اشعار کاربران قدرمطلق احساساتم│Maryam.ey کاربر انجمن نگاه دانلود

[Nastuh~]

"به نام خداوند لوح و قلم
حقیقت نگار وجود و عدم"​

به یاری حق تعالی سعی در نوشتن و سرودن کردم. امید دارم یگانه هستی در مسیر ادب و ادبیات یارای رسیدنم باشد.
بیست و سوم آذر ماه یک هزار و سیصد و نود و هفت؛
به نام خدا و به یاد پدر و به عشق مادر...
مریم.ع
Maryam.ey

 

[Nastuh~]

چگونه روح تو در من جاریست؟
که تو بزرگی و من در برابر تو هیچ؛
که تو مهربانی و من سنگدل،
که تو می بخشی و من هیچکاره نمی بخشم.
چگونه لایق دانستی مرا؟
این هم دانه ای از گندم زار بی اندازه وجودت است دیگر!
لایقم دانستی و من...
از حماقت هایم نگویم بهتر است.
در پیشگاه تو، جز خوبی چیزی نباشد بهتر است.
آری؛ باید هم نباشد!
که تو زیبایی و زیبا رویان در برابر تو هیچ؛
که تو ظاهر و باطنت یکیست.
که تو می بخشی، بدون ذره ای تندی،
که تو،
آری، فقط تو "خدایی"

 

[Nastuh~]

می گویم کوه...
می نویسم پدر، می خوانم عشق،
فریاد می زنم دوستت دارم و انعکاس صدایم؛
روی لبانت نقش می بندد.
می خندی، می خندم
"دختر گلم" گفتن هایت، به یک دنیا می ارزد
می خواهمت پدر
به اندازه دنیایی که فاصله نگاه رنگی تورا؛
به نگاهم می دوزد!
می خواهمت پدر...
می خواهمت

 

[Nastuh~]

مهربانی ات آبشاریست، به بلندای دماوند!
به زیبایی لبخند!
دوستت دارم
عزیز تر از جانم
لطیف تر از رد پای برف
زیبا تر از سرخی فلق
چشم نواز تر از سپیده شفق
ای که صدای مهربانیت تن لالایی ها را نوازش می کند؛
و ای روشنی واژه های شعرم،
مادرم
دوستت دارم
به داغی تمام تب هایی که درآن سوختم و
بـ..وسـ..ـه های داغ تر تو
به اندازه تمامی مادرانه هایت
و به اندازه آبشاری به بلندای دماوند...

 

[Nastuh~]

بیا قصه لیلی و مجنون را از اول بنویسیم...
این لیلی عجیب تورا می خواهد؛
وای که اگر رقیب داشته باشم، البرز را از نو می سازم!

 

[Nastuh~]

از تو چه پنهان
مدتیست خاموشم و صدایی ندارم
دستانت
چشمانت
آوای کلامت
من تو را ندارم!
در عوض آنهمه نداشتنم ای یار
زندانم
یک روح میان بدنم دارم
زندانیم در خودمو
زخم هایی به تنم دارم
دنیای عجیبی دارم...

 

[Nastuh~]

تک بیت:
عاشق شدنم عالم مـسـ*ـتی و تباهیست
بی کفش برفتن به رهی نامتناهیست

 

[Nastuh~]

در من؛ شوق دیدار تو؛ ای جان!
آرزوست
آرزوی منی و
لبخند گرمت، آرزوست
آرزو دارم ببینم رخ زیبای تو را
آرزو کردم تو را
آرزویم؛ آرزوست!
من میان گرمی دستان تو و زندگی؛
خواستم دستان تو
مِن بعد، مرگم آرزوست
ساعت ها همه صفرند؛ وقت آرزوست
آرزو می کنمت
ای آرزوی آرزوی آرزو!

 

[Nastuh~]

لب هایم می خندند
چندیست کشیده ام،
منحنی سرخ روی آن!
لب هایم می خندند
چشم هایم اما
آبشاریست که جاذبه سنگ
می کشد جورش را
قُلُ قُل می جوشد، اشک میان آنها!
روزی دستان سردم
به آتش می کشند دنیا را
با تو!
می رسد روزی که باهم باشیم
من جدایم تو جدا؛
جمع شویم؛ "ما" باشیم.
می رسد آن روز
من و تو،
آری؛ می رسد آن روز...

 

[Nastuh~]

می دانستی نگاهت آسمان است؟
می شود تو را "شب" صدا کنم؟