شعر های فرانسوی❥

[Ay Çocuğu]

Jacques Brel
GRAND JACQUES (C'EST TROP FACILE)
1955

C'est trop facile d'entrer aux églises
De déverser toute sa saleté
Face au curé qui dans la lumière grise
Ferme les yeux pour mieux nous pardonner

Tais-toi donc, grand Jacques
Que connais-tu du Bon Dieu
Un cantique, une image
Tu n'en connais rien de mieux

C'est trop facile quand les guerres sont finies
D'aller gueuler que c'était la dernière
Ami bourgeois vous me faites envie
Vous ne voyez donc point vos cimetières?

Tais-toi donc grand Jacques
Laisse-les donc crier
Laisse-les pleurer de joie
Toi qui ne fus même pas soldat

C'est trop facile quand un amour se meurt
Qu'il craque en deux parce qu'on l'a trop plié
D'aller pleurer comme les hommes pleurent
Comme si l'amour durait l'éternité

Tais-toi donc grand Jacques
Que connais-tu de l'amour
Des yeux bleus, des cheveux fous
Tu n'en connais rien du tout

Et dis-toi donc grand Jacques
Dis-le-toi bien souvent
C'est trop facile,
C'est trop facile,
De faire semblant.



بسیار ساده است به کلیسا داخل شدن

برای بیرون ریختن تمام کارهای کثیف

در مقابل کشیش محل که در نور خاکستری است

چشم ها را ببند برای اینکه بهتر بخشوده شویم

پس سکوت کن پدر ژاک

شما چه می دانید از خدای خوب

یک سرود مذهبی، یک تصویر

از آنها نیز هیچ نمی دانی

بسیار ساده است هنگامیکه جنگ ها تمام شده هستند

به آن رفتن و داد و بیداد را انداختن که آخرین فریاد بود

دوست بورژوا شما مرا مشتاق می کنی

پس شما چیزی جز مزارهایتان را نمی بینید

پس ساکت شو ژاک بزرگ

و بگذار که آنها فریاد هایشان را بزنند

بگذار از شادی گریه کنند

تو که حتی سرباز هم نبوده ای

بسیار ساده است هنگامی که عشقی درحال مرگ است

که او به دو نیم می شود چون سر تسلیم فرود آورده

رفتن و گریستن همانند دیگر مردان که می گریند

همانگونه که اگر عشق برای همیشه مستمر بود

پس سکوت کن پدر ژاک

تو از عشق چه میدانی

چشمان آبی و موهای پریشان

تو از اینها هیچ نمیدانی

و به خود بگو پس ژاک بزرگ

و به خود بگویید که اغلب

بسیار ساده است

بسیار ساده است

تظاهر کردن

 

[Ay Çocuğu]

Reviens Mon Amour - Marc Lavoine

D'abord, j'ai perdu ma langue et puis j'ai perdu mes clefs
Ensuite, j'ai perdu le nord, la tête un soir d'été
J'ai perdu mon adresse et puis j'ai perdu mon âme, j'ai perdu mon chemin
J'ai perdu d'avance, j'ai perdu la guerre
J'ai perdu le sens de l'humour, des affaires
Et puis j'ai perdu la mémoire, j'ai perdu le sourire
Le jour où j'ai perdu mon père, j'ai perdu à la loterie.

Oh, viens me retrouver, reviens Mon Amour.
Pour dix de retrouvées, je n'ai qu'un amour.
Oh, viens me retrouver, reviens Mon Amour.
Pour dix de retrouvées, je n'ai qu'un amour.

Alors, j'ai perdu ma jeunesse et puis j'ai perdu confiance
J'ai perdu au poker, j'ai perdu la conscience,
J'ai perdu la beauté, le goût, le toucher
J'ai perdu mes papiers, j'ai perdu mon identité
J'ai perdu la raison, j'ai perdu ma maison j'ai perdu à tort ou à raison, j'ai perdu mon enfance
Et puis je t'ai perdue, j'ai perdu mon aimée
Il me reste la vie, j'ai perdu à la loterie.

