چگونه رمان پلیسی بنویسیم؟
- شروع کننده موضوع نگار 1373
- بازدیدها 8,453
- پاسخ ها 106
- تاریخ شروع
-
- برچسب ها
- دانلود رمان درجه سال سایت و انجمن نگاه دانلود پاسدار
پیشنهادات
- عضویت
- 2017/03/18
- ارسالی ها
- 1,624
- امتیاز واکنش
- 60,983
- امتیاز
- 1,039
- سن
- 22
[HIDE-THANKS]
اصولاً من به رمانی که توش آبروی پلیس نرفته باشه می گم رمان پلیسی خوب. هرچند قلمش ضعیف باشه. ولی خودتونم مستحضر هستید که رمانایی با قلم قوی بیشتر به دل می شینن.
شاید کمتر کسی باشه که طرفدار رمان پلیسی باشه و رمان "نفوذ ناپذیر" رو نخونده باشه. خطاب به این افراد می گم که سرتون کلاه رفته از نوع گشادش. حالا چرا؟ در ادامه می بینیم.
نفوذ ناپذیر
اسم رمان نفوذ ناپذیره. معنیشو که خودتونم بهتر از من می دونید. هر کسی با خوندن این اسم به این نتیجه می رسه که با یه فرد سنگ که تغییری در اعتقاداتش نمی ده مواجهه. در حقیقت اسم این رمان شایسته ترین صفت برای شخصیت اصلی یعنی رایکا هستش. رایکا دختری با عقاید مذهبی قویه که وقتی در شرایط گـ ـناه هم قرار می گیره مقاومت می کنه و ازشون دست نمی کشه.
رمان از جایی شروع می شه که رائیکا قراره وارد یه باند قاچاق دختر بشه. و البته همزمان پلیس دیگری در باند حضور داره (از نوع مذکر) که قراره با کمک هم اونا رو دستگیر کنن. شاید کلیشه ای در نظر بیاد اما تنها چیزی که من توش مشاهده نکردم کلیشه بود. اتفاقات جالبی رخ می ده. بیش از نیمی از رمان متعلق به همون بخش پلیسیه و قسمت اندکی به عاشقانه اختصاص پیدا کرده. خوبی این رمان اینه که خیلی خیلی شبیه به پرونده پلیسی به نظر می رسه. انقدر واقعیات رو با سیر مناسبی نوشته که آدم قلبش تو دهنش می تپه. نویسنده به خوبی سیر رو کنترل کرده. یعنی جایی که لازمه کند پیش می ره و کشش می ده و جایی که لازمه سریع پیش می ره و ماهرانه خواننده رو با خودش همراه می کنه. و همین یک پوئن دومثبت برای یه رمان پلیسی به شمار میاد.
داستان گاهی از زبان رائیکا و گاهی از زبان دانین (همون پلیس مرد) بیان می شه. یه جاهایی هم به سوم شخص چینج می شه که در رمان نویسی ضعف به شمار میاد. البته به نظر خودم محتوای رمان این ضعف رو جبران می کنه. نثر تمام محاوره ای هستش و خواننده ها به راحتی می تونن باهاش ارتباط برقرار کنن.
از خوبی این رمان می شه به اعتقادات مذهبی اشاره کرد. شخصیت ها خیلی پایبند هستند اما متأسفانه یا خوشبختانه گاهی بعضی مسائل باز می شدند. نه در حد زیادی که کلا بگیم اصلا شایسته خوندن نیست ولی همینا رمان رو از مذهبی بودن دور کردند. یکی از نکات منفی و شاید برای خیلیا خوشایند رمان اینه که دانین مغروره. در حقیقت خیلی مغرور. در واکنش هاش با خانم ها متین و جدی برخورد می کنه ولی تا نیمه رمان در این فکر بود که کامله و هیچ دختری شایستگی اونو نداره. دختر رمان هم شخصیتی جدی در شأن یک پلیس زن داره و در جمع های خودمونی کمی مهربون تر رفتار می کنه. چادریه و قداست چادر رو نگه می داره.
من این رمان رو یه رمان ایده آل گرا می بینم. یعنی نویسنده از اصل سیاه و سفید استفاده کرده. شخصیتای اصلی خیلی پاک و منزه هستند و ضد قهرمان ها سیاه. برخلاف تا تلاقی خطوط موازی که همه خاکستری بودن در طیف های تیره و روشن. خیلیا شاید حرصشون در بیاد به خاطر این که دختره چشماش سبزه و پسره سبزآبی.
