۝مقدمه ⌘ زبان فارسی۝

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

توصیه پنجم:


یک راه مؤثر برای جلب کردن توجه مخاطب این است که چیزی خلاف انتظار آنها بگویید، غافلگیرشان کنید یا چیزی بگویید که با آنچه فکر می‌کنند «طبیعی» است، متفاوت باشد.


مثال: پشت هر نقشه‌ی گوگل (Google Map) یک نقشه‌ی خیلی پیچیده‌تر وجود دارد که درخواست شما برای یافتن آدرس مورد نظر را اجرا می‌کند و شما آن را نمی‌بینید.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

توصیه ششم:


اگر برای نوشتن مقدمه چیزی به ذهنتان نمی‌رسد یا نمی‌دانید مقاله‌تان را چطور شروع کنید، سعی کنید از یک نقل قول یا یک آمار جالب استفاده کنید. استفاده از اطلاعاتی که از یک منبع معتبر آمده است به شما کمک می‌کند نظر مخاطب را جلب و او را با خود همراه کنید.


یک مثال خوب:


۸,۰۰۰,۰۰۰ نفر در سال، خیلی دیر متوجه ابتلا به سرطان می‌شوند!

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

توصیه هفتم:


آخرین استراتژی که ساده‌ ترین استراتژی هم هست، فقط به کمی فکر کردن و شجاعت نیاز دارد. با وجود این، می‌تواند به طرز غافلگیر کننده‌ای مؤثر واقع شود.


راه حل ساده‌ی ما این است: سعی کنید پاراگراف اول را حذف کنید.


اگر نتوانستید پاراگراف اول متن را به اندازه کافی جذاب بنویسید، به احتمال زیاد حذف کردن آن، مقاله‌ی شما را به مقاله بهتری تبدیل می‌کند. اما چرا؟‌ به خاطر اینکه پاراگراف اول معمولا پراکنده گویی می‌کند و مستقیم سر اصل مطلب نمی‌رود. در بعضی از موارد، این کار کاملا عمدی است. تکنیک «شروع کردن با تأخیر»، تکنیکی است که معمولا در مجله‌ها یا روزنامه‌ها می‌بینید. نویسنده، قبل از اینکه سراغ موضوع اصلی برود، اول از یک موضوع نه چندان مرتبط استفاده می‌کند و بعد به موضوع اصلی برمی‌گردد یا اینکه از پاراگراف اول برای مقدمه چینی استفاده می‌کند.


این تکنیک بیشتر در روزنامه‌ها و مجلات جواب می‌دهد، چرا که در روزنامه‌ها و مجلات شکل بلندتری از نوشتار به صوری خطی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما در مطالبی که قرار است در وب منتشر شود، مخاطب فقط می‌خواهد نگاهی گذری به مطلب بیندازد و از آن رد شود. پس اگر با موضوعی که در پاراگراف اول مطرح می‌کنید به دام نیفتد، به احتمال زیاد قبل از اینکه به پاراگراف دوم برسد، صفحه را می‌بندد. پس اگر قصدتان تولید محتواست، یادتان باشد که نمی‌توانید مخاطب‌تان را خیلی منتظر بگذارید، چون خیلی زود حوصله‌اش سر می‌رود. پس اگر نمی‌توانید مخاطب‌تان را جذب کنید، مستقیم بروید سر اصل مطلب.


ممکن است حذف کردن پاراگراف اول کمی ناراحت‌کننده باشد. اما گاهی اوقات بهترین کار این است که هرگونه توضیح اضافی و تأخیر حذف شود. امتحانش ضرری ندارد. این استراتژی برای همه‌ی مقالات یا پست‌های وبلاگی جواب نمی‌دهد، اما می‌تواند به محتوای شما کمی نیرو محرکه بدهد که مخاطب را تا انتهای مطلب با شما نگه دارد.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

و اما توصیه آخر:


توصیه های بالا را برای شروع مقاله با یک مقدمه‌ی هیجان‌انگیز را با هم مرور کردیم. اما به عنوان یک قانون کلی، یادتان باشد که خط اول مقاله‌ی شما بعد از «عنوان مقاله» بیشترین اهیمت را دارد. خط دوم مقاله بعد از اولین خط، بیشترین اهمیت را دارد و به همین ترتیب تا آخرین خط مقاله.


هر جایی که در مقاله‌ای به خطوطی برمی‌خورید که به نظرتان جالب هستند، آنها را به صورت جداگانه در فایلی نگه دارید، تا اگر روزی در مقاله‌ی دیگری به بن‌بست خوردید و هیچ ایده‌ای به ذهنتان نرسید، بتوانید از آنها الهام بگیرید.


البته، به احتمال زیادی روزی فرا خواهد رسید که شما به هیچ‌کدام از این استراتژی‌ها نیازی ندارید، چون مخاطبان وفاداری دارید که قلم شما را دوست دارند و می‌خواهند هر چه شما می‌نویسید،‌ بخوانند. در واقع بیشتر مشتاق هستند بدانند که چه حرف جدیدی برای گفتن دارید، نه اینکه آن را چطور بیان می‌کنید.


