرغ هوا
    ناو بالن‌برشان بیشتر از ماهی بال

    ببر از مردم غم‌دیدهٔ ایران خبری
    سوی آن کشور و آن مردم پاکیزه‌فعال

    بازگو کای متمکن شده از دولت شرق
    هیچ دانید که در شرق چه باشد احوال‌؟

    چند قرنست که با مشرقتان ییوند است
    گشته ازشرق سوی غرب روان سیل منال

    گیرم این آب و زمین گشت ز بیگانه تهی
    هم از استقلال افزود به جاه و به جلال

    چون ‌جماعت ‌رود از دست‌، ‌چسود آب ‌و زمین
    چون رعیت فتد از پای‌، چسود استقلال‌؟

    مشرق از مشرقیان خالی اگرگشت‌، شود
    مسکن وحشی تلموق و صعالیک ارال

    جلوه و زیب و جمال همه‌تان از شرق است
    رحم آرید بدین جلوه و این زیب و جمال

    شرق بازار بزرگست و شما بازرگان
    با خود آیید که بازار تهی شد ز اموال

    هیچ با حاصل دهقان نکند سیل ملخ
    آنچه با حاصل این ملک نمودید امسال

    همه بردید و چریدید و بگردید انبار
    ز حبوب و ز بقول و زپیاز و ز ذغال

    برزگر گرسنه و جیش بریتانی سیر
    شهر بی‌توشه و اردو ز خورش مالامال

    آن لهستانی مسکین که ازین پیش نبود
    جزکفی نان تهی‌، توشه او مدت سال

    بره و مرغ ببرد و کره و تخم بخورد
    عسل و قند و مرباش فزون از خرطال

    نوش جان باد به مهمان و حلال آنچه بخورد
    وآنچه را برد و تلف کرد نه نوش و نه حلال

    که شنیده است که مهمان بخورد هم ببرد
    هم نهان سازد و هم سوزد اگر یافت مجال

    آخر این دشمنی از چیست بدین قوم فقیر
    نه شما زادهٔ مرغید و نه ما نسل شغال

    دیو با مردم این ملک نکرد آنچه کنند
    این گروه متمدن به جنوب و به شمال

    کاسب و شهری و زارع همگی حیرانند
    کز کجا توشه رسانند به اهل و به عیال

    فتح نا کرده چنین است و از آن می‌ترسم
    کز پس فتح نبینیم به جز غنج و دلال
     

    White Moon

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/05/13
    ارسالی ها
    4,744
    امتیاز واکنش
    20,639
    امتیاز
    863
    شمارهٔ ۱۵۲ - پایتخت گل

    در پایتخت ما بگشادند بخت گِل
    شد پایتخت ما به صفت پای تخت گل

    خوشگلتر از شوارع ری نیست کاندروست
    صدگونه شکل هندسی از عـریـ*ـان عـریـ*ـان گل

    هر گـه ستور گام نهد از پی عبور
    بر گرد گام‌هاش بروید درخت گل

    گر تختی از بلور نهی برکنار راه
    در نیم لحظه‌اش نشناسی ز تخت گل

    گر بخت گل گره خورد از سعی نیم‌شب
    عمال نیمروز گشایند بخت گل

    یک رخت پاک باز نماند به شهر ری
    گر آفتاب و باد نه‌بندند رخت گل

    گر قصه موجز آمد عیبم مکن ازآنک
    سخت است رد شدن ز قوافی سخت گل
     

    White Moon

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/05/13
    ارسالی ها
    4,744
    امتیاز واکنش
    20,639
    امتیاز
    863
    شمارهٔ ۱۵۳ - دار مجازات

