- عضویت
- 2017/03/18
- ارسالی ها
- 1,624
- امتیاز واکنش
- 60,983
- امتیاز
- 1,039
- سن
- 22
پایان باز به چی می گن؟
بعضیا فکر می کنن پایان باز یعنی نصفه تموم کردن رمان. جلد اولو نصفه تموم می کنن برای شروع جلد دوم، بعد می گن جلد اولم پایانش باز بود! غلطه! دیدین موقع آموزش نوشتن انشا، می گن بند مقدمه، بدنه و نتیجه؟ بند نتیجه در حقیقت جمع بندی کل گفته هاست. توی رمان هم بخشی وجود داره به اسم نتیجه گیری. نویسنده میاد تمام هدفش رو از نوشتن پونصد صفحه، توی یه بند، توی یه شعر و شاید یه جمله خلاصه می کنه. مثلاً رمان آدم و حوا، جلد اول، با یه جمله رمانش رو تموم می کنه:
ساده ی ساده از دست می روند، همه آن چیز ها که سخت سخت به دست آمدند.
یا یه رمان دیگه می گـه: سیرت زیبا به از صورت زیبا.
یکی دیگه می گـه: عشق ارزش گذشتن از خیلی چیز ها رو داره.
این نتیجه ایه که نویسنده می گیره و به خواننده تحویل می ده. خیلی راحت ممکنه خواننده با این نتیجه مخالف باشه! اما رمان پایان باز چیه؟ رمانی که پونصد صفحه یه داستانو تعریف می کنه، بعد از خواننده می پرسه: آیا واقعا ارزشش رو داشت؟
این یه پایان ارزشمنده. پایانی که نتیجه گیری رو به خود خواننده می سپره. به عقاید خواننده احترام می ذاره و اجازه می ده خواننده خودش با تجزیه و تحلیل داستان از ابتدا تا انتها، سعی کنه جواب رو پیدا کنه. رمان هایی که پایان باز دارن، خواننده رو وادار می کنن که رمان رو دوباره، و این بار به دور از مسخره بازی و بی حوصلگی بخونه. روی تک تک نکات رمان مکث کنه و مفهوم حرف های نویسنده رو بیرون بکشه. این رمان ها هدف دارن. حرفاشون مفهوم داره. یکی که از پایان باز واقعی خوشش نیاد، فرد واقعاً راحت طلبیه! اون فرد قدر کار نویسنده رو نمی نویسه و فقط سعی می کنه نویسنده رو بکوبه! چرا؟ چون حوصله اش نمیاد که فکر کنه! اگه من استعداد نوشتن پایان باز رو داشته باشم یا بدست بیارم، ترجیح می دم پنج تا آدم متفکر رمانمو بخونن تا بیست نفری که دنبال نوشته های پوچ و کلیشه ای هستن.
رمان پایان باز ابداً نصفه نیست. هیچ رمانی نمی تونه نصفه باشه. اگه نصفه بود از سواد کم نویسنده نصفه مونده! فقط سؤال طرح می کنه. فقط می گـه درسته این ماجرا تموم شد، اما زندگی تموم نشده! فقط درس می ده!
من به عنوان خواننده از سبک مورد علاقه ام دفاع کردم. نه به عنوان نویسنده. چون خودم تابحال پایان باز ننوشتم. پس جبهه نگیرید.
بعضیا فکر می کنن پایان باز یعنی نصفه تموم کردن رمان. جلد اولو نصفه تموم می کنن برای شروع جلد دوم، بعد می گن جلد اولم پایانش باز بود! غلطه! دیدین موقع آموزش نوشتن انشا، می گن بند مقدمه، بدنه و نتیجه؟ بند نتیجه در حقیقت جمع بندی کل گفته هاست. توی رمان هم بخشی وجود داره به اسم نتیجه گیری. نویسنده میاد تمام هدفش رو از نوشتن پونصد صفحه، توی یه بند، توی یه شعر و شاید یه جمله خلاصه می کنه. مثلاً رمان آدم و حوا، جلد اول، با یه جمله رمانش رو تموم می کنه:
ساده ی ساده از دست می روند، همه آن چیز ها که سخت سخت به دست آمدند.
یا یه رمان دیگه می گـه: سیرت زیبا به از صورت زیبا.
یکی دیگه می گـه: عشق ارزش گذشتن از خیلی چیز ها رو داره.
این نتیجه ایه که نویسنده می گیره و به خواننده تحویل می ده. خیلی راحت ممکنه خواننده با این نتیجه مخالف باشه! اما رمان پایان باز چیه؟ رمانی که پونصد صفحه یه داستانو تعریف می کنه، بعد از خواننده می پرسه: آیا واقعا ارزشش رو داشت؟
این یه پایان ارزشمنده. پایانی که نتیجه گیری رو به خود خواننده می سپره. به عقاید خواننده احترام می ذاره و اجازه می ده خواننده خودش با تجزیه و تحلیل داستان از ابتدا تا انتها، سعی کنه جواب رو پیدا کنه. رمان هایی که پایان باز دارن، خواننده رو وادار می کنن که رمان رو دوباره، و این بار به دور از مسخره بازی و بی حوصلگی بخونه. روی تک تک نکات رمان مکث کنه و مفهوم حرف های نویسنده رو بیرون بکشه. این رمان ها هدف دارن. حرفاشون مفهوم داره. یکی که از پایان باز واقعی خوشش نیاد، فرد واقعاً راحت طلبیه! اون فرد قدر کار نویسنده رو نمی نویسه و فقط سعی می کنه نویسنده رو بکوبه! چرا؟ چون حوصله اش نمیاد که فکر کنه! اگه من استعداد نوشتن پایان باز رو داشته باشم یا بدست بیارم، ترجیح می دم پنج تا آدم متفکر رمانمو بخونن تا بیست نفری که دنبال نوشته های پوچ و کلیشه ای هستن.
رمان پایان باز ابداً نصفه نیست. هیچ رمانی نمی تونه نصفه باشه. اگه نصفه بود از سواد کم نویسنده نصفه مونده! فقط سؤال طرح می کنه. فقط می گـه درسته این ماجرا تموم شد، اما زندگی تموم نشده! فقط درس می ده!
من به عنوان خواننده از سبک مورد علاقه ام دفاع کردم. نه به عنوان نویسنده. چون خودم تابحال پایان باز ننوشتم. پس جبهه نگیرید.
آخرین ویرایش:
