متون ادبی کهن غزليات کمال خجندی

[Diba]

چو بار زیستن اهل درد نپسندید

چرا بقتله من خسته نیغ دیر کشید

حکایت دل بیمار باورش نفتاد

که تا معاینه آنرا به چشم خویش ندید

حدیث سوختگان زود زود آتش را

فرو نیامد تا از کباب خون نچکید

ز رقـ*ـص گوشه نشین توبه کرده بود و سماع

رخ تو دید و از آن عهد نیز بر گردید

به خاک راه رسید آن کمند زلف دراز

چو من فرو ترم از خاک ره بمن نرسید

میان هر مژه چشمم به حیرت است که اشک

پای آبله در خارها چگونه دوید

کمال در سخن اکثر معانی تو نوشت

نکر شناخته لذة لکل جدید

 

[Diba]

چه کم شود ز تو ای مه که برمنت گذر افتد

که با بروزنم از رویت آفتاب در افتد

شبی که بر سر کویت کنیم اشک فشانی

نظاره کن که ثریا به منزل قمر افتد

دلم حدیث میانت بی شنید و هنوزش

نه ممکن است به این نکته دقیق در افتد

بدل بگوی که رحمی بکن به حال ضعیفان

وگر نه سنگ بدگان آبگینه گر افتد

تو تیغ بر کش و ناوک بدست غمزه رها کن

که این خدنگ ازو بر نشانه کارگر افتد

من از لیت نتوانم که جانه برم به سلامت

بمیرد آخر کار آن مگس که در شکر افتد

همه خیال تو بندد کمال خسته به محمل

چو سوی منزل خاکش عزیمت سفر افتد

 

[Diba]

حدیث حسن او چون گل به دفتر در نمی گنجد

از آن عارض بجز خملی در این دفتر نمی گنجد

نگویند آن دهان و لب ز وصفة آن میان رمزی

چو آنجا صحبت تنگست موئی در نمی گنجد

به آن لب ساقیا گوئی برابر داشتی می را

که میهای سبو از ذوق در ساغر نمی گنجد

سرشک و آه چون دارم درون چشم و دل پنهان

که دود این و سیل آن به بحر و بر نمی گنجد

تمنای تو میگنجد درون سـ*ـینه و دل بس

درین غمخانه ها دیگر غم دیگر نمی گنجد

کمال از سر گذر آنگه قدم نه در حریم او

که از بسیاری جانها در آن در سر نمی گنجد

 

[Diba]

حلقه پیش رخ از طره آن به واشد

آفتابی دگر از جانب چین پیدا شد

گر بتان بحر ندانند چرا آن لب لعل

گـه بخنده نمک و گـه بسخن حلوا شد

هر که مهر لب او برد بخوبش از خاکش

خارهائی که بر آمد همگی خرما شد

کور شد چون برخم خاک درت دید رقیب

تونیا رفت به چشمش ز چه نابینا شد

گشت شهدای فدت زاهد و این نیست عجب