Oh, viens me retrouver, reviens Mon Amour.
Pour dix de retrouvés, je n'ai qu'un amour.
Oh, viens me retrouver, reviens Mon Amour.
Pour dix de retrouvés, je n'ai qu'un amour.

D'abord, j'ai perdu ma langue et puis j'ai perdu mes clefs
Ensuite, j'ai perdu le nord, la tête, un soir d'été
J'ai perdu mon adresse et puis j'ai perdu mon âme
J'ai perdu mon chemin
J'ai perdu d'avance, j'ai perdu la guerre.
J'ai perdu le sens de l'humour, des affaires
Et puis j'ai perdu la mémoire, j'ai perdu le sourire
Le jour où j'ai perdu mon père, j'ai perdu à la loterie.

Oh, viens me retrouver, reviens Mon Amour.
Pour dix de retrouvés, je n'ai qu'un amour.
Oh, viens me retrouver, reviens Mon Amour.
Pour dix de retrouvés, je n'ai qu'un amour.



عشق من برگرد

اول زبانم را از دست دادم و سپس کلید هایم را

بعد، در یک بعد از ظهر تابستانی شمال و راس را

نشانی ام را گم کردم و سپس روحم را از دست دادم، من راهم را گم کردم

من از قبل از دست دادم، دعوا را از دست دادم

حس شوخ طبعی را از دست دادم، کارهایم را

و سپس جافظه ام را از دست دادم، من لبخند را از دست دادم

روزی که پدرم را از دست دادم، در لاتاری باختم

آه، برگرد مرا پیدا کن، برگرد عشق من

برای ده بار بازپیدا کردن، کاری جز عشق ندارم

به این ترتیب، جوانی ام را از دست دادم و سپس اعتماد به نفسم را

در بازی پوکر باختم، هوشیاری ام را از دست دادم

زیبایی ام را از دست دادم، حس چشایی، حس لامسه

مدارکم را گم کردم، هویتم را از دست دادم

من علت و دلیل را گم کردم، خانه ام را از دست دادم، حق یا نا حق را نفهمیدم، کودکی ام را از دست دادم

و سپس تو را از دست دادم، من عشقم را از دست دادم

زندگی که برایم باقی ماند، در لاتاری از دستش دادم

 

[Ay Çocuğu]

Non, rien de rien,

non je ne regrette de rien,
Ni le bien qu'on m'a fait,

ni le mal, tout ca m'est bien egal.
Non, rien de rien,

non je ne regrette de rien.
C'est paye, balaye, oublie,

je me fous de passe.
Avec mes souvenirs,

j'ai allume le feu,
Mes chagrins, mes plaisirs,

je n'ai plus besoin d'eux.
Balayes mes amours

avec leurs tremolos,
Balayes pour toujours,

je repars a zero.
Non, rien de rien,

non je ne regrette de rien,
Ni le bien qu'on m'a fait,

ni le mal, tout ca m'est bien egal.
Non, rien de rien,

non je ne regrette de rien.
Car ma vie, car mes joies,

aujourdhui, ca commence avec toi!

نه! برای هیچ چیز متأسف نیستم



نه! هیچ چیز، هیچ چیز

نه! برای هیچ چیز متأسف نیستم

نه برای خوبی هایی که در حقم کرده اند

نه بدی ، برایم کاملا بی اهمیت است

نه! هیچ چیز، هیچ چیز

نه! برای هیچ چیز متأسف نیستم

گذشته است، نابود شده، فراموش شده اند

گذشته برایم هیچ اهمیتی ندارد

با خاطراتم

آتشی روشن کردم

باغم هایم، با شادی هایم

دیگر به آنها هیچ احتیاجی ندارم

عشق هایم نابود شده و از بین رفته اند

و تمام جنب و جوش هایشان

برای همیشه از بین رفته اند

من به نقطه صفر برگشتم

نه! هیچ چیز، هیچ چیز

نه! برای هیچ چیز متأسف نیستم

نه برای خوبی هایی که در حقم کرده اند

نه بدی ، برایم کاملا بی اهمیت است!

