YASHAR
کاربر نگاه دانلود
[h=3] گفتگو با نویسنده کتاب ** دا **[/h]
بیش از هزار ساعت مصاحبه برای تدوین و نگارش کتاب «دا» انجام شده است
انتشارات سوره مهر پس از رونمایی از کتاب «دا» گفتگویی را با نویسنده کتاب انجام داده است. متن کامل این مصاحبه از نظر شما می گذرد.
کتاب چه دوره زمانی را در بر می گیرد؟ از چه سن راوی آغاز می شود و مکان های روایت کجاست؟
کتاب از بصره در سال ۱۳۴۷ زمانیکه زهرا (درحقیقت زهره که به دلیل یک اشتباه ثبتی در شناسنامه زهرا نامگذاری شده است) پنج ساله بود، آغاز می شود.
ماجرا غیبت های پی در پی پدر است و جریان داستان با زندانی شدن و دستگیری پدر توسط استعمارات حزب بعث عراق شروع می شود. داستان از آنجا ادامه پیدا میکند که ملاقاتی بین پدر زهرا و خانواده در زندان صورت می گیرد و دیدار پدر نحیف و رنجور برای دختر پنج ساله بسیار سخت است. پس از همین دیدار خانواده تصمیم می گیرند که از عراق خارج شوند.
فصل سوم داستان با خروج از بصره و ورود به ایران ادامه پیدا می کند. آنها به خانه دایی حسین که در خرمشهر ساکن است می روند و در همین جا متوجه می شوند پدر هم از زندان آزاد شده و پای پیاده از مرز گذشته و در خانه دایی مستقر است.
یافتن سرپناه و سختی ها مالی از همین جا آغاز می شود و اینکه پدر برای یافت کار به دهلران می رود و آنجا نیز به جرم شرکت در یک بمب گذاری در پایگاه مرزی دستگیر می شود و به این ترتیب هم در ایران عنوان متهم را حمل می کند و هم در عراق و به دست آوردن کارمناسب برایش غیر ممکن می شود. به این ترتیب بچه ها نیز ناچار به درآمدزدایی می شوند و …
ماجرای داستان از سال ۱۳۴۷ شروع شده و تا امروز زندگی خانم حسینی ادامه دارد. کودکی او در بصره ، نوجوانی در خرمشهر و ورودش به تهران، البته حدود ۷۰ درصد کار مربوط به ۳۴ روز مقاومت خرمشهر است که بالاخره روز ۲۰ مهر در یکی از درهای ورودی ،مجروح از خرمشهر خارج می شود. البته یکی دو بار به بهانه های مختلف به شهر باز می گردد که به دلیل جایگاه حساسی که ترکش به بدنش اصابت کرده قادر به ماندن نیست.
چطور خانم زهرا حسینی را انتخاب کردید؟
از خانم حسینی در کتاب «خرمشهر در جنگ» به اندازه یک پاراگراف نوشته شده بود که همین اولین آشنایی من با ایشان بود. البته در سفرهای خرمشهر نیز از زبان دوستان از کارها و زحمات ایشان شنیده بودم. به هر حال اسم و شماره ایشان را برای اولین بار خانم سکینه هورسی در اختیار دفتر ادبیات و هنر مقاومت قرار داد و به این ترتیب ما توانستیم کار مصاحبه را انجام دهیم.
خانم حسینی تا چه اندازه به تعریف ماجرا ها و انتشار کتاب علاقه مند بودند؟
خانم حسینی در مقدمه کتاب نیز ذکر کرده اند که علاقه ای به ذکر مطالب نداشته اند و پس از چند جلسه رفت و آمد بالاخره رضایت دادند. البته این مطالب در مقدمه کتاب آمده است و خوانندگان می توانند بامطالعه مقدمه با این نظرات ایشان آشنا شوند.
اولین دیدارتار با خانم حسینی در چه تاریخی بود و زمان مصاحبه چند ساعت بوده است؟
دوم اردیبهشت ماه سال ۸۰ اولین قرار گذاشته شد و خانم حسینی تا آن زمان با هیچ کس طرف صحبت نشدند.
خانم حسینی می خواستند مصاحبه و گفته هایشان با یک هدفمندی خاص باشد و به همین دلیل در برابر بسیاری از سوالات انعطافی از خود نشان نمی دادند . به همین دلیل مصاحبه اول با ایشان حدود ۳۰ ساعت بود که دو تا سه ساعت نیز با لیلا خواهر زهرا صحبت کردم برخی از مسایل را از زاویه دید او نیز به خصوص در زمان شهادت پدر شنیدم.