    همی چه گویی چندین چراست قالاقیل
    به پیش این در و برگرد آن بلند نخیل

    شگفت روزی‌، همچون قیامت از انبوه
    فراخنایی‌، مانند محشر از تهویل

    ز بس نظارگیان درتنیده یک به‌دگر
    ببسته راه شد آمد، به عابران سبیل

    پیادگان و سواران ستاده صف در صف
    بگرد برشده نخلی مهیب و زشت و ط‌ویل

    درازنایی هایل به رنگ جبههٔ مرگ
    و یا بسان زدوده سنان عزراییل

    ستاده خشک به مانند زاهدان کسل
    بمانده سرد به مانند راهبان علیل

    نبود اشتر و بودش مهار چون اشتر
    نبود پیل‌، ولی یشک‌داشت همچون پیل‌

    کمیت نی و بلون‌تن از کمیت مثال
    زرافه نی و به گردن بر، از زرافه مثیل

    رخی ز خوردن خون چون دهان شیران سرخ
    تنی ز گرسنگی چون میان شیر، هزیل

    زجنس منبر و منبر نه‌، لیک چون منبر
    بر او بخوانند آیات دوزخ از تنزیل

    عظیم داری خمیده سر، که بر سر او
    نوشته‌اندکه «‌هذا لمن اساء قلیل‌»

    ز بهر صید گنه کاران‌، فروهشته
    سطبر بندی ابریشمین و زفت و فتیل

    چو بانگ زد نهمین زنگ صبح روز سوم
    به خصم خواندند آیات مرگ با تعجیل

    سر شرارت کاشان‌، زعیم راهزنان
    به پای دار در استاد، بسته دست و ذلیل

    به پیش‌مرگی وی‌، پیشکار ناکس او
    نخست کرد سر چوب دار را تقبیل

    سپس نشان سر دار شد تن سردار
    به شادمانی ارواح بی گـ ـناه قتیل

    غریو و هلهله ز انبوه مرد و زن برخاست
    تو گفتی آنکه دمیدند صور اسرافیل

    که زنده باد مجازات و زنده باد مدام
    وثوق دولت و دین صدرکامکار جلیل
     

    White Moon

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/05/13
    ارسالی ها
    4,744
    امتیاز واکنش
    20,639
    امتیاز
    863
    شمارهٔ ۱۵۴ - هرج و مرج

