متون ادبی کهن شاه بیت های کهن

[Mårzï¥ē]

✴️✴️✴️✴️
کبوتر برد سویش نامه‌ی من ، چون کنم یا رب ؟!
که نتواند به او گفتن سخن‌های زبانی را ...
───── #ادایی_یزدی
دل تنگ و دست تنگ و جهان تنگ و كار تنگ
از چهار سو گرفته مرا روزگار تنگ
───── #بیدل_نیشابوری
زآن‌دم که چشیدیم نمکِ خوانِ محبت ،
هر چیز که خوردیم ، مزه‌ی خون جگر داشت !
───── #اختری_یزدی
قیامتی‌ست در آندم که بهر زنده شدن
ز خاک کوی تو ، خاک مرا جدا سازند
───── #میر_طاهر_قزوینی
تو بی‌بهانه کسی را نمی‌کشی ؛‌ چه کنم ؟
که من سراغ ندارم به خود گناهی را ...
───── #الفت_کاشانی
○

 

[Mårzï¥ē]

✴️✴️✴️✴️
❖
"آذری" ! عمر به بازیچه و غفلت بگذشت
آنچه باقیست ، مشو غافل و فرصت دریاب ...
───── #آذری_طوسی
در این خرابه ، دلی خالی از کدورت نیست
جهان به آینه‌ی زنگ‌دیده می‌ماند ...
───── #آصف_قمی
قضا از بهر آن افروخت شمع آشنایی را ،
که بر دل‌های مشتاقان نهد داغ جدایی را
───── #ادهم_قزوینی
دلِ در دست و پا افتاده‌ای دارم ؛ نمی‌دانم
که مقبول که خواهد گشت و مردود که خواهد شد ...
───── #ابراهیم_بیگ_شیرین_اجاق
به جز هلاک خودش آرزو نباشد هیچ
کسی که یافت چو پروانه شوق جانبازی
───── #اهلی_شیرازی
○

 

[Mårzï¥ē]

بهار عشق دل از دیده مبتلا گردید
هر آن وفا که تو بینی ، بلاست بر سر ما
───── #رضی‌الدین_آرتیمانی
چندان که رسانید بلاها به سر من
یا رب ! مرسان هیچ بلایی به سر او را !
───── #انوری
نعمت دیده نخواهم که بماند پس از این
مانده چون دیده از آن نعمت دیدار جدا
───── #امیرخسرو_دهلوی
دلش ارچه با دل من به وفا یکی نگردد
به رخش تعلق من ، نه یکی ، هزار بادا
───── #اوحدی_مراغه‌ای
خود همین نام تمامم که پس از من ، نامی
ننویسند به جز نام تو در دفتر ما ...
───── #ابن‌حسام_خوسفی

 

[Mårzï¥ē]

مشت خاشاکیم و داریم آتشی همراه خویش
دور نبْود گر بسوزیم از شرار آه خویش !
───── #الفتی_یزدی
خدا زین باغبانان ، دادِ مرغان چمن گیرد
که نگذارند بر شاخ گلی مرغی وطن گیرد
───── #الفت_کاشانی
محتاج به طوفان نشود خانه‌ی عاشق ؛
ویرانی این غمکده از موج حصیر است ...
───── #احولی_سیستانی
سراپا آتشم امشب ؛ میا در دل ، که می‌ترسم
هوای خانه‌ام ناسازگار افتد خیالت را
───── #اسد_قزوینی
شبی که داغ تو سوزم چو شمع می‌خواهم
که با فتیله شود زندگی تمام مرا ...
───── #الفت_خراسانی
○●

 

[Mårzï¥ē]

محو او گشتم و رازم به ملاء توفان ‌کرد
هست حیرانی عاشق لب ‌گویا ،‌ گویا
───── #بیدل_دهلوی
ناشکیبا مشو ار باز گذارد جانت
خانه‌ای را که ز ویران شدنش نیست شکیب
───── #باباافضل_کاشانی
آمد نصیب من ز همه مردمان دو چیز
از دشمنان خصومت و از دوستان ریا !
───── #عبدالواسع_جبلی
بستند پای ما و شکستند بال ما ؛
سنگ است آن دلی که نسوزد به حال ما
───── #بسمل_شیرازی
عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است ،
عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما ...
───── #حافظ

