متون ادبی کهن مناجات نامه [الهی نامه]

[*~SAEEDEH~*]

الهی من غلام آن معصیتم که مرا بعذر آرد و ازآن طاعت بیزامرم که مرا تعجُب آرد.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی گدای تو بکار خود شادان است، هر که گدای تو شد در دو عالم سلطان است.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی غیر از المهای تو جای شادی نیست و جُز از بندگیت روی آزادی نیست

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی کار اگر بگفتار است بر سر همه گویندگان تاجم و اگر بکردار است چون سلیمان بموری محتاجم

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی کدام درد بود ازین بیش که معشوق توانگر و عاشق درویش.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی من کیستم که ترا خواهم چون از قیمت خود آگاهم، از هر چه می پندارم کمترم و از هر دمی که می شمارم بد ترم.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی بر سر از خجالت گرد داریم و در دل از حسرت درد داریم و رُخ از شرم گـ ـناه زرد داریم.

منم بندهٔ عاصیم رضای تو کجاست
تاریک دلم نور و ضیای تو کُجاست
ما را تو بهشت اگر بطاعت بخشی
آن بیع بود لُطف و عطای تو کجاست

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی از مدت ارزومندی روزی ماند و از درد فراق بدل سوزی ماند.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی از یادگار فردی ماند و از عُمر گذشته دردی ماند و از جسم پوسیده گردی و از حسرت بسینه آه سردی.

 

[*~SAEEDEH~*]

الهی اگر توبه به بیگناهی است پس در این جهان تایب کیست و اگر به پشیمانی است پس در جهان عاصی کیست؟