نه! هیچ چیز، هیچ چیز

نه! برای هیچ چیز متأسف نیستم

چون زندگی ام، چون خوشی هایم

امروز با تو آغاز شده!

 

[Ay Çocuğu]

Emmenez-Moi
Vers les docks, où le poids et l'ennui
Me courbent le dos
Ils arrivent, le ventre alourdi de fruits,
Les bateaux
Ils viennent du bout du monde
Apportant avec eux des idées vagabondes
Aux reflets de ciel bleu, de mirages
Traînant un parfum poivré
De pays inconnus
Et d'éternels étés,
Où l'on vit presque nu,
Sur les plages
Moi qui n'ai connu, toute ma vie,
Que le ciel du nord
J'aimerais débarbouiller ce gris
En virant de bord
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Dans les bars, à la tombée du jour,
Avec les marins
Quand on parle de filles et d'amour,
Un verre à la main
Je perds la notion des choses
Et soudain ma pensée m'enlève et me dépose
Un merveilleux été, sur la grève
Où je vois, tendant les bras,
L'amour qui, comme un fou, court au devant de moi
Et je me pends au cou de mon rêve
Quand les bars ferment, et que les marins
Rejoignent leurs bords
Moi je rêve encore jusqu'au matin,
Debout sur le port
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Un beau jour, sur un raffiot craquant
De la coque au pont
Pour partir, je travaillerai dans
La soute à charbon
Prenant la route qui mène
A mes rêves d'enfant, sur des îles lointaines,
Où rien n'est important que de vivre
Où les filles alanguies
Vous ravissent le coeur en tressant, m'a-t-on dit
De ces colliers de fleurs qui enivrent
Je fuirai, laissant là mon passé,
Sans aucun remords
Sans bagage et le coeur libéré,
En chantant très fort
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
(Vocalises)



مرا با خود ببر



اطراف اسکله، جایی که سنگینی و خستگی

پشت مرا خم کرده است

آنها با شکم هایی پر و سنگین از میوه ها می رسند [منظور قایق ها]

قایق ها

آنها از همه جای دنیا آمده اند

و با آنها افکار سرگردان آمده اند

انعکاس آسمان آبی، از سراب ها

عطری تند و تیز با خود می کشند

از کشورهایی ناشناخته

و تابستان هایی ابدی

جاییکه در آن تقریبا برهنه زندگی می کنیم

در سواحل

من که تمام زندگی ام را(مانند آسمان شمال) نشناخته ام

دوست دارم صورتم را از این [ابرهای] خاکستری پاک کنم

با دور زدن ساحل

مرا با خود به انتهای زمین ببر

مرا با خود به سرزمین عجایب ببر

به نظرم فقر، کمتر از آفتاب دردناک است

در کافه ها هنگام غروب آفتاب

با مردان دریایی

هنگامیکه درباره دختران و عشق صحبت می کنیم

با لیوانی در دست

من حسم را درباره همه چیز از دست می دهم

و ناگهان افکارم مرا در خود فرو می برد و مرا می نشاند

یک تابستان فوق العاده، در ساحل شنی

جاییکه می بینم، آغـ*ـوش های باز

عشقی که مانند یک دیوانه، از جلوی من گریخته است

و من خودم را با رویاهام از گردن می آویزم

هنگامیکه بارها بسته می شوند و دریایی ها

برمی گردند به سواحلشان

من دوباره تا صبح به رویا می روم

ایستاده در بندر

مرا با خود به انتهای زمین ببر

مرا با خود به سرزمین عجایب ببر ...