به طور خلاصه می گم. این رمان عیب هایی داره. اما اگه کسی باشه که این رمان رو نخونده باشه یه رمان پلیسی فوق العاده رو از دست داده. به کسایی که نخوندن پیشنهاد می شه. چون می دونم خیلیا اینو مطالعه کردن.
[/HIDE-THANKS]
اصولاً من به رمانی که توش آبروی پلیس نرفته باشه می گم رمان پلیسی خوب. هرچند قلمش ضعیف باشه. ولی خودتونم مستحضر هستید که رمانایی با قلم قوی بیشتر به دل می شینن.
شاید کمتر کسی باشه که طرفدار رمان پلیسی باشه و رمان "نفوذ ناپذیر" رو نخونده باشه. خطاب به این افراد می گم که سرتون کلاه رفته از نوع گشادش. حالا چرا؟ در ادامه می بینیم.
نفوذ ناپذیر
اسم رمان نفوذ ناپذیره. معنیشو که خودتونم بهتر از من می دونید. هر کسی با خوندن این اسم به این نتیجه می رسه که با یه فرد سنگ که تغییری در اعتقاداتش نمی ده مواجهه. در حقیقت اسم این رمان شایسته ترین صفت برای شخصیت اصلی یعنی رایکا هستش. رایکا دختری با عقاید مذهبی قویه که وقتی در شرایط گـ ـناه هم قرار می گیره مقاومت می کنه و ازشون دست نمی کشه.
رمان از جایی شروع می شه که رائیکا قراره وارد یه باند قاچاق دختر بشه. و البته همزمان پلیس دیگری در باند حضور داره (از نوع مذکر) که قراره با کمک هم اونا رو دستگیر کنن. شاید کلیشه ای در نظر بیاد اما تنها چیزی که من توش مشاهده نکردم کلیشه بود. اتفاقات جالبی رخ می ده. بیش از نیمی از رمان متعلق به همون بخش پلیسیه و قسمت اندکی به عاشقانه اختصاص پیدا کرده. خوبی این رمان اینه که خیلی خیلی شبیه به پرونده پلیسی به نظر می رسه. انقدر واقعیات رو با سیر مناسبی نوشته که آدم قلبش تو دهنش می تپه. نویسنده به خوبی سیر رو کنترل کرده. یعنی جایی که لازمه کند پیش می ره و کشش می ده و جایی که لازمه سریع پیش می ره و ماهرانه خواننده رو با خودش همراه می کنه. و همین یک پوئن دومثبت برای یه رمان پلیسی به شمار میاد.
داستان گاهی از زبان رائیکا و گاهی از زبان دانین (همون پلیس مرد) بیان می شه. یه جاهایی هم به سوم شخص چینج می شه که در رمان نویسی ضعف به شمار میاد. البته به نظر خودم محتوای رمان این ضعف رو جبران می کنه. نثر تمام محاوره ای هستش و خواننده ها به راحتی می تونن باهاش ارتباط برقرار کنن.
از خوبی این رمان می شه به اعتقادات مذهبی اشاره کرد. شخصیت ها خیلی پایبند هستند اما متأسفانه یا خوشبختانه گاهی بعضی مسائل باز می شدند. نه در حد زیادی که کلا بگیم اصلا شایسته خوندن نیست ولی همینا رمان رو از مذهبی بودن دور کردند. یکی از نکات منفی و شاید برای خیلیا خوشایند رمان اینه که دانین مغروره. در حقیقت خیلی مغرور. در واکنش هاش با خانم ها متین و جدی برخورد می کنه ولی تا نیمه رمان در این فکر بود که کامله و هیچ دختری شایستگی اونو نداره. دختر رمان هم شخصیتی جدی در شأن یک پلیس زن داره و در جمع های خودمونی کمی مهربون تر رفتار می کنه. چادریه و قداست چادر رو نگه می داره.
من این رمان رو یه رمان ایده آل گرا می بینم. یعنی نویسنده از اصل سیاه و سفید استفاده کرده. شخصیتای اصلی خیلی پاک و منزه هستند و ضد قهرمان ها سیاه. برخلاف تا تلاقی خطوط موازی که همه خاکستری بودن در طیف های تیره و روشن. خیلیا شاید حرصشون در بیاد به خاطر این که دختره چشماش سبزه و پسره سبزآبی.
به طور خلاصه می گم. این رمان عیب هایی داره. اما اگه کسی باشه که این رمان رو نخونده باشه یه رمان پلیسی فوق العاده رو از دست داده. به کسایی که نخوندن پیشنهاد می شه. چون می دونم خیلیا اینو مطالعه کردن.