    بزم طرب ساز وین فراز در غم
    سادهٔ زیبا بخواه و بادهٔ در غم

    خون سیاووش ربز در کف موسی
    قبلهٔ زردشت زن به خیمهٔ رستم

    مطرب‌! چون ساختی نوای همایون
    گاه ره زیر ساز و گاه ره بم

    باده همی ده مرا و بـ..وسـ..ـه همی ده
    بـ..وسـ..ـه مؤخر خوش است و باده مقدم

    ساقی‌، روی تو زبر زلف چه باشد
    روزی روشن نهفته در شب مظلم

    گویی پشت من است زلف تو آری
    ورنه چرا شد چنین شکسته و درهم

    تنها پشت من از تو خم نگرفته است
    پشت جهانی است زیر بار غمت خم

    جز غم رویت‌، مراست غم‌ها در دل
    خوش به مثل گفته‌اند یک دل و صد غم

    شد غم زلفت مرا زباد چو دیدم
    ملک پریشان و کار ملک مقصم‌

    ملکی کز دیرباز عهد کیومرث
    بود چو باغ ارم شکفته و خرم

    دیده شکوه سیامک و فر هوشنگ
    شوکت طهمورث و شهنشهی جم

    فر فریدون و دادخواهی کاوه
    رای منوچهر و کینه‌توزی نیرم

    داوری کیقباد و حشمت کاووس
    فره کیخسرو شجاعت رستم

    وان ملکان گذشته کز دهش و داد
    بد همه را ملکت زمانه مسلم

    وان وزرای بزرگ کاندر هرکار
    بودند از کردگار گیتی ملهم

    وانهمه جنگ‌ آوران نیو که بودند
    جمله به نیروی‌ پیل‌ و حمله ضیغم

    و آن علم کاویان که در همه هنگام
    نصرت و اقبال بسته داشت به پرچم

    ملکی چونین که بُد عروس زمانه
    شد رخش اکنون به داغ فتنه موسم

    یکسو در خاک خفت شاه مظفر
    یکسو در خون طپید اتابک اعظم

    جاهل‌، دانا شدست و دانا، جاهل
    شیخ‌، مکلا شدست و میر، معمم

    بیخردان برگرفته حربهٔ تزویر
    گشته‌ به‌ خونریزی‌ ملوک‌ مصمم

    مجلس کنکاش کشته ز انبه جهال
    چون گـه انبوه حاج‌، چشمهٔ زمزم

    ملک خراسان که بود مخیم ابطال
    کشته کنون خیل ابلهان را مخیم

    یاوه‌سرایان به گرد هم شده انبوه
    هر یک را بر زبان کلامی مبهم

    انجمن معدلت ز کار معطل
    قومی در وی نشسته بسته ره فم

    قومی دیگر به خیره هر سو پویا
    تازه چه ره پر کنند مشرب و مطعم

    گوید آن‌ یک که روزنامه حرامست
    گرش بخوانی شوی دچار جهنم

    حاشیه این بر نظامنامه نویسد
    یکسو ان لایجوز و یکسو ان لم

    بینم این جمله را و خون شودم دل
    زانکه نیارم کشید از این سخنان دم

    حشمت مرد آشکار گردد در کار
    نیکی مشک آشکار گردد در شم

    داند کاین دوره عدل باید از یراک
    گلشن دولت ز عدل گردد خرم

    عدل به کارست و داوری به‌شمارست
    صدق پسند است و راستی است مسلم
     

    White Moon

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/05/13
    ارسالی ها
    4,744
    امتیاز واکنش
    20,639
    امتیاز
    863
    شمارهٔ ۱۵۵ - وثوق و لقمان

