دلنوشته کاربران دلنوشته زندگی جریان ندارد | ستاره لطفی کاربر انجمن نگاه دانلود

[~setareh]

به‌نام خدا
دلنوشته: زندگی جریان ندارد
نویسنده: ستاره لطفی کاربر انجمن نگاه دانلود
سبک: درام
مقدمه:
زندگی ایستاده‌است... .
راکد و بی‌احساس،
دقیق بر روی نقطه‌ی غم!
و اما چه تلنگری می‌تواند به او جان بخشد تا همانند خون در رگ،
جریان یابد...!​

 

[الهه.م]

کاربر گرامی!
ضمن تشکر از انتخاب تالار ادبیات برای فعالیت، لطفا قبل از ایجاد تاپیک و ارسال پست،
قوانین کلی تالار ادبیات - انجمن نگاه دانلود و قوانین ساب آثار و ادبیات نوشتاری | انجمن نگاه دانلود - انجمن نگاه دانلود را مطالعه فرمایید.
برای ایجاد موضوع جدید در ساب ادبیات نوشتاری، موارد زیر را رعایت کنید:
- عنوان تاپیک نباید تکراری و مشابه باشد.
- حجم پست‌ها نباید کم باشد.
- پست اسپم و تکراری نباید در تاپیک وجود داشته باشد.
- سبک و ژانر و توضیح محتوا را در پست آغازین تاپیک ذکر کنید.
تاپیک دلنوشته‌ی شما تایید شد
درصورت بروز هرگونه سوال و مشکل، با مدیریت تالار درارتباط باشید. ​

 

[~setareh]

***
مرگ بر روی نفس‌هایمان نفس می‌کشد،
سایه‌اش بر روی زندگی‌مان افتاده‌است و زندگی جرأت تکان خوردن ندارد!
می‌داند به کام آدمیزادهایش باشد،
مرگ او را تکه‌تکه می‌کند...!
و ما باید غم بخوریم و در آخر بمیریم
زندگی که جریان ندارد!​

 

[~setareh]

***
خون‌ها در بدن یخ بسته
قلب‌ها از حرکت باز ایستاده
زندگی نمی‌چرخد!
کسی نمی‌‌داند چرا،
اما همه یک مورد را می‌دانند!
که چیزی به‌نام «غم»،
بر روی زندگی حکم می‌کند...!​

 

[~setareh]

***

دختری‌ام از تبار سختی،
همه چیز را به جان خریده‌ام... .
اما عشق مرا از پا انداخت!
تجربه‌اش نکرده بودم،
اوایل حس عاشقی را دوست داشتم؛
شیرین بود و شیرینی‌اش به دل نمی‌زد... .
بعضی مواقع هم گس می‌شد،
اما باز هم لـ*ـذت‌بخش بود... .
با بودنش به جان سرد و بی‌روحم جان می‌بخشید
گرما بخشم بود،
اما نمی‌دانم چشد!
یک روز که به امید گرمای عشق از خواب بلند شدم
دیدم نیست!
ای دل غافل،
بار و بندیلش را جمع کرده بود و مرا ترک کرده بود...!
رد پایش را از روی زمین دیدم،
ساعاتی طولانی به او زل زدم و به اشک‌‌هایم اجازه‌ی باریدن دادم،
سوز بغض گلویم را می‌سوزاند،
قلبم را به درد می‌آورد... نفس تنگی‌ هم مهمان گلویم شده بود... .
تا به خود آمدم و به دنبالش رفتم،
عشق که الکی نیست!
هرچه‌قدر که پاهایم را در رد پاهایش می‌گذاشتم
مکان برایم ناشناس‌تر می‌شد!
تا فهمیدم به یک قبرستان رسیده‌ام... .
دیدمش،
در حال کندن قبری بود... .
نمی‌دانستم چه بکنم،
آرام گوشه‌ای ایستادم و به او خیره شدم.
قبر را کند،
در کوله‌اش آرزوهایم را در آورد و آن‌ها را زنده به گور کرد!
نفسم رفت،
آمد،
رفت،
آمد!
او چه کرد... .
خانه ویرانم کرد... .​