این مقدار مصاحبه در یک کتاب تقریبا ۳۵۰ صفحه ای آماده شد و ویراستاری هم شد و البته در سطح خود کتاب خوب و کاملی بود اما برخی از دلایل باعث شد کار را به سرعت به دست چاپ نسپاریم و این فاصله برکتی بود برای اینکه شناخت من روی خانم حسینی بیشتر شود و اعتماد ایشان نیز نسبت به ما افزایش یافت و انعطاف بیشتری نشان دادند. به این ترتیب کار قبلی را رها کردیم و این بار با یک روایت شفاف تر به همه ابعاد خاطره پرداختیم.
کار طولانی و سختی بود که به لحاظ جنس و نوع خاطرات یک مقدار با کارهای دیگر تفاوت داشت البته حافظه خوب خانم حسینی نیز کار رابسیار کامل کرد. این کار از رمضان ۸۴ آغاز شد و با صرف حدود هزار و ۲۰۰ ساعت زمان مشترک در سال ۸۵ به پایان رسید.
این کتاب در گروه کتاب های خاطرات گردآوری شده و مربوط به ۳۰ روز مقاومت خرمشهر است اما خاطرات از کودکی آغاز شده و گاهی اوقات بر روی برخی از مسایل بسیار ریز بین شده است. این ریز بینی ها به خاطره بودن اثر لطمه ای وارد نمی کند؟
خاطره و رمان مرزهای مشترک بسیاری دارند و مهمترین اختلاف خاطره و داستان قلم فرسایی نویسنده است که در این کتاب هر آنچه را که داستان آمده است از خود خانم حسینی دریافت کردم. در این اثر هر آنچه در تدوین آمده است در مصاحبه از ایشان گرفته ام.
فکر نمی کنید حجم زیاد کتاب و زمانیکه خاطرات با یک ریتم بیان می شوند، خواننده را خسته کند؟
مساله این است که همه راویان خاطرات شاید این حافظه و هوشیاری را نداشته باشند. نوع نگاه به مسائل و نوع همکاری در این کارمتفاوت بود. خانم حسینی به روابط انسان ها از همان کودکی توجه داشته است و همه این مسائل رابا ریزبینی روایت کرده است.
نگاه ما به خاطرات آن دوره مانند یک شی تاریخی و باستانی است. اینکه یک شی باستانی، بزرگ است نمی توانیم بگوییم پس آن را به موزه ارسال نمی کنیم. ثبت این اثار مهمتر از خواندنی بودن آن است . خدا را شکر می کنم که بزرگی این کار به خواندنی بودن آن لطمه ای وارد نکرده است.
این کار تحلیل و جملات حق به جانب و یک سویه ندارد. حقیقت مطلب و حرف دل است.
این کتاب چه چیز جدیدی از جنگ و خرمشهر را بیان می کند که با آثار دیگر متفاوت است؟
به لحاظ نوع مطلب تمام کارهایی که در این زمینه تا الان درآمده قابل اعتنا است. اما تفاوت این خاطره در روایت داستان از سوی راوی است. ایشان یک روایت داستانی را به گونه ای بیان می کند که مثل یک تابلو و صحنه از یک فیلم همه جزییاتی را که برای تکمیل نقش لازم بود ، بیان می کرد. البته این کار نیز به راحتی انجام نشد برای هر یک از این اتفاقات لازم به تامل و بازگشت به گذشته بود که خانم حسینی ممکن بود با توجه به شرایط جسمی دچار مشکلاتی شوند و گاها کار تا چند روز به همین دلیل تعطیل می شد.
«دا» از متن جنگ روایت می کند. اطلاعات زیادی را از جنگ به ما می دهد . در نگارش و تدوین کتاب چه تمهدیدی اندیشیده اید که خواننده با واقعیت ها همزاد پنداری کند و خودش را در متن جنگ ببیند؟
این کتاب تابلوی بسیار ظریف و تذهیب کاری شده است که در اثر گذر زمان شکسته بود. این قطعات باید کنار هم می نشست. این تابلو واقعی، اصیل و قابل اعتماد است.
کتاب چندبخش است و چه ترتیبی در نگارش آن در نظر گرفته شده است؟
کتاب دارای ۵ بخش و ۴۰ فصل است که به لحاظ موضوعی و زمانی فصل ها از هم تفکیک شده اند. تا فصل ۱۴ خاطرات به صورت روز شمار نقل شده و از فصل ۱۴ به بعد این نظم کمی دچار خدشه شده و تا روز بیستم مهر که روز مجروح شدن خانم حسینی است کار به این شکل ادامه پیدا کرده اما از آنجا تا آخر داستان دوباره سیر داستانی دارد.