    نهادم ز بهر عیادت قدم
    به دولتسرای ولی النعم

    خداوند انعام و احسان «‌وثوق‌»
    سر سروران خواجه محتشم

    به نزد خدای جهان رستگار
    به نزدیک خلق خدا محترم

    مسالک ز تدبیر او مفتتح
    ممالک ز تاثیر او منتظم

    زبان بنانش به جبر حساب
    سخن گفته در گوش جذر اصم

    ولی نوک کلکش به وقت عتاب
    سنان گشته در چشم شیر اجم

    بساط صدارت ازو جسته کیف
    مقام وزارت چنو دیده کم

    دلم‌رنجه شد چون بدیدم که هست
    خداوند، رنجه ز درد شکم

    شفا از خدا جسته و خواستم
    یکی کاغذ و نسخه کردم رقم

    الم از تنش پاک یزدان زدود
    به جان عدویش فزود آن الم

    نگه کن که آن خواجه با من چه کرد
    ز لطف و ز مهر و ز حشن شیم

    فزون داشت بر ما حقوق قدیم
    بر آن جمله افزود حق‌القدم

    عجب‌ترکه شعری به مدحم سرود
    چو یک رشته الماس بسته بهم

    درم داد بسیار و از مکرمت
    برافزود شعر دری بر درم

    بزرگا! وثوقا!که تنها همو
    بزرگست و آن دیگران باد و دم

    کند با بزرگی ثنایم به شعر
    دهد بی‌تقاضا صلت نیز هم

    خودش مدح فرماید و هم خودش
    ببخشد صله‌، اینت اصل کرم

    صله وافر و بحر شعرش رمل
    سر انگشتش این بحرها کرده ضم

    چو این وافر و این رمل کی شنید
    کس اندر عرب یا که اندر عجم

    زنم زان مضامین شیرین او
    کنون همچو بهرام چوبین منم

    منم آنکه با آش شلغم همی
    ز مرضای خود شل کنم دست غم

    منم آنکه مکروب‌ها می کنند
    ز سهمم چو موش از بر گربه رم

    خداوندگارا در ایران تویی
    که تنها وجودت بود مغتنم

    زهی دولتی کش تو باشی وثوق
    زهی زاولی کش توپی روستم

    خوش آن زائری کش توگویی تعال
    خوش آن سائلی کش توگویی نعم

    تو بودی که نه سال ازین پیش کند
    ازبن ملک پاس تو بیخ ستم

    تو بودی که از رهزنان بستدی
    وطن را چو ازگرک جابر، غنم

    تو بودی که برهاندی این خلق را
    به تدبیرازآن قحطی وآن سقم

    تو از صدمت جنگ بین‌الملل
    رهاندی وطن راکه بد متهم

    تو این مملکت را دو سال تمام
    نگه‌داشتی با شهی بی‌حشم

    اگر یاد آرد شه پهلوی
    از آن روزگار درشت دژم

    بغیرتو کس را به کس نشمرد
    سخن گشت کوته و جف‌القلم

    الا تا بود پهن برگ کدو
    الا تا بود گرد برک کلم

    کند تا سرم‌جات‌، دفع سموم
    بود تا ضمادات‌، ضد ورم

    هواخواه تو خوش زید لیک دیر
    بداندیش تو خوش خورد لیک سم

    بمانی تو در این جهان و شوند
    حسودان تو مجتمع در عدم

    چو لقمان ادهم نباشد کسی
    هوادار جانت‌، به جانت قسم


     

    White Moon

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/05/13
    ارسالی ها
    4,744
    امتیاز واکنش
    20,639
    امتیاز
    863
    شمارهٔ ۱۵۶ - خزانیه