یک صبح زیبا در قایقی شکننده

از بدنه کشتی، روی پل

برای ترک کردن، کار خواهم کرد در

معدن زغال سنگ

همراه با جاده ای که مرا می برد

به رویاهای کودکی ام، در جزایر دور افتاده

جایی که هیچ چیز برایم مهم نیست حتی زندگی

جایی که دختران بی حال و حوصله

قلبتان را به شوق می آورند هنگام تابیدن

با گردنبندهایی از گل که مـسـ*ـت می کنند

می گریزم درحالیکه گذشته ام را آنجا می گذارم

بدون هیچ پشیمانی ای

بدون توشه و با قلبی آزاد

در حال آواز خواندن با صدایی بلند

مرا با خود به انتهای زمین ببر...

 

[Ay Çocuğu]

Où va le monde ?
Mais dites moi ?
Où va le monde ?
Je me demande où va le monde
Où va le monde, où va le monde ?...

Refrain x2:
Où va le monde ? (Où va le monde)
Mais dites moi ? (Où va le monde)
Où va le monde ? (Où va le monde)
Je me demande (Où va le monde)

Allongée tranquille sous un arbre
Les yeux rivés vers le ciel
Moi je m'interroge
Qu'est ce que le temps si je ne suis pas mon âme
La vie est-elle un concert avec la mort dans les loges
Pourquoi les hommes se font la guerre avec des armes
Alors que bien souvent il ne suffit que de paroles
Pourquoi la vie nous fait verser tant de larmes
L'Homme a-t-il le bon ou alors le mauvais rôle ?
Je ne sais pas, je me pose des questions
Je veux avancer mais dans quelle direction ?
La reflexion doit passer avant l'action
En fonction des actes, ses joies ou deceptions
J'attends des reponses et des solutions
Nous sommes des milliards à cohabiter sur Terre
Avec les Cancers et la pollution
Envers nous-mêmes sommes nous alliés ou adversaires ?

Refrain x2:
Où va le monde ? (Où va le monde)
Mais dites moi ? (Où va le monde)
Où va le monde ? (Où va le monde)
Je me demande (Où va le monde)

Je marche tranquille dans mon quartier
Je ressens des regards qui sur moi se posent
Alcooliques, rejets de la société
Il n'y a que Piaf qui voit la vie en rose
11h du soir entre flics et travestis
Les jeunes fument du Crak, paraît qu'c'est la mode
Et c'est la street que la drogue a investi
Je recherche les vestiges d'une vie commode
Demandes aux momes leur meilleur pote c'est leur Ipod
Communiquent plus nos amis sont dans l'oubli
On renie sa famille mais on tchat avec le globe
Internet, PSP, Nintendo Wii

Je me demande s'il y a quelque chose à faire
Le temps est long lorsqu'on compte les secondes
Le Sheitan est sur Terre et son savoir-faire a falsifié les Hommes
Je me demande où va le monde

Refrain x2 :
Où va le monde ? (Où va le monde)
Mais dites moi ? (Où va le monde)
Où va le monde ? (Où va le monde)
Je me demande (Où va le monde)

Devant ma feuille ca fait des heures que je planche
Je cherche un thème mais je n'ai pas d'idée
J'ai du mal à maculer ma feuille blanche
Je pense à tout à rien
A l'immensité
De ma fenêtre j'ecris tout ce que je vois
Les gens de ma zone, les problemes de ma cité
Moi je referais le monde avec quelques bouts de bois
En attendant je le refais sur mon cahier

Refrain x4:
Où va le monde ? (Où va le monde)
Mais dites moi ? (Où va le monde)
Où va le monde ? (Où va le monde )
Je me demande (Où va le monde)