بیش از هزار ساعت مصاحبه برای تدوین و نگارش کتاب «دا» انجام شده است
انتشارات سوره مهر پس از رونمایی از کتاب «دا» گفتگویی را با نویسنده کتاب انجام داده است. متن کامل این مصاحبه از نظر شما می گذرد.
کتاب چه دوره زمانی را در بر می گیرد؟ از چه سن راوی آغاز می شود و مکان های روایت کجاست؟
کتاب از بصره در سال ۱۳۴۷ زمانیکه زهرا (درحقیقت زهره که به دلیل یک اشتباه ثبتی در شناسنامه زهرا نامگذاری شده است) پنج ساله بود، آغاز می شود.
ماجرا غیبت های پی در پی پدر است و جریان داستان با زندانی شدن و دستگیری پدر توسط استعمارات حزب بعث عراق شروع می شود. داستان از آنجا ادامه پیدا میکند که ملاقاتی بین پدر زهرا و خانواده در زندان صورت می گیرد و دیدار پدر نحیف و رنجور برای دختر پنج ساله بسیار سخت است. پس از همین دیدار خانواده تصمیم می گیرند که از عراق خارج شوند.
فصل سوم داستان با خروج از بصره و ورود به ایران ادامه پیدا می کند. آنها به خانه دایی حسین که در خرمشهر ساکن است می روند و در همین جا متوجه می شوند پدر هم از زندان آزاد شده و پای پیاده از مرز گذشته و در خانه دایی مستقر است.
یافتن سرپناه و سختی ها مالی از همین جا آغاز می شود و اینکه پدر برای یافت کار به دهلران می رود و آنجا نیز به جرم شرکت در یک بمب گذاری در پایگاه مرزی دستگیر می شود و به این ترتیب هم در ایران عنوان متهم را حمل می کند و هم در عراق و به دست آوردن کارمناسب برایش غیر ممکن می شود. به این ترتیب بچه ها نیز ناچار به درآمدزدایی می شوند و …
ماجرای داستان از سال ۱۳۴۷ شروع شده و تا امروز زندگی خانم حسینی ادامه دارد. کودکی او در بصره ، نوجوانی در خرمشهر و ورودش به تهران، البته حدود ۷۰ درصد کار مربوط به ۳۴ روز مقاومت خرمشهر است که بالاخره روز ۲۰ مهر در یکی از درهای ورودی ،مجروح از خرمشهر خارج می شود. البته یکی دو بار به بهانه های مختلف به شهر باز می گردد که به دلیل جایگاه حساسی که ترکش به بدنش اصابت کرده قادر به ماندن نیست.
چطور خانم زهرا حسینی را انتخاب کردید؟
از خانم حسینی در کتاب «خرمشهر در جنگ» به اندازه یک پاراگراف نوشته شده بود که همین اولین آشنایی من با ایشان بود. البته در سفرهای خرمشهر نیز از زبان دوستان از کارها و زحمات ایشان شنیده بودم. به هر حال اسم و شماره ایشان را برای اولین بار خانم سکینه هورسی در اختیار دفتر ادبیات و هنر مقاومت قرار داد و به این ترتیب ما توانستیم کار مصاحبه را انجام دهیم.
خانم حسینی تا چه اندازه به تعریف ماجرا ها و انتشار کتاب علاقه مند بودند؟
خانم حسینی در مقدمه کتاب نیز ذکر کرده اند که علاقه ای به ذکر مطالب نداشته اند و پس از چند جلسه رفت و آمد بالاخره رضایت دادند. البته این مطالب در مقدمه کتاب آمده است و خوانندگان می توانند بامطالعه مقدمه با این نظرات ایشان آشنا شوند.
اولین دیدارتار با خانم حسینی در چه تاریخی بود و زمان مصاحبه چند ساعت بوده است؟
دوم اردیبهشت ماه سال ۸۰ اولین قرار گذاشته شد و خانم حسینی تا آن زمان با هیچ کس طرف صحبت نشدند.
خانم حسینی می خواستند مصاحبه و گفته هایشان با یک هدفمندی خاص باشد و به همین دلیل در برابر بسیاری از سوالات انعطافی از خود نشان نمی دادند . به همین دلیل مصاحبه اول با ایشان حدود ۳۰ ساعت بود که دو تا سه ساعت نیز با لیلا خواهر زهرا صحبت کردم برخی از مسایل را از زاویه دید او نیز به خصوص در زمان شهادت پدر شنیدم.