تا وقتی که به آن نقطه می‌رسید، که امیدوارم خیلی زود فرا برسد، سعی کنید از این استراتژی‌ها استفاده کنید تا در همان خط‌های اول مقاله‌تان مخاطب را طوری به دام بیندازید که تا آخرین خط با شما همراه باشد و در نهایت به مخاطب وفادار شما تبدیل شود!‌

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

حساسیت اولین پاراگراف مقدمه

اصطلاحات می گویند که اولین برخورد می تواند آخرین برخورد باشد. تصور کنید که برای یک مصاحبه شغلی با لباسی کثیف و آشفته حاضر شویم. همین حالت برای اولین پاراگراف مقاله مطرح است. اصطلاحات اولین پاراگراف باید به قدری قوی و محکم و جذاب باشد که مخاطب را مشتاق کند که پاراگراف های بعدی را بخواند. اولین پاراگراف معمولا موضوع اصلی مقاله را طرح می کند و باید به شکلی قوت تفکر و عمق مقاله و هنر نویسندگی ما را به خوبی نشان دهد. خیلی وقت ها نویسندگان مقاله ده ها بار این پاراگراف را بازنگری می کنند تا به شکل مناسب دربیاید. یکی از اشتباهات رایج در نگارش پاراگراف اول این است که آن را به شکل کلیشه ای بنویسیم: مثل حالتی که در دبستان انشا می نوشتیم: “همانطور که می دانیم مقوله استفاده از ابزارهای آموزشی نوین مقوله ای بسیار مهم و حیاتی است”!

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

طفره رفتن در مقدمه

یکی از اشتباهات رایج ما در نگارش مقدمه مقاله این است که طفره می رویم. یعنی به جای اینکه یک راست برویم سر اصل مطلب، به حواشی آن می پردازیم. مثلا به جای اینکه یک راست بگوییم که “سه پژوهش اخیرا چهار دلیل برای استفاده نکردن از شبکه های اجتماعی در محیط های آموزشی را مطرح کرده اند”، شروع می کنیم به داستان سرایی و می گوییم “همان طور که همگان می دانند، شبکه های اجتماعی امروزه در تمامی دنیا فراگیر شده اند. …” قاعده کلی این است که هر حرفی که برای مخاطب تخصصی مقاله ما جدید، جالب و ضروری نیست باید حذف کنیم.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

ضرورت بیان سوال تحقیق در مقدمه

یکی از راه هایی که باعث می شود تا در مقدمه سریع برویم سراغ اصل مطلب این است که سعی کنیم که در صفحه اول مقاله، سوال اصلی مقاله را مطرح کنیم. بعضا توصیه می شود که در پارگراف دوم این کار صورت بگیرد. یعنی بعد از اینکه در پاراگراف اول طرح موضوع کرده ایم، در پاراگراف دوم بگوییم که این مقاله به دنبال پاسخ دادن به چه سوالی است. این کار باعث می شود که کلی مقدمه چینی ها و داستان سرایی هایی غیرمرتبط را راحت تر حذف کنیم و مخاطب سریع تر به اصل حرف ما در مقاله پی ببرد.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

آیا در مقدمه برخی از نتایج را مطرح کنیم؟

باید دقت کنیم که مقدمه باید برای مقاله ما بازاریابی کند. یعنی مخاطب با خواندن مقدمه مشتاق شود که ادامه مقاله را بخواند. در علوم انسانی که بعضا مقالات طولانی هستند، پیشنهاد می شود که در انتهای مقدمه، دو تا سه مورد از مهمترین دستاوردهای جدید و ارزشمند مقاله را به صورت گذرا مطرح کنیم. مثلا بگوییم که تحلیل ما از این مساله سه زاویه مهم از فلان پدیده را که تا به حال به آن توجه نشده است را آشکار می کند. اما نیازی نیست که این یافته ها را توضیح و بسط دهیم (این کار را در بخش یافته های مقاله باید انجام دهیم). اما اگر مقاله کوتاه است و مخاطب با دیدن کل مقاله به راحتی می تواند متوجه شود که یافته های کلیدی مقاله چه هستند، شاید نیازی نباشد که در مقدمه این موارد ذکر شود.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

چگونه بفهمیم مقدمه مقاله ما مناسب است؟

در مقدمه اگر دو کار را بتوانیم انجام دهیم موفق بوده ایم. نخست اینکه به صورت دقیق بیان کنیم که هدف مقاله چیست. دوم اینکه به صورت محکم و مستدل نشان دهیم که چرا این موضوع دقیقی که در مقاله می خواهیم بحث کنیم، هم مهم است و هم اینکه در بین تحقیق های گذشته جایش خالی است. یک تست برای اینکه ببینیم مقاله خوبی نوشته ایم این است که بتوانیم در ۳ تا ۵ جمله به صورت خیلی خلاصه این دو مساله را برای یک مخاطبی که در حوزه تحقیقاتی ما کار می کند بیان کنیم و او قانع شود. اگر مخاطب برایش مساله ای مبهم بود یا اینکه در مورد ضرورت تحقیق ما تردیدی داشت، عملا در نگارش مقدمه موفق نبوده ایم.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

در آخرین پاراگراف مقدمه چه باید بنویسیم؟

به صورت سنتی، در آخرین پاراگراف مقدمه باید بگوییم که در ادامه مقاله چه مطالبی را می خواهیم با چه ترتیبی بیان کنیم. مثلا می گوییم که “در بخش بعدی، به مرور مطالعات گذشته در زمینه … می پردازیم. سپس در بخش روش شناسی، به تشریح روش تحقیق به کارگرفته می پردازیم. در بخش چهارم، به بیان یافته های تحقیق در مورد … می پردازیم”. اما باید سعی کنیم که علیرغم این که ساختار و محتوای بخش های بعدی مقاله را به صورت خلاصه معرفی می کنیم، تا حد امکان این کار را به صورت کلیشه ای انجام ندهیم. یعنی به صورت مشخص تر بیان کنیم که محتوای هر بخش بعدی مقاله به چه مطلبی اختصاص دارد. مثلا به جای اینکه به صورت کلی بگوییم “در بخش چهارم به بیان یافته های تحقیق می پردازیم”، بگوییم “در بخش چهارم، سه عامل کلیدی موفقیت شرکت های نوآور در کشورهای در حال توسعه را از تحلیل یافته های میدانی شناسایی می کنیم.”