برای من فرقی نمیکنه! البته قبلاها از رمان تراژدی با پایان تلخ متنفر بودم اما حالا فهمیدم که میتونم با خوندن رمان غمگین، کمی از احساساتم رو بروز بدم.
(چون من آدمی هستم که معمولا گریه نمیکنه)
من رمان های پایان تلخ رو ترجیح میدم چون اکثر نویسنده ها با رمان های پایان خوش توی قسمت آخر سرسری رمان رو خیلی غیر منطقی تموم می کنن
بنابر این دلم میخواد یا رمان پایانش تلخ باشه یا باز تموم بشه
هر تلخی رو هم دوست ندارم
به نظره من اگه داستان خوب نوشته شده باشه و موضوعش حتی اگه تکراری باشه دلنشین باشه فرقی برای خواننده نداره
که متعسفانه همونطور که گفتم اینطور کم پیدا میشه
پایان خوش خوبه ولی پایان تلخ و تراژدی بهتره حداقل باعث میشه ادم احساساتی بشه طبق تجربیاتم تو خوندن اینجوررمانا پایانشون با اینکه تلخه ولی خیلی قشنگتر از رمان های پایان خوشه
توی رمانای تراژدی فقط رمان هایی مودب پور رو دوس دارم اگه ۱۰ بار هم بخونم ازشون سیر نمیشم
ولی در کل پایان خوشی که فورا نخوان جمعش کنن و از شر رمان خلاص بشن رو بیشتر دوس دارم
چون حتی با تیکه های ناراحت کننده بعضی از رمان ها هم شدیدا احساساتی میشم