شعر اشعار آنتونیو ‌گاموندا

[فاطمه صفارزاده]

بسمه تعالی

در این تاپیک اشعار آنتونیو گاموندا قرار میگیره.
اگه قصد ارسال شعر داشتید از تکراری نبودنش اطمینان پیدا کنید.
اسپم ممنوع!
لطفا اگه قصد گذاشتن شعری رو دارید از فونت و سایز خوانا استفاده کنید.

 

[فاطمه صفارزاده]

زیر پوست مادرت می‌خوابی

زیر پوست مادرت می‌خوابی
و رویاهایش در رویاهای تو رخنه می‌کنند.
در همان حیرت درخشان
بیدار می‌شوید.

هنوز نمی‌دانی که هستی:
مرددی میان مادرت
و ‌لرزشی زنده.

 

[فاطمه صفارزاده]

در تاریکی روان بودی

در تاریکی روان بودی
لطیف‌تر از بودن بود.
حالا که قطره اشکی چنان زنده
می‌تواند چهره‌ات را بیازارد

محتاط
تا خویشتن خویش
می‌روی.

 

[فاطمه صفارزاده]

تو بر دلم نشسته‌ای

انگار که فرود آمده باشی بر دلم
و نور آورده باشی به رگ‌های من
و من سرخوشانه دیوانه‌‌‌ باشم.
در زلالی‌ات
همه چیز قطعی‌ست:

تو بر دلم نشسته‌ای

نور در رگ‌هایم

و من‌ سرخوشانه دیوانه‌‌ام.

 

[فاطمه صفارزاده]

زیر درختان بید

زیر درختان بید
تو را در آغوشم می‌برم
و احساس می‌کنم زنده‌ای.
پس به نور در می‌آییم و
برای نخستین بار
آسمان را می‌بینی،
نشانه‌ها را
و بدانان نام می‌بخشی.

حقیقت دارد:
در گستره‌ی دست‌هایت
آسمان بزرگ و آبی‌ست.

 

[فاطمه صفارزاده]

لطافت

لب‌هایم را به دست‌هایت نزدیک کردم
پوست‌ات
به لطافت رویاها بود.

چیزی از ابدیت
به آنی
لبانم را خراشید.

 

[فاطمه صفارزاده]

بعضی‌ عصرها

بعضی عصرها
غروب
بر گیسوان‌ات نور نمی‌پاشد‌.

هیچ کجا نیستی
و حرف می‌زنی
با کلماتی که معناشان را نمی‌دانی.

اندیشه‌ی من نیز
چنین است.

 

[فاطمه صفارزاده]

چون کبوتر

چون کبوتری هستی
که زمین را لمس می‌کند
و بر می‌خیزد و
دور می‌شود در نور.

از تلالویی عبور می‌کنی.

وز دوردستان
دوست‌ات دارم.

 

[فاطمه صفارزاده]

باز خواهی گشت

باز خواهی گشت

«وقتی گیلاس‌ها شکوفه کنند و
قمری بیدار شود.»

جهان را
در دروغی درخشان
نقاشی کرده‌ای.

چشمان قمری را سرخ دیدم از خشم.
می‌دانم تیزاب زهرین
در برگ‌های بو مسکن می‌کند،
این‌که میوه‌هایش
قلب پرندگان را از حرکت باز می‌دارند‌.

در برف اما
گیلاس‌های سیاه است و
مویه‌‌ی قمری را می‌شنوم.

 

[فاطمه صفارزاده]

درست مثل چشم‌های تو

باران
بر کرانه‌های طلایی می‌بارد.

و عطرهای ماه مارس
در تن‌هامان می‌پیچند.

درست مثل چشم‌های تو:

در نور
باران می‌بارد.