سلام به شما تنها دوستی که تنهایم نگذاشتید.
گاهی خیلی دلم می گیرد. هیچ ادعایی ندارم و هرگز فکر نمی کنم از خوب ها باشم و امتیازی در خود نمی بینم. اما دلم می خواهد حرفم شنیده شود. کاری که ماهها برایش زحمت کشیده ام دیده شود و آنچه که آرزوی من ست، یعنی تأثیر بر مخاطبین؛ تحقق یابد. اما افسوس فعلاً قرار نیست این اتفاق بیفتد و فکر می کنم، بیشتر من و شمائیم که با هم گپ می زنیم و این خود سعادتی بیکران است که می خواهم خودم را در آن رها کنم و از آنچه خداوند در اختیارم نهاده؛ تمامِ بهره را ببرم و غرقِ در خوشی باشم. از شما ممنونم که مسببِ این همه شادیم شدید.