[/HIDE-THANKS]
آخرین ویرایش:
me_myself
کاربر نگاه دانلود
[HIDE-THANKS]سلام، سازمانی در سیستم امنیتی کشور وجود داره که افرادی به حکم شرعی حق دارن سالها در جاهای نا مربوط زندگی کنن و حتی به حکم نظام با فرد خلافکاری همبستر بشن فقط برای اینکه اطلاعات جمع کنن، این افراد (هم خانوم و هم آقا) بسیار نادرن و اکثر اموزش های فشرده و کوتاه مدتی دیدن تا کسی به اینکه کجا بودن تو مدت اموزش، شک نکنه.
ار این افراد خیلی سخته و گاها حق خودکشی برای مصلحت نظام رو دارن. مثلا توی فصل ۲ رمان خودم، شخصیت داستان به چنین فردی تبدیل شده که بخاطر باختن همه چیزش وارد این رسته شده (اطمینان دارم توی سازمان اطلاعات چنین افرادی هستن و با اطمینان رمانم رو نوشتم.) معمولا این افراد باید افراد مقید باشن تا با قاطی شدن با افراد مجرم به سمت اونا کشیده نشن (بالاخره انسان جایز الخطاست.)
درکل این ماموریت ویژه ها، مال ستوان ها (مخصوصا خانوما) نیست مگه اینکه چقدر اطمینان داشته باشن. اقایون بداخلاق خوش هیکل پلیسی هم که میبینید معمولا مامور ویژه یا گارد زمینی هستن که بیشتر مواقعی مثل ۲۲بهمن و روز قدس و اینجور جاعا میبینین تا اگه مورد مشکوکی بشن سریع گزارش کنن و کارشون خیلی تمرین و سختی داره.
منبعم مطمعنه، و اینکه یکم رمان های حقیقی نوشته ی سازمان اطلاعات رو بخونین تورو خدا، این چه چیزاییه که می نویسین؟ نمی خوام بگم خودم خوب می نویسم ولی واقعا برای وقت گذاشتن حد اعقل یکم به رمانتون ارزش دانایی بدین ، اونهمه پلیس زن اونم توی یه پاسگاه؟ درحالی که برای کنکورش هر ۴یا پنج سال یه بار اقدام میکنن؟ حتی بالای ۲۴ سال رو هم قبول نمی کنن و اینکه فقط ۱۱ ماه طول میکشه تا اموزش باشه و به روحیات روانی فرد مسلط بشن نه اینکه یارو بیست و دو سه سالگی بلند شه بره ماموریت اونم قاچاق، تو اون سن ته تهش میرن کنار جاده. در کل عاشق تخیلاتتونم هم وطنان!
:)[/HIDE-THANKS]
ار این افراد خیلی سخته و گاها حق خودکشی برای مصلحت نظام رو دارن. مثلا توی فصل ۲ رمان خودم، شخصیت داستان به چنین فردی تبدیل شده که بخاطر باختن همه چیزش وارد این رسته شده (اطمینان دارم توی سازمان اطلاعات چنین افرادی هستن و با اطمینان رمانم رو نوشتم.) معمولا این افراد باید افراد مقید باشن تا با قاطی شدن با افراد مجرم به سمت اونا کشیده نشن (بالاخره انسان جایز الخطاست.)
درکل این ماموریت ویژه ها، مال ستوان ها (مخصوصا خانوما) نیست مگه اینکه چقدر اطمینان داشته باشن. اقایون بداخلاق خوش هیکل پلیسی هم که میبینید معمولا مامور ویژه یا گارد زمینی هستن که بیشتر مواقعی مثل ۲۲بهمن و روز قدس و اینجور جاعا میبینین تا اگه مورد مشکوکی بشن سریع گزارش کنن و کارشون خیلی تمرین و سختی داره.
منبعم مطمعنه، و اینکه یکم رمان های حقیقی نوشته ی سازمان اطلاعات رو بخونین تورو خدا، این چه چیزاییه که می نویسین؟ نمی خوام بگم خودم خوب می نویسم ولی واقعا برای وقت گذاشتن حد اعقل یکم به رمانتون ارزش دانایی بدین ، اونهمه پلیس زن اونم توی یه پاسگاه؟ درحالی که برای کنکورش هر ۴یا پنج سال یه بار اقدام میکنن؟ حتی بالای ۲۴ سال رو هم قبول نمی کنن و اینکه فقط ۱۱ ماه طول میکشه تا اموزش باشه و به روحیات روانی فرد مسلط بشن نه اینکه یارو بیست و دو سه سالگی بلند شه بره ماموریت اونم قاچاق، تو اون سن ته تهش میرن کنار جاده. در کل عاشق تخیلاتتونم هم وطنان!
