شعر غزلیات خاقانی

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۲۰

آمـد بـه چـمـن مـرغ صـراحی به شغب
جان تازه کن از مرغ صراحی به طرب
چـون بـیـنـی هـر دو مرغ را گل در لب
بـنـشـیـن لـب جـوی و لب دلجوی طلب



​

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۲۱

خـاقـانـی اگـرچه در سخن مردوش است
در دسـت مـخنثان عجب دستخوش است
خود هر هنری که مرد ازو زهرچش است
انـگـشـت نـمای نیست، انگشتکش است

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۲۲

خـاقـانـی اگـر ز راحـتـت رنگی نیست
تـشـنـیع مزن که با فلک جنگی نیست
ملکی که به جمشید و فریدون نرسید
گـر هـم بـه گـدائـی نرسد ننگی نیست


​

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۲۳

گم شد دل خاقانی و جان بر دو یکی است
وز غدر فلک خلاص را هم به شک است

هر مائدهای که دستساز فلک است
یا بینمک است یا سراسر نمک است

​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۲۴

آب جگرم به آتش غم برخاست
سوز جگرم فزود تا صبر بکاست

هرچند جگر به صبر میماند راست
صبر از جگر سوخته چون شاید خواست

​

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۲۵

خاقانی اگر نقش دلت داغ یکی است
نانش ز جهان یا ز فلک بینمکی است

گر جمله کژی است در جهان راست کجاست
ور جمله بدی است از فلک نیک از کیست



​

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[sa.Aghakeshizadeh🌙]

ای آتش سودای تو خون کرده جگرها

بر باد شده در سر سودای تو سرها

در گلشن امید به شاخ شجر من

گلها نشکفند و برآمد نه ثمرها

ای در سر عشاق ز شور تو شغب‌ها

وی در دل زهاد ز سوز تو اثرها

آلوده به خونابهٔ هجر تو روان‌ها

پالوده ز اندیشهٔ وصل تو جگرها

وی مهرهٔ امید مرا زخم زمانه

در ششدر عشق تو فرو بسته گذرها

کردم خطر و بر سر کوی تو گذشتم

بسیار کند عاشق ازین گونه خطرها

خاقانی از آنگه که خبر یافت ز عشقت

از بیخبری او به جهان رفت خبرها

دانلود رمان های عاشقانه

 

[sa.Aghakeshizadeh🌙]

طبع تو دمساز نیست عاشق دلسوز را

خوی تو یاری‌گر است یار بدآموز را

دستخوش تو منم دست جفا برگشای

بر دل من برگمار تیر جگردوز را

از پی آن را که شب پردهٔ راز من است

خواهم کز دود دل پرده کنم روز را

لیک ز بیم رقیب وز پی نفی گمان

راه برون بسته‌ام آه درون سوز را

دل چه شناسد که چیست قیمت سودای تو

قدر تو چه داند صدف در شب‌افروز را

گر اثر روی تو سوی گلستان رسد

باد صبا رد کند تحفهٔ نوروز را

تا دل خاقانی است از تو همی نگذرد

بو که درآرد به مهر آن دل کین توز را

دانلود رمان های عاشقانه

 

[sa.Aghakeshizadeh🌙]

خوش خوش خرامان می‌روی، ای شاه خوبان تا کجا

شمعی و پنهان می‌روی پروانه جویان تا کجا؟

ز انصاف خو واکرده‌ای، ظلم آشکارا کرده‌ای

خونریز دل‌ها کرده‌ای، خون کرده پنهان تا کجا؟

غبغب چو طوق آویخته فرمان ز مشک انگیخته

صد شحنه را خون ریخته با طوق و فرمان تا کجا؟

بر دل چو آتش می‌روی تیز آمدی کش می‌روی

درجوی جان خوش می‌روی ای آب حیوان تا کجا؟

طرف کله کژ بر زده گوی گریبان گم شده

بند قبا بازآمده گیسو به دامان تا کجا؟

دزدان شبرو در طلب، از شمع ترسند ای عجب

تو شمع پیکر نیم‌شب دل دزدی اینسان تا کجا؟

هر لحظه ناوردی زنی، جولان کنی مردافکنی

نه در دل تنگ منی ای تنگ میدان تا کجا؟

گر ره دهم فریاد را، از دم بسوزم باد را

حدی است هر بیداد را این حد هجران تا کجا؟

خاقانی اینک مرد تو مرغ بلاپرورد تو

ای گوشهٔ دل خورد تو، ناخوانده مهمان تا کجا؟

دانلود رمان های عاشقانه

 

[sa.Aghakeshizadeh🌙]

رفتم به راه صفت دیدم به کوی صفا

چشم و چراغ مرا جائی ئشگرف و چه جا

جائی که هست فزون از کل کون و مکان

جائی که هست برون از وهم ما و شما

صحن سراچهٔ او صحرای عشق شده

جان‌های خلق در او رسته به جای گیا

از اشک دلشدگان گوهر نثار زمین

وز آه سوختگان عنبر بخار هوا

دارندگان جمال از حسن او به حسد

بینندگان خیال از نور او به نوا

رفتم که حلقه زنم پنهان ز چشم رقیب

آمد رقیب و سبک در ره گرفت مرا

گفتا به حضرت ما گر حاجت است بگو

گفتم که هست بلی اما الیک فلا

هم خود ز روی کرم برداشت پرده و گفت

ای پاسبان تو برو، خاقانیا تو درا

دانلود رمان های عاشقانه