این مقدار مصاحبه در یک کتاب تقریبا ۳۵۰ صفحه ای آماده شد و ویراستاری هم شد و البته در سطح خود کتاب خوب و کاملی بود اما برخی از دلایل باعث شد کار را به سرعت به دست چاپ نسپاریم و این فاصله برکتی بود برای اینکه شناخت من روی خانم حسینی بیشتر شود و اعتماد ایشان نیز نسبت به ما افزایش یافت و انعطاف بیشتری نشان دادند. به این ترتیب کار قبلی را رها کردیم و این بار با یک روایت شفاف تر به همه ابعاد خاطره پرداختیم.
کار طولانی و سختی بود که به لحاظ جنس و نوع خاطرات یک مقدار با کارهای دیگر تفاوت داشت البته حافظه خوب خانم حسینی نیز کار رابسیار کامل کرد. این کار از رمضان ۸۴ آغاز شد و با صرف حدود هزار و ۲۰۰ ساعت زمان مشترک در سال ۸۵ به پایان رسید.
این کتاب در گروه کتاب های خاطرات گردآوری شده و مربوط به ۳۰ روز مقاومت خرمشهر است اما خاطرات از کودکی آغاز شده و گاهی اوقات بر روی برخی از مسایل بسیار ریز بین شده است. این ریز بینی ها به خاطره بودن اثر لطمه ای وارد نمی کند؟
خاطره و رمان مرزهای مشترک بسیاری دارند و مهمترین اختلاف خاطره و داستان قلم فرسایی نویسنده است که در این کتاب هر آنچه را که داستان آمده است از خود خانم حسینی دریافت کردم. در این اثر هر آنچه در تدوین آمده است در مصاحبه از ایشان گرفته ام.
فکر نمی کنید حجم زیاد کتاب و زمانیکه خاطرات با یک ریتم بیان می شوند، خواننده را خسته کند؟
مساله این است که همه راویان خاطرات شاید این حافظه و هوشیاری را نداشته باشند. نوع نگاه به مسائل و نوع همکاری در این کارمتفاوت بود. خانم حسینی به روابط انسان ها از همان کودکی توجه داشته است و همه این مسائل رابا ریزبینی روایت کرده است.
نگاه ما به خاطرات آن دوره مانند یک شی تاریخی و باستانی است. اینکه یک شی باستانی، بزرگ است نمی توانیم بگوییم پس آن را به موزه ارسال نمی کنیم. ثبت این اثار مهمتر از خواندنی بودن آن است . خدا را شکر می کنم که بزرگی این کار به خواندنی بودن آن لطمه ای وارد نکرده است.
این کار تحلیل و جملات حق به جانب و یک سویه ندارد. حقیقت مطلب و حرف دل است.
این کتاب چه چیز جدیدی از جنگ و خرمشهر را بیان می کند که با آثار دیگر متفاوت است؟
به لحاظ نوع مطلب تمام کارهایی که در این زمینه تا الان درآمده قابل اعتنا است. اما تفاوت این خاطره در روایت داستان از سوی راوی است. ایشان یک روایت داستانی را به گونه ای بیان می کند که مثل یک تابلو و صحنه از یک فیلم همه جزییاتی را که برای تکمیل نقش لازم بود ، بیان می کرد. البته این کار نیز به راحتی انجام نشد برای هر یک از این اتفاقات لازم به تامل و بازگشت به گذشته بود که خانم حسینی ممکن بود با توجه به شرایط جسمی دچار مشکلاتی شوند و گاها کار تا چند روز به همین دلیل تعطیل می شد.
«دا» از متن جنگ روایت می کند. اطلاعات زیادی را از جنگ به ما می دهد . در نگارش و تدوین کتاب چه تمهدیدی اندیشیده اید که خواننده با واقعیت ها همزاد پنداری کند و خودش را در متن جنگ ببیند؟
این کتاب تابلوی بسیار ظریف و تذهیب کاری شده است که در اثر گذر زمان شکسته بود. این قطعات باید کنار هم می نشست. این تابلو واقعی، اصیل و قابل اعتماد است.
کتاب چندبخش است و چه ترتیبی در نگارش آن در نظر گرفته شده است؟
کتاب دارای ۵ بخش و ۴۰ فصل است که به لحاظ موضوعی و زمانی فصل ها از هم تفکیک شده اند. تا فصل ۱۴ خاطرات به صورت روز شمار نقل شده و از فصل ۱۴ به بعد این نظم کمی دچار خدشه شده و تا روز بیستم مهر که روز مجروح شدن خانم حسینی است کار به این شکل ادامه پیدا کرده اما از آنجا تا آخر داستان دوباره سیر داستانی دارد.