:)[/HIDE-THANKS]
me_myself
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/03/18
- ارسالی ها
- 1,624
- امتیاز واکنش
- 60,983
- امتیاز
- 1,039
- سن
- 22
[HIDE-THANKS]
تا تباهی
خودم ارتباط اسم رمان رو با محتواش پیدا نکردم. شاید ارتباطی داره ولی من کندذهن بودم و نکشفیدمش. به هر حال. در اول رمان، نویسنده بیان کرده که بخش پلیسی رمان از واقعیت الهام گرفته شده. اما نویسنده در نوشتن بخش های عاشقانه تخیل به خرج داده.
من وقتی پنجاه صفحه اول رو خوندم، خیال کردم ماجرا راجع به پسری به اسم پوریاست که از خانواده ای ثروتمند، اما فروپاشیده است. خانواده ای آزاد. و خواهر اینپسر در جریان یک پارتی دزدیده می شه. اما جلوتر که رفتم غافلگیر شدم. یه دفعه زاویه دید تغییر کرد و به دو پلیس و خانواده شون رسید. سرگرد مهیار سارنگ و سروان فرزام شمسایی که باید روی پرونده دزدیده شدن چند دختر، که خواهر پوریا هم جزوشون بود، تحقیق می کردن. فرزام که اصلی تره نسبت به مهیار در حقیقت سرگرد بوده، اما درجه اش رو طی ماجراهایی ازش گرفتن و شده سروان و به شهر تبریز که لوکیشن ماجراهاست منتقل شده. این جناب سروان با خواهر مهیار سارنگ به عنوان نفوذی وارد باند می شن و الی آخر.
از اون جایی که رمان از واقعیته و کلی متخصص بر نگارش رمان نظارت داشتن، رمان کاملاً واقعی نوشته شده و نویسنده به خوبی از پس نوشتن ماجرا های پلیسی بر اومده. اما توش کلیشه های معمول نظیر صورت زیبای فرزام و غرور بیش از حدش وجود داره. سیر رمان عالی و غیرقابل پیشبینی هرچند به نظر من وقتی وارد بخش عاشقانه شد کمی بیش از حد کشش داد. البته این نظر منه و ممکنه خیلی از خواننده ها مشکلی رو احساس نکنن.
رمان خیلی مذهبی نبود. نویسنده جاهایی بود که از فرهنگ الان ایرانیا شکایت داشت. این که دخترا نمی تونن بلند بخندن و باید خانم باشن و این حرفا رو زیاد قبول نداشت. باز نبود اما مذهبی هم نبود. این که از این مورد خوستون بیاد یا نه به سلیقه تون بر می گرده.
نثر رمان محاوره ای بود. از زبان اول شخص بیان می شد. اوایل پوریا، و بعد مهیار، فرزام و مهسیما خواهر مهیار داستان رو روایت کردن.
شخصیت پردازی خوب و زیبا بود. به هر شخصیتی به اندازه کافی بها داده شده بود و هر کس شخصیت جداگانه و خاصی داشت. طوری که من می گم به غیر از ماجرای پلیسی فوق العاده رمان، شخصیت پردازی دومین نقطه قوت محسوب می شه.
به طور کلی رمان زیباییه و به همتون پیشنها می کنم. مثل خیلی از رمانای دیگه ضعف هایی داره. اما نقاط قوتش مجالی به جولون دادن ضعف ها نمی دن.
[/HIDE-THANKS]
تا تباهی
خودم ارتباط اسم رمان رو با محتواش پیدا نکردم. شاید ارتباطی داره ولی من کندذهن بودم و نکشفیدمش. به هر حال. در اول رمان، نویسنده بیان کرده که بخش پلیسی رمان از واقعیت الهام گرفته شده. اما نویسنده در نوشتن بخش های عاشقانه تخیل به خرج داده.