    پاییز به رغم نیّر اعظم
    افراخت به باغ و بوستان پرچم

    همچون گـه امتحان یکی دژخیم
    در خشم و لبانش پر ز باد و دم

    طفلان چمن ز هیبتش لرزان
    رخ‌زرد و نژندچهر و بالاخم

    هرکو پی امتحان فراز آید
    بیرون کندش ز بوستان در دم

    بر سنگ زند دوات مینا را
    وز هم بدرد کتاب اسپر غم

    شیرازه کشد ز دفتر کوکب
    معجر فکند ز عارض مریم

    افتد گل اختر از فراز شاخ
    زین جور، به زیر پای نامحرم

    بر باد دهد بیاض داودی
    وز پیکر یاسمین کشد ملحم

    از سبزه و گل تهی شود گلشن
    چون علم ز صدر خواجهٔ عالم

    دستور معارف آنکه نشناسد
    خود گوز از کوز و شلغم از بلغم

    یک‌چند ز مهر بود با خواجه
    پیوند وفاق بنده مستحکم

    گفتم که وزیر ازین گرامی‌تر
    نازاده ز پشت دودهٔ آدم

    دیدم همه خلق دشمنند او را
    نامش نبرند جز به لعن و ذم

    گفتم که به علم وی حسد ورزند
    کاین خواجه بود ز دیگران اعلم

    چون یافتمش که نیست در واقع
    آن علم که با حسد شود توأم

    گفتم که به جاه او حسد آرند
    قومی که فروترند ازین سُلّم

    دیدم وزرا هم اندربن معنی
    هستند شریک خلق بیش و کم

    گفتم به یقین ز خلق نیکویش
    تشویر خورند اندرین عالم

    کاین خواجه ‌ز خوی خوش سبق بـرده است
    در عالم خود ز عیسی مریم

    مردانگی و وفا و خوش‌عهدی
    در ذات شریف او بود مدغم

    این خوش‌منشی و همت والا
    با بدمنشان کجا شود همدم

    اهریمن هست منکر جبریل
    گرسیوز هست دشمن رستم

    یکچند بدین خیال‌ها بودم
    مستغرق مدح خواجهٔ اعظم

    هر جا که حدیث رفتی از خواجه
    گفتی شده‌ام به مدحتش ملهم

    تا نوبت امتحان فراز آمد
    وز تنگ شکر پدید شد علقم‌

    نبسوده هنوز دست‌، شد معلوم
    چرم همدان ز دیبهٔ معلم

    معلومم شد که هیچ بارش نیست
    این جفته گذار کُرهٔ بدرم

    گـه گاه به قند مشتبه گردد
    کز دور سپید می‌زند شغلم

    ذوقش چو عقیده اش کج اندر کج
    فکرش چو سلیقه‌اش خم‌اندر خم

    آنگه که به علم برگشاید لب
    آنگه که به نطق برگشاید فم

    تحقیقاتی کند پراکنده
    گویی که ز دست چرس و می با هم

    دیوانگی و سفاهتی مخلوط
    پس کبر و جلافتی بدان منضم

    هر شخص نجیب‌ از درش محروم
    هرگول و سفیه در برش محرم

    شهرت‌طلب است‌ و نامجو،‌ لیکن
    بر قاعدهٔ برادر حاتم

    گر کس نبود مراقبش ناگه
    شاشد به میان چشمهٔ زمزم

    با جامعهٔ محصلین باشد
    دشمن‌، چو بخیل آهوان ضیغم

    خواهد که محصلین بی‌ثروت
    بی علم زیند و اخرس و ابکم

    گوید که چو علم عامه شد افزون
    بقال و لبوفروش گردد کم

    باید که خواص و اغنیا باشند
    با علم وعوام خلق لایعلم

    گر خوف ز شه نباشدش یک‌روز
    در خمرهٔ کودکان بریزد سم

    امسال در امتحان شاگردان
    بگشاد عناد فطریش پرچم

    از شدت خبث‌، جمله را ردکرد
    بنواخت به علم ضربتی محکم

    هرگوشه که بد معلمی دانا
    زد نیش بر او چو افعی ارقم

    هرجای که دید لوطیئی نادان
    بر جمع افاضلش نمود اقدم

    از قوت معلمین فاضل کاست
    بنهاد به صرفه مبلغی برهم

    بخشید سپس هزارگان دینار
    آن راکه نبود قدر یک درهم

    در راه کتاب‌های بی‌مصرف
    تقسیم شد آنچه بد درین مقسم

    گویی که در انتخاب هر چیزی
    بودست به کج‌سلیقگی ملزم

    شخص عربی گماشت تا سازد
    در سیرت شیعیان یکی معجم

    اسرار طبیعی و مقالیدش
    پرکرده جهان و نزد تا مبهم

    او زر به شفای بوعلی بخشد
    تابنهد از آن به زخم ما مرهم

    از ترجمهٔ شفا چه سود امروز
    کی قطره کند برابری با یم

    آنجا که بر آسمان پرد مردم
    نازش نسزد بر اشهب و ادهم

    این نخبهٔ کار او است خود بنگر
    تا چیست بقیتش ز کیف و کم

    ای خواجه دریغ لطف شاهنشه
    بر چون تو سفیه پر ز باد و دم

    غبنا که دراز مدتی دل را
    در دوستی تو داشتم خرم

    پنداشتم ار مرا غمی زاید
    در چشم تو ازغم من آید نم

    آوخ که ز جبن و غفلت افزودی
    هنگامهٔ بستگی غمم بر غم

    خواهم که حمایت از تو برگیرد
    آن آصف بارگاه ملک جم

    تا با دوسه هجوآن کنم با تو
    کت خانه شود حظیرهٔ ماتم
     

    White Moon

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/05/13
    ارسالی ها
    4,744
    امتیاز واکنش
    20,639
    امتیاز
    863
    شمارهٔ ۱۵۷ - تغزل

    جلوه گر شد شب دوشین چو مه عید صیام
    کرد از ابرو پیوسته اشارت سوی جام

    یعنی ای باده کشان باده حلال است حلال
    یعنی ای دلشدگان روزه حرام است حرام

    مه من نیز پی رؤیت فرخنده هلال
    همچو خورشید فراز آمد از خانه به بام

    تا همی ابروی او دیدم من با مه نو
    هیچ نشناختم آیا مه نو هست کدام

    شد او بیهده جوبای هلالی ز سپهر
    من از آن روی نکو یافته صد ماه تمام

    تا بدیدیم سپس با دل خرم مه نو
    این‌چنین گفتم با آن صنم سیم‌اندام

    ای دو یاقوت روان تو مرا قوت روان
    هله وقت است که از لعل تو برگیرم کام

    زانکه من بـ..وسـ..ـهٔ سی روزه ز تو خواهانم
    هین اداکن تو مرا آنچه به من بودت وام

