متون ادبی کهن مناجات نامه [الهی نامه]

[*~SAEEDEH~*]

الهی! ای دور نظر وای نیکو حضر و ای نیکو کار نیک منظر، ای دلیل هر برگشته، و ای راهنمای هر سر گشته، ای چاره ساز هر بیچاره و ای آرندهء هر آواره، ای جامع هر پراکنده و ای رافع هر افتاده دست ما گیر ای بخشنده بخشاینده.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی! کار آن دارد که با تو کاری دارد، یار آن دارد که چون تو یاری دارد، او که در هر دو جهان تو را دارد هرگز کی تو را بگذارد.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی! در سر گریسنی دارم دراز، ندانم از حسرت گریم یا از ناز، گریستن از حسرت بهر یتیم و گریستن شمع بهر ناز، از ناز گریستن چون بود این قصه ایست دراز.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی! یک چند بیاد تو نازیدم، اینم بس که صحبت تو ارزیدم.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی! نه جز از یاد تو دل است نه جز از یافت تو جان، پس بیدل و بی جان کی توان ؟

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی یاد تو در میان دل و زبان است و مهر تو میان سر و جان.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی، شاد بدانیم که اول تو بودی و ما نبودیم، کار تو در گرفتی و ما نگرفتیم، قسمت خود نهادی و رسول خود فرستادی.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی! هر چه بی طلب به ما دادی به سزا واری ما تباه مکن و هر چه به جای ناکرد از نیکی به عیب ما از ما بریده مکن و هر چه سزای ما ساختی بنا به سزایی ما جدا مکن.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی! آنچه ما خود کشتیم به بر میار و آنچه تو ما را کشتی آفت ما از آن باز دار.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی! از نزدیک نشانت می دهند و برتر از آنی و دورت پندارند و نزدیکتر از جانی موجود نفسهای جوانمردانی، حاضر دلهای ذاکرانی، ملکا تو آنی که خود گفتی و چنانکه گفتی آنی.