 

[Mårzï¥ē]

گاهی پی دلسوزیم ای شعله ! برون آی ؛
در خرمن ما سوختگان مشت خسی هست ...
───── #نصیرای_تویسرکانی
بسیار در این کهنه‌سرا معرکه دیدیم ؛
بازیچه‌ی اطفال ، تماشای دگر داشت ...
───── #نادم_لاهیجی
ای بی‌وفا ! برو که بر این عهدهای سست
نی اندک اعتماد ، که هیچ اعتماد نیست !
───── #وحشی_بافقی
شوق مرغان قفس می‌کشدش از گلزار ؛
ورنه گل شاهد بازار نبودی هرگز
───── #مطبوع_شیرازی
سیل اشک از دیده‌ی من پر به غوغا می‌رود
خوش تماشاییست ؛ دریایی به دریا می‌رود ...
───── #عشرتی_گیلانی
○

 

[Mårzï¥ē]

این یک‌نفس که بوی گلی می‌توان شنید ،
بیرون مرو ز باغ که فرصت غنیمت است ...
───── #فغانی_شیرازی
ز گلبن تو نباشد گلی هـ*ـوس ما را
همین که غیر نچیند گل تو ، بس ما را
───── #باقر_اصفهانی
باغبان ! همچو نسیمم ز در باغ مران
کآبِ گلزار تو از اشک چو گلزار من است
───── #حافظ
خارم ولی گلاب ز من می‌توان گرفت
از بس که بوی همدمی گل گرفته‌ام
───── #نطقی_نیشابوری
بلبل به گلستان جگرش خون شد و گلچین
از چیدن گل ،‌ کامروا هست ؛ روا نیست ...
───── #صابر_همدانی

 

[Mårzï¥ē]

گرنه جانی ، از چه در بازآمدن داری درنگ ؟
ورنه عمری ، از چه در رفتن چنین داری شتاب ؟
───── #سحاب_اصفهانی
با ما نفسی بنشین ، کآن روی نکو دیدن
هم چشم کند روشن ، هم عمر بیفزاید
───── #همام_تبریزی
روز وصل و شب هجران تو ای صبح امید !
عمر کوتاه مرا مانَد و امّید دراز
───── #وصال_شیرازی
ترسم که بمیرم و نبینم دگرت
ای عمر عزیز ! بی‌وفایی نکنی
───── #بیدل_اصفهانی
وصل تو گر در نفس آخر است ،
از همه عمر آن نفسم آرزوست
───── #آذر_بیگدلی
○

 

[Mårzï¥ē]

تو را اگر به دل ای مَه ! ز من غباری هست ،
مرا هم از ستمت چشم اشکباری هست
───── #چشمه‌ی_ایروانی
جان رفت و سرگزانی رازت چنان که بود
دل خون شد و غرور نگاهت همان که هست
───── #حزین_لاهیجی
تو فال راحتِ ما گیر ، گر پریشانی ؛
من اعتماد ندارم به استخاره‌ی خویش
───── #طالب_آملی
ما طفل مکتبیم و بُود گریه درد ما
ای دل ! بکوش تا سبق خود روان کنی
───── #ابوالقاسم_میرفندرسکی
ما را به مهربانی صیاد الفتیست ؛
ورنه به نیم‌ناله قفس می‌توان شکست !
───── #درکی_قمی
○●

 

[Mårzï¥ē]

خوش بود ز عمر ، آنچه ز رویت گذران بود
از حاصل عمر آنچه توان گفت ، همان بود
───── #آذری_طوسی
ستمکش دل مایوسم و علاجی نیست
کسی مقابل آیینه ی شکسته مباد !
───── #بیدل_دهلوی
آنم که گر بسوزی ، خاکسترم نبینی
از من گَرَت غباری نبْود عجب نباشد
───── #الفتی_کمره_ای
دلم کآهسته شد رامت ، به هم مشکن پر و بالش
نبندد سخت ، صیدی را که صیادش زبون گیرد ...
───── #اسد_قزوینی
ترسم که نامه‌ام نرساند صبا به یار ؛
بد کرد جان که همره باد صبا نرفت ...
───── #اختری_یزدی