دنیا به کجا می رود؟

اما این را بگو که دنیا به کجا می رود؟

دنیا به کجا می رود، از خودم می پرسم، دنیا به کجا می رود؟

در زیر درختی آرام دراز کشیده

چشمها بالا رو به آسمان

من از خودم می پرسم

زمان چیست اگر من روح خودم نباشم؟

زندگی کنسرتی است با مرگ در خانه ها

چرا مردان با سلاح هایشان جنگ راه می اندازند

با وجود اینکه اغلب چند کلمه گفتگو کافیست

چرا زندگی ما را وادار به ریختن اشک های بسیار می کند

آیا هرکسی نقش خوب یا بد دارد؟

نمی دانم، من این سوال ها را از خودم می پرسم

می خواهم همیشه پیشرو باشم اما در کدام جهت؟

عکس العمل باید قبل از عمل صورت بگیرد

بسته به نوع عملکردها، شادی ها یا نا امیدی ها

منتظر پاسخ ها و راه حل ها هستم

ما میلیارد ها انسانیم که در روی کره خاکی باهم زندگی می کنیم

مبتلا به انواع سرطان ها و آلودگی هوا

ما خودمان متحد هستیم یا دشمنان؟

جهان به کجا می رود؟....

در محله ام آرام قدم می زنم

نگاه هایی را حس می کنم که درباره من از خود می پرسند

الکلیسم در جامعه رواج یافت

فقط پیاف piaf است که زندگی را زیبا می بیند

ساعت 11 شب، میان پلیس هاو مردانی که لباس زنانه پوشیده اند

جوان ها کراک می کشند، اینطور به نظر می رسدکه مّد است

و این خیابان است که مواد مخـ ـدر روی آن سرمایه گذاری کرده

من بقایای یک زندگی ساده را جستجو می کنم

از بچه ها بپرسی بهترین دوستشان کیست، آی پاد شان را معرفی می کنند

ارتباط با دوستانمان بیشتر در فراموشی است

از خانواده رو می گردانند ولی با دنیا چتمی کنند

اینترنت، PSP, Nintendo WII

از خود می پرسم اگر کاری برای انجام دادن مانده است

زمان بسیار است اگر ثانیه ها را بشمریم

شیطان روی زمین است و مهارت و استادی اش آدمیان را گمراه کرده

از خود می پرسم دنیا به کجا می رود؟ ....

بر ورقه مقابلم ساعت هاست که می اندیشم

به دنبال موضوعی ولی هیچ ایده یی ندارم

برایم سخت است کاغذ سفیدم را کثیف کنم

به همه چیز فکر می کنم

به عظمت و بی کرانگی

از پنجره نگاهم هر آنچه راکه می بینم می نویسم

درباره مردم منطقه ام، مشکلات شهرم

(من جهان را دوباره می سازم با نوک چند عدد چوب (منظور با نوک مدادم

در حالیکه منتظرم ، دوباره بر کاغذ های دفترم می نویسم

 

[Ay Çocuğu]

Cela fait des mois, presque des années

Que Nicolas est parti,

Mais elle ne l'a toujours pas oublié,

Marjolaine pense à lui.

Quand la lettre est arrivée,

Par un beau matin d'été,

Marjolaine a deviné

Que sa vie allait changer.

Marjolaine je pense à toi

Même si je suis trop loin là-bas,

Marjolaine, ne m'oublie pas,

Signé : ton ami Nicolas.

Mille fois Marjolaine a caressé

La lettre de Nicolas

Pour être certaine qu'elle existait

Et qu'elle ne rêvait pas.

Mais sous ses doigts le papier

Doucement lui répétait,

Ces mots qu'elle n'osait pas croire,

Le début d'une autre histoire.

(Au refrain)

Et c'est en tremblant un soir de juillet

Que Marjolaine est allée

Attendre celui qu'elle n'avait jamais

Vraiment voulu oublier.

Quand le train est arrivé,

Certains disent qu'elle a pleuré

Mais tout c'est vite envolé,

Nicolas l'a embrassée.

Marjolaine je pense à toi

Regarde, aujourd'hui je suis là,

Marjolaine, ne m'oublie pas,

Je suis toujours ton Nicolas.

Marjolaine s'était moi

Et Nicolas c'est toujours toi

Marjolaine et Nicolas

S'aimeront toujours comme toi et moi






تقریبا چند ماهی هست، نزدیک به چندسال

که نیکلا رفته

ولی او هنوز فراموشش نکرده است

مرژولن هنوز به او فکر می کند

هنگامیکه نامه رسید

در یک صبح زیبای تابستانی

مرژولن پیش بینی کرد

که زندگی اش دگرگون شده

مرژولن به تو فکر می کنم

حتی باوجود اینکه خیلی از آنجا دور هستم

مرژولن فراموشم نکن

امضا: دوست تو نیکلا.

مرژولن هزار بار نوازش کرد

نامه نیکلا

برای اینکه مطمئن شود که نامه حقیقت دارد

و مطمئن شود که رویا نمیبیند

ولی در زیر انگشتانش، کاغذ

به آرامی برایش تکرار میکرد

کلماتی را که او جرأت نمیکرد باور کند

در ابتدای داستانی دیگر

و در یک بعداز ظهر سرد ژوئیه بود

که مرژولن رفته بود

به انتظار کسی که هرگز

واقعا نمیتوانست فراموشش کند

هنگامیکه قطار رسید

بعضی ها گفتند که او گریست

ولی خیلی زود غیبش زد

نیکلا به آغوشش کشید

مرژولن به تو فکر می کنم

نگاه کن ، امروز من اینجا هستم

مرژولن فراموشم نکن

من همیشه نیکلای تو هستم

مرژولن این من بودم

و نیکلا همیشه تو بودی

مرژولن و نیکلا

همیشه همدیگر را دوست خواهند داشت مانند تو و من

 

[Ay Çocuğu]

La foul

Je revois la ville en fête et en délire
Suffoquant sous le soleil et sous la joie
Et j'entends dans la musique les cris, les rires
Qui éclatent et rebondissent autour de moi
Et perdue parmi ces gens qui me bousculent
Étourdie, désemparée, je reste là
Quand soudain, je me retourne, il se recule,
Et la foule vient me jeter entre ses bras.
Emportés par la foule qui nous traîne
Nous entraîne
Écrasés l'un contre l'autre
Nous ne formons qu'un seul corps
Et le flot sans effort
Nous pousse, enchaînés l'un et l'autre
Et nous laisse tous deux
Épanouis, enivrés et heureux.
Entraînés par la foule qui s'élance
Et qui danse Une folle farandole
Nos deux mains restent soudées
Et parfois soulevés
Nos deux corps enlacés s'envolent
Et retombent tous deux
Épanouis, enivrés et heureux
Et la joie éclaboussée par son sourire
Me transperce et rejaillit au fond de moi
Mais soudain je pousse un cri parmi les rires
Quand la foule vient l'arracher d'entre mes bras
Emportés par la foule qui nous traîne
Nous entraîne Nous éloigne l'un de l'autre
Je lutte et je me débats
Mais le son de sa voix
S'étouffe dans les rires des autres
Et je crie de douleur, de fureur et de rage
Et je pleure
Entraînée par la foule qui s'élance
Et qui danse Une folle farandole
Je suis emportée au loin
Et je crispe mes poings, maudissant la foule qui me vole
L'homme qu'elle m'avait donné
Et que je n'ai jamais retrouvé



خیل جمعیت



شهر را می بینم که در جشن و شور و شعف است

خفقان آور زیر آفتاب و در شادی

و در موسیقی فریادها و خنده ها را می شنوم

که صدای قهقهه شان در اطرافم بالا می رود

و گم شده ام در میان خیل مردمی که بمن تنه می زنند

گیج و مبهوت و سردرگم آنجا مانده ام

هنگامیکه ناگهان برمیگردم، او خودش را به عقب پس می کشد

و ازدحام جمعیت مرا در میان بازوانش می اندازد

خیل جمعیتی که ما را با خود می کشاند

با خود می برد

[تحت فشار جمعیت ]یکی روی دیگری له می شود

به گونه ای شکل می گیریم که گویی یک کالبدیم

و موج به راحتی

ما را هل می دهد، یکی را به دیگری اسیر می کند

و ما را دوتایی رها می کند

خندان، مـسـ*ـت و مدهوش و شادمان

توسط جمعیتی که هجوم می آورد، کشانده می شویم

و [جمعیتی] که می رقصید جمعیتی farandole

دست هایمان بهم جوش خورده مانده

و گاهی اوقات برخاسته

کالبدهایمان در هم پیچیده پرواز می کنند

و دوباره هردو می افتند

خندان، مـسـ*ـت و مدهوش و شادمان

و شادی را به رخ می کشد با لبخندش

در من رسوخ می کند و در اعماقم سخت نفوذ می کند

ولی ناگهان در میان خنده ها جیغ می کشم

هنگامیکه جمعیت مرا به زور از آغوشش بیرون کشید

کشانده می شدیم با جمعیتی که ما را می کشید

کشانده شدیم و یکی از دیگری دور شد

جنگیدم و مبارزه کردم

ولی صدای فریادش

در میان خنده های دیگران خفه شد

و من از درد، خشم و عصبانیت فریاد کشیدم

و گریستم

کشانده شدیم توسط جمعیتی که در هم پیچیده

و می رقصد

من به دور دست ها بـرده شدم

و مشت هایم را گره کردم، جمعیت لعنتی ای که از من دزدید

مردی را که به من داده بود

و کسی را که هرگز نتوانستم پیدا کنم

 

[Ay Çocuğu]

La route chante
جاده آواز می خواند
Quand je m’en vais
و من در حرکتم
Je fais trois pas…
چند قدم برمی دارم
La route se tait
جاده آرام است
La route est noire
جاده تاریک است
A perte de vue
تا چشم می بیند
Je fais trois pas…
من هنوز چند قدم برداشتم
La route n’est plus
دیگر جاده ای نیست
Sur la marée haute
روی مد
Je suis montée
من بالا می روم
La tête est pleine
سرم گیج می رود
Mais le cœur n’a
Pas assez
اما احساسم یاری نمی کند
Mains de dentelle
دستها در دست
Figure de bois
جنگل زنده می شود
Le corps en brique
سنگها در برابرم می ستند
Les yeux qui piquent
چشمانم سنگین می شود
Mains de dentelle
دستها در دست
Figure de bois
جنگل زنده می شود
Je fais trois pas…
چند قدم برداشته ام
Et tu es là
و تو آنجایی
Sur la marée haute
روی مد
Je suis montée
من بالا می روم
La tête est pleine
سرم گیج می رود
Mais le cœur n’a
Pas assez
اما احساسم کافی نیست

 

[Ay Çocuğu]

Comment puis-je vivre dans ce monde?
Un monde où l'homme peut être amoureux plusieurs fois par jour
Un monde que seul l'amour peut être trouvé dans les bibliothèques vitrine
Un monde où l'amour et l'honnêteté sont morts
Et au lieu qu'ils étaient la trahison et le mensonge
Un monde où les gens utilisent mensonge
L'adultère est une loi
Et le cœur brisé est une tradition
________________________________
چگونه ميتوان در اين دنيا زندگي کرد ؟
دنيايي که در آن آدم ها روزي چندين بار عاشق مي شوند
دنيايي که در آن عشق را تنها در ويترين کتابفروشي ها ميتوان يافت
دنيايي که در آن محبت و صداقت مرده
و جاي آنها را بي وفايي و دروغ گرفته
دنيايي که در آن دروغ عادت
بي وفايي قانون
و دل شکستن سنت است

 

[Ay Çocuğu]

Je revois son sourire
باز لبخند او را می بینم
Si près de mon visage
بسیار نزدیک به چهرۀ خود
Il faisait resplendir
که می درخشید
Les soirs de mon village
در شبهای سرزمین من
Mais du bord du bateau
ولی در عرشۀ کشتی ای
Qui m'éloignait du quai
که مرا از اسکله دور می کرد
Une chaîne dans l'eau
(چون) زنجیری در آب
A claqué comme un fouet
بر من تازیانه می زد
J'ai longtemps regardé
مدت درازی نگاه کردم
Ses yeux qui fuyaient
به چشمان گریزانش
La mer les a noyés
که بحر غرقشان می کرد
Dans le flot du regret
در سیلاب افسوس