شاید چون رومان خوندن یه سرگرمی و پایان خوش یعنی پایان عاشقانه و پایان بد،قطعا کسی نمیخوادسرگرمیش حالشوبد کنه چون خوندن رومان تاثیرمستقیم داره روخواننده و نویسنده ها بخاطر این که خواننده هاجذب بشن اینجوری مینویسن
درسته که همه ی رمان ها ژانر عاشقانه دارن ولی همه شون پایان خوش و عاشقانه ندارن
هستن رمان هایی که نهایتا اون دونفر به هم نرسیدن،
مثل رمان یاسمین م.مودب پور
یا رمان کلت طلایی
و خیلیای دیگه که من اسمشونو یادم نیست
برای اینکه وقتی خوندیش لبخند بزنی و به خوشبختی فکر کنی،فقط دلخوشیه :)
نه اینکه از پایان تلخش ناراحت بشی و همش تو فکرش باشی،خودت داغونی داغون تر هم میشی!