من وقتی پنجاه صفحه اول رو خوندم، خیال کردم ماجرا راجع به پسری به اسم پوریاست که از خانواده ای ثروتمند، اما فروپاشیده است. خانواده ای آزاد. و خواهر اینپسر در جریان یک پارتی دزدیده می شه. اما جلوتر که رفتم غافلگیر شدم. یه دفعه زاویه دید تغییر کرد و به دو پلیس و خانواده شون رسید. سرگرد مهیار سارنگ و سروان فرزام شمسایی که باید روی پرونده دزدیده شدن چند دختر، که خواهر پوریا هم جزوشون بود، تحقیق می کردن. فرزام که اصلی تره نسبت به مهیار در حقیقت سرگرد بوده، اما درجه اش رو طی ماجراهایی ازش گرفتن و شده سروان و به شهر تبریز که لوکیشن ماجراهاست منتقل شده. این جناب سروان با خواهر مهیار سارنگ به عنوان نفوذی وارد باند می شن و الی آخر.
از اون جایی که رمان از واقعیته و کلی متخصص بر نگارش رمان نظارت داشتن، رمان کاملاً واقعی نوشته شده و نویسنده به خوبی از پس نوشتن ماجرا های پلیسی بر اومده. اما توش کلیشه های معمول نظیر صورت زیبای فرزام و غرور بیش از حدش وجود داره. سیر رمان عالی و غیرقابل پیشبینی هرچند به نظر من وقتی وارد بخش عاشقانه شد کمی بیش از حد کشش داد. البته این نظر منه و ممکنه خیلی از خواننده ها مشکلی رو احساس نکنن.
رمان خیلی مذهبی نبود. نویسنده جاهایی بود که از فرهنگ الان ایرانیا شکایت داشت. این که دخترا نمی تونن بلند بخندن و باید خانم باشن و این حرفا رو زیاد قبول نداشت. باز نبود اما مذهبی هم نبود. این که از این مورد خوستون بیاد یا نه به سلیقه تون بر می گرده.
نثر رمان محاوره ای بود. از زبان اول شخص بیان می شد. اوایل پوریا، و بعد مهیار، فرزام و مهسیما خواهر مهیار داستان رو روایت کردن.
شخصیت پردازی خوب و زیبا بود. به هر شخصیتی به اندازه کافی بها داده شده بود و هر کس شخصیت جداگانه و خاصی داشت. طوری که من می گم به غیر از ماجرای پلیسی فوق العاده رمان، شخصیت پردازی دومین نقطه قوت محسوب می شه.
به طور کلی رمان زیباییه و به همتون پیشنها می کنم. مثل خیلی از رمانای دیگه ضعف هایی داره. اما نقاط قوتش مجالی به جولون دادن ضعف ها نمی دن.
[/HIDE-THANKS]
he.s
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/07/09
- ارسالی ها
- 2,495
- امتیاز واکنش
- 10,204
- امتیاز
- 904
سلام
من این متن و از خانم شایگان قبلا خونده بودم و چون خیلی میخواستم پلیس بشم واقعا ناراحت شدم
من دلایلش و نمیدونم و اینکه چقدر منطقی هست اما یه دختر هم حق داره پلیس بشه،در عملیات ها شرکت کنه و ...
حالا نه این داستان های عجق وجقی ک پلیس زن عاشق پلیس مرد میشه اما در کل به نظرم این حق در کشور ما از دخترهامون گرفته شده و خب طرف(یه دختر) حتما یه دلیلی داشته که پلیس شده وگرنه هزارتا کار اداری هست که از پلیسی خیلی آسون تره و میتونه باهاشون به کشورش خدمت کنه
و همین میشه نویسنده های ما وقتی تو واقعیت نمیتونن بهش برسن اون و وارد رمان ها و فیلم ها کردن
دختری که اسلحه دست میگیره،از دیوار بالا میره البته نه با چادر!(من ب شخصه عکس واقعی این و هنگام تمرینات پلیس های خانوم دیدم)،وارد باغ میشه و پلیس مخفی میشه و در کل هر کار ک آقایان انجام میدن
و این کار نویسنده ها(بازم میگم من فقط به قسمت پلیس زن و ارتیست بازیاش کار دارم نه قسمت پلیس پسر و دختر و صیغه و اینجور چیزا که باهاشون واقعا مخالفم)
اینطور نیست که چیزی ماورائی یا دور از واقعیت بنویسن چون تو کشور های دیگه پلیس زن همچین وظایفی داره و ممکنه یک روز در کشور ما هم بیشتر به خانم ها بها داده بشه و مخالف هم نیستم چون رمان ها تنها جایی هست که میتونه توش همچین اتفاقاتی بیفته و اتفاقات دور از ذهنیم نیست!
نگار 1373
کاربر نگاه دانلود
سلام عزیز جان
خب الان این دختر که میگی پلیسه یا یه فرد عادی؟ چون من الان نمیدونم که پسر سرهنگه هم پلیسه یا نه. این موارد فرد عادی رو خیلی دخیل ماجرا نمیکنن مگر اینکه چه طور حالتی باشه. اگه هم پلیس باشه، بستگی به شرایط تو ماموریت شرکت میکنه ولی بازم میگم بستگی داره به حالتش.
مثلا میگما، اینکه دختره رو بفرستن بره با طرف کارای منکراتی انجام بده تا به دامش بندازه، نداریم. ولی مدلای دیگه که مشکلی نداشته باشن ممکنه.
ما نگفتیم نمی شه، گفتیم محدودیتای خاص خودش رو داره. بعد تا اون ماموریت چی باشه، طبق حرف بالا که گفتم :) خانوم ها رو در شرایطی که واقعا مجبور باشن وارد عملیات میکنن نه در هر حالتی.
خخخ نه والا من کجا گفتم باید حتما جدی باشه؟
تازه اتفاقا تو یکی از پستا هم مثال هم زدم از فامیل خودمون. پسرعمه ی بابام پلیسه، اتفاقا انقدر شوخ هم هست که ببینیش باور نمیکنی چه کارس.
ولی بعضی رمانا، انقدر پلیسه توش جلف بازی در میاره آدم بخدا چندشش میشه از رمانه :/ من اگر چیزی هم گفتم منظورم این حالت بوده وگرنه تاکید نداشتم که حتما باید جدی باشن.
موفق و موید باشی عزیز
he.s
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/07/09
- ارسالی ها
- 2,495
- امتیاز واکنش
- 10,204
- امتیاز
- 904
سلام؛ من همین چند روز پیش یه مطلبی خونده بودم که به احتمال زیاد تو این تاپیک بود اما هر چی گشتم پیداش نکردم حالا یا من ندیدم یا حذف شده یا تو این تاپیک نبوده درباره سازمان اطلاعات بود که "افراد خاصی رو آموزش میدن برای نفوذ و اون افراد حتی در شرایطی ممکنه مجبور بشن برای کسب اطلاعات با افرادی همبستر بشن یا اگه گیر بیفتن اجازه خودکشی دارن و تو یه مدت خیلی کوتاه مثلا آموزش میبینن تا کسی متوجه غیبتشون نشه و ..."
اینارو تو اون مطلب نوشته بود اما الان نیست میخواستم ببینم اگه کسی اطلاعاتی درباره این مورد داره یا اینکه منبع موثقی داره که بتونم در این مورد داخلش بخونم ممنون میشم بهم بگه واقعا نیاز دارم
اینارو تو اون مطلب نوشته بود اما الان نیست میخواستم ببینم اگه کسی اطلاعاتی درباره این مورد داره یا اینکه منبع موثقی داره که بتونم در این مورد داخلش بخونم ممنون میشم بهم بگه واقعا نیاز دارم
- عضویت
- 2017/03/18
- ارسالی ها
- 1,624
- امتیاز واکنش
- 60,983
- امتیاز
- 1,039
- سن
- 22
دوست عزیز. بایدی برای جدیت پلیس ها وجود نداره. اما باید شرایط رو در نظر گرفت. پلیسا وقتی وارد جو خشک نظامی می شن، کم کم روحیاتشون سفت و سخت می شه. وقتی صحنه های جرم و جنایت رو می بینن، نا خودآگاه از لطافتشون فاصله می گیرن. شاید خیلی کم باشه پلیسی که اخلاق خودش رو بعد از پلیس شدن حفظ کنه. همچنین اونایی که روحیه شوخ یا لطیف دارن، کمتر می رن سراغ شغل پلیسی. این افراد شاید بیشتر بازار یاب، هنرمند، نویسنده، روانشناس و یا... بشن. ما اکثریت پلیسا رو می گیم نه همه.
- عضویت
- 2017/03/18
- ارسالی ها
- 1,624
- امتیاز واکنش
- 60,983
- امتیاز
- 1,039
- سن
- 22
دقت کنید. من گفتم اکثریت پلیسا جدین. نه همشون. البته که پلیسای شوخ طبع هم داریم. تازه پلیسایی که افراد جدی هستن قرار نیست که حتماً عصا قورت داده باشن. اونا فقط به نسبت بقیه افراد کمی جدی و کم حرف ترن. همشون نه. بیشترشون.
برخی موضوعات مشابه
- قفل شده
- قفل شده
تاپیک قبلی
تاپیک بعدی