    همچو طاوس بپا خیز و بریز از دل بط
    به قدح بادهٔ گلرنگی چون خون حمام

    داد دل بستان از باده درین فرخ عید
    که مه روزه ز جان و دل ما برد آرام

    باده بگسار و به‌ جای شکر و نقل بخوان
    هر زمان مدحت مخدوم من آن صدرکرام


     

    White Moon

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/05/13
    ارسالی ها
    4,744
    امتیاز واکنش
    20,639
    امتیاز
    863
    شمارهٔ ۱۵۸ - تشبیب و بهاریه

    رسید گاه بهار و گـه سماع و مدام
    کجایی ای صنم سرو قد سیم اندام

    بنفشه با سر زلف خمیده گشت پدید
    کجایی ای سر زلف تو را بنفشه غلام

    به‌پای خیز که‌ هنگام رامش است و نشاط
    نشاط باید کردن‌، بلی در این هنگام

    چمن گرفته ز فرخنده نوبهار، طراز
    جهان گرفته ز اردیبهشت ماه‌، نظام

    رسیده موکب اردیبهشت ماه و شدست
    چمن بهشت مثال و دمن بهشت مقام

    ز ژاله برطرف دشت صدهزاران جوی
    ز لاله برطرف باغ صدهزاران جام

    چرند بر ز بر لاله آهوان به کناس
    چمند بر زبر سبزه ضیغمان به کنام

    چنان گراید بر سیر بوستان‌، دل خلق
    که سوی باغ گراید که نماز، امام

    چو زاهدیست نهان گشته در شعار سپید
    درخت بادام اندر شکوفهٔ بادام


     

    White Moon

    کاربر نگاه دانلود
    کاربر نگاه دانلود
    عضویت
    2018/05/13
    ارسالی ها
    4,744
    امتیاز واکنش
    20,639
    امتیاز
    863
    شمارهٔ ۱۵۹ - گروه لئام

    افتاده‌ایم سخت به دام
    در جنگ این گروه لئام

    قومی ندیده سفرهٔ باب
    جمعی ندیده چهرهٔ مام

    یک‌سر ز جهل‌، دشمن‌علم
    جمله به طبع‌، خصم کرام

    ما صاحب ستور ولیک
    در چنگ این گروه‌، زمام

    در فضل‌، ناتمام ولی
    در بددلی و جهل‌، تمام

    کرده بسی حرام‌، حلال
    کرده بسی حلال‌، حرام

    بگریخته به مذهب دیو
    از مذهب رسول و امام

    خصم انام و دشمن ملک
    منفور ملک و خیل انام

    دارند ازو طمع‌، زر و مال
    بر هرکه می‌کنند سلام

    بنشسته بر بساط طرب
    از شام تا سپیدهٔ بام

    تا شام‌، غرق حیلهٔ روز
    تا روز، مـسـ*ـت جرعهٔ شام

    روز آشنای مکر و حیل
    شب آشنای شرب مدام

    بسته ز کید و مکر و فریب
    همچون زنان به روی‌، پنام

    نه دستیار عز و شرف
    نه پای‌بند شهرت و نام

    جمعی فضول و منکر فضل
    برخی عوام و خصم عوام

    لرزنده از خــ ـیانـت و خوف
    پیش بروز شورش عام

    هرگز به حق نکرده قعود
    هرگز به حق نکرده قیام
     

    برخی موضوعات مشابه

    پاسخ ها
    191
    بازدیدها
    3,241
    بالا