- عضویت
- 2015/09/05
- ارسالی ها
- 9,323
- امتیاز واکنش
- 41,933
- امتیاز
- 1,139
به نام خدا
سلام دوستان
مصاحبه ای رو نویسنده محبوب انجمن خانم Ava Banoo انجام دادم امیدوارم خوشتون بیاد.
آثارشون: اسارت عشق- تلخون ( جلد دوم اسارت عشق)
خودتونو به طور کامل معرفی کنید.
سارا رحیمی تبار (Ava Banoo) ،فرزند اول خانواده هستم و یه برادر 9ساله دارم. متولد 10 مرداد 77 ساکن شیراز
چطور شد که وارد دنیای نویسندگی شدین؟
هنوز زوده که بخوام چنین عنوان سخت و پر مسئولیتی رو به دوش بکشم؛ ولی علاقه ام به نویسندگی و داستان پردازی به زمان کودکی ام بر می‌گرده. یادمه خردسال که بودم، مادرم وقتی باهام بازی می کرد، ازم می‌خواست برای عروسک هام قصه بسازم.
از 7 سالگی که به طور ابتدایی خواندن و نوشتن رو یاد گرفتم، همیشه کتاب های داستانم رو برداشتم و سعی می کردم فضای داستان و اتفاقات رو مطابق با سلیقه و تخیل خودم تغیر بدم. چیزی که امروزه به عنوان فن فیکشن ازش یاد میشه.
در دوران راهنمایی و دبیرستان با نوشتن انشاء ها و دلنوشته ها و همینطور شرکت در مسابقات ادبی مدرسه، سعی کردم تا حد قابل قبولی در این زمینه به جلو قدم بردارم. موفقیت هایی که در مسابقات کسب می کردم، تشویق و دلگرمی خانواده و دوستان هم سهم بزرگی رو در وارد شدن من به دنیای نویسندگی داشت.
به نظر خودتون در چه ژانری توانایی بیشتری دارید؟
در حال حاضر تنها ژانر هایی که قلم من رو به تصویر کشیده عاشقانه ، جنایی و معمایی هست. تمام تلاشم بر اینه که در قدم اول توی این ژانر ها به اون حد مطلوب برسم و بعداً نوشتن در ژانر های دیگه رو هم امتحان کنم.
چرا تصمیم گرفتین رمانتون در دوجلد نوشته بشه؟
حجم زیاد اتفاقات و حوادثی که در طول پیش می اومد، نیازمند صبر و دقت بالایی بود و مطمئناً کمتر کسی پیدا می شد که علاقه ای به خوندن یه هزار و خرده ای صفحه‌ای نشون بده. به همین خاطر تصمیم گرفتم که به دو جلد تفکیک بشه که در جلد اول، شروع یک زندگی جدید و پیش درآمدی از گذشته بیان شد و جلد دوم، هم شامل حوادث و ماجرایی هایی هست که در بستر گذشته قرار گرفته و به نوعی کامل کننده ی تمامی ابهامات جلد اول هست.
چرا پایان جلد اول رمانتونو به خواننده ها واگذار کردین و پایان باز رو ترجیح دادین؟
چیزی که در وهله اول برای یه نویسنده مهمه اینه چطور بتونه خواننده‌ها رو با خودش همراه و اون ها رو علاقه مند کنه که دنبال بقیه داستان باشند. پایان باز برای یه داستان از نظر من یعنی ایجاد یه چالش برای خواننده . این که ذهن خواننده درگیر صحنه پردازی و حوادثی بشه که ممکنه اتفاق افتاده باشه، برای من حائز اهمیت بود. هر چند که با خوندن جلد دوم، این ابهام در خصوص پایان جلد اول به طور کامل رفع می شد.
هدفتون از نویسندگی چیه؟
نویسندگی برای من؛ یعنی زندگی کردن در بین کلمات. کلمات فراتر از حد تصور ما قدرت دارن و می تونند مثل یه دارو شفا بخش یا مثل یه سلاح مخرب و کشنده باشن. از نظر من هدف هر نویسنده، چه نوپا و تازه کار و چه حرفه ای و کار کشته، اینه که تفکرات و احساسات درونش رو از طریق نوشتن با دیگران تقسیم کنه. متاسفانه یا خوشبختانه امروزه همین نوشته ها، تاثیر زیادی روی طرز تفکر افراد و دیدگاهشون نسبت به زندگی دارند.
هدفم از نوشتن خلق یه دریچه جدید رو به زندگی هست و اینکه بتونم در لا به لای نوشته هام پیام زندگی کردن رو به خواننده برسونم، اینکه ناامیدی و زانو غم بغـ*ـل گرفتن هیچ وقت کارساز نیست. اینکه می تونند در کنار تمامی مشکلات و سختی ها باز هم خوشبخت باشن.
قصد دارید به واسطه رماناتون چه چیزی رو به خواننده هاتون انتقال بدین؟
تمام تلاشم اینه که در خلال داستان و در قالب شخصیت ها، ارزش هایی که به دست فراموشی سپرده شدن، آداب و اخلاقی که امروزه به سخره گرفته میشن رو بتونم یه بار دیگه به خواننده ها گوشزد کنم. بهشون یادآوری کنم نیازی نیست برای خلق یه داستان از هر حد و مرزی تجـ*ـاوز کرد. بدون به کار بردن کلمات نادرست هم میشه لبخند رو مهمون لب‌ها کرد. بدون خلق صحنه های نامناسب هم میشه عشق و علاقه ی دونفر رو به تصویر کشید. چیزایی که امروزه به وفور توی برخی از های مجازی دیده میشه و متاسفانه طرفداران و مشتاقان زیادی داره.
دوست دارید در نویسندگی به چه جایگاهی برسید؟
به عنوان یه نویسنده نو پا، تازه اولین قدم رو تو عرصه نویسندگی گذاشتم و هنوز خیلی تجربه ها مونده که باید کسب کنم و چیزای زیادی وجود داره که باید یاد بگیرم؛ اما مسلماً برای یه نویسنده بالاترین جایگاه می تونه این باشه که نوشته هاش سندیت پیدا کنند و اون نوشته ها مورد پذیرش و احترام افراد جامعه قرار بگیره. امیدوارم یه روز چنین لیاقتی رو بدست بیارم.
بهترین و بدترین بازخوردی که در رابـ ـطه با هاتون دریافت کردین، چی بود؟
بهترین بازخوردی که دریافت کردم، علاقه و اشتیاقی بود که خواننده ها نسبت به اولین قلمم داشتند و همین انگیزه من رو برای نوشتن خیلی زیاد کرد.
بدترین بازخورد هم آخرین کامنتی بود که تو صفحه ی دانلود جلد اول داشتم. :)
" خیلی بدی بود." بدون هیچ توضیح اضافه ای .
شاید مسخره به نظر بیاد ولی تا مدت ها با خودم فکر می کردم چی باعث شده که اون خواننده ی عزیز از هیچ یک از قسمت های داستان خوشش نیاد و حتی نخواد دلیلش رو برای بد بودن رمانم توضیح بده. این موضوع کمی ناراحتم کرد، چون یاد گرفتم تمجید و تنقید دیگران درمورد خودم رو با دلیل و منطق بپذیرم.
به نظرتون ویراستاری و نویسندگی چه ارتباطی با هم دارن و کدوم یکی سخت تره؟ چرا؟
نویسندگی و ویراستاری دوجزء جدایی ناپذیر هستند.هنر ویراستاری فقط این نیست که بلد باشی از علائم نگارشی در جای درستش استفاده کنی. ویراستاری؛ یعنی بتونی انسجام، هماهنگی، نظم و آراستگی رو توی یه نوشته دخیل کنی. اگه یه نویسنده در وهله اول یه ویراستار خوب نباشه؛ یعنی نتونه بین کلماتی که می نویسه انسجام و هماهنگی به وجود بیاره، نتیجه ی کارش میشه یه اثر با درجه ی کیفی پایین که نه تنها مخاطب رو جذب نمی کنه، بلکه حتی ممکنه منظور نویسنده رو به بدترین شکل ممکن به خواننده برسونه که این بازخورد، تاثیر منفی روی نویسنده داره.
یه ویراستار، باید امانت دار خوبی باشه؛ چون اثری که برای ویرایش زیر دستش رفته، در درجه اول متعلق به خودش نیست و حاصل تلاش یه نویسنده است. پس باید توی حفظ سبک و قلم صاحب اثر، کاملاً دقت داشته باشه تا خدای نکرده با سهل انگاری زیر دِین نویسنده نره.
به نظر من ادای دِین سخت ترین مسئولیتی هست که یه نفر می تونه اون رو به دوش بکشه و این مسئولیت هم روی دوش نویسنده است و هم روی دوش ویراستار. نویسنده مسئول تاثیرات و نتایجی هست که از خواندن نوشته هاش روی بقیه افراد گذاشته میشه و ویراستار مسئول نگهداری و بازبینی نوشته ای هست که ممکنه با یه تغییر جزئی، تاثیرات زیادی رو متحمل بشه.
پس هر کدوم از اینا به نوبه خودشون سخت هستند.
نویسندگی الویت چندم زندگیتونه؟
نویسندگی و نقاشی هر دو در کنار هم الویت دوم زندگیم هستن.
به عنوان یک نویسنده چه چیزی بیشتر از همه می تونه آزاردهنده باشه؟
برای چیزایی که می نویسی ارزش قائل نباشن. ارزش قائل شدن فقط به معنی تعریف و تمجید نیست. اینکه به حق و حقوقی که یه نویسنده در قبال اثرش داره، اصلا توجهی نمیشه آزار دهنده است. بدون اجازه صاحب اثر، از نوشته تلقید و کپی برداری می کنند و حتی توی بعضی از سایت ها دیدم که های نویسنده های مختلف( حتی نویسنده های انجمن نگاه رو) بدون اجازه به فروش می‌رسونند و از حاصل تلاش یه نفر دیگه سود می برند، بدون اینکه فکر کنند آیا اون شخص راضی هست یا نه!
پدر و مادرتون چطور ازتون حمایت کردن؟
پدرو مادرم در درجه اول حکم دو تا دوست صمیمی رو برام دارن؛ بنابراین از اینکه بخوام در مورد نوشته هام و یا احساساتم در مورد نوشتن باهاشون صحبت کنم و نظرشون رو بدونم، هیچ ابایی نداشتم و ندارم.همونطور که قبلا هم گفتم، مادرم از همون بچگی چه تو زمینه نقاشی و چه نوشتن منو تشویق کرد. هردوی اون ها با دقت داستان رو می خوندن و در مورد نحوه ی داستان پردازی و خلق صحنه ها و شخصیت ها نظر می دادن و با اینکه من فقط یه نویسنده ی معمولی و بی تجربه بودم، تشویقم می کردند که می تونم آینده خوبی تو این زمینه داشته باشم.
در چه صورت ممکنه از نویسندگی دست بکشید؟
تا حالا به این موضوع فکر نکردم ولی اعتقاد دارم یه کار تا زمانی ارزشمنده که منافع شخصی درش دخیل نشه. شاید اگه روز به خاطر منافع خودم بخوام بنویسم، نوشته هام جهت گیری نامناسبی پیدا کنه و از هدف اصلیم دور بشم و صرف داشتن مخاطب بنویسم.
از نویسندگی دست بکشم.
برنامتون برای آینده چیه؟
در حال حاضر قبولی توی کنکور، الویت اول زندگی من شده و تمام برنامه های زندگیم رو تحت الشعاع قرار داده؛ اما بعد از گذروندن این پروسه نفسگیر، تصمیم دارم که رمانم رو ، بازنویسی مجدد بکنم و اگه امکانش وجود داشته باشه، اون رو به چاپ برسونم.
چطور شد که در انجمن نگاه دانلود عضو شدین؟
تا قبل از عضویت در انجمن من های زیادی رو از انجمن نگاه و دیگر انجمن ها مطالعه کردم. اما در بین این ها ، سفر به دیار عشق و پدر خوب رو خیلی دوست داشتم و زمانی که جرقه شروع ، در ذهنم زده شد. تصمیم گرفتم تایپ رو توی انجمنی که نویسنده های این دو فعالیت داشتن، انجام بدم.
اگر انتقاد یا پیشنهادی به تیم مدیریت دارید، بفرمایید.
ممنونم از اینکه زحمت این رو کشیدید و برای تک تک شما آرزوی موفقیت دارم.
یه توصیه به نویسندگان تازه کار؟
نوشتن با نویسندگی کردن خیلی تفاوت داره. شما می تونید هزاران کلمه رو کنار هم بنویسید بدون اینکه بار معنایی خاصی داشته باشه، نوشتن یعنی پیاده کردن کلمات روی صفحه کاغذ یا مانتیور؛ ولی نویسندگی کردن یعنی جادوی نهفته توی هر کلمه رو به تصویر بکشید. حتی شده با یک جمله ی کوتاه.نویسندگی کنار هم قرار دادن چند تا کلمه برای ساختن یه جمله یا یه داستان نیست، نویسندگی زندگی کردن با هر کلمه ای هست که می نویسید.
برای کلمات ارزش قائل باشید.
حرف آخر...
زندگی صحنه ی یکتای هنر مندی ماست
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد...
ممنونم از همتون و امیدوارم توی تمام مراحل زندگی موفق باشید.
ممنون بابت وقتی که گذاشتین.
آخرین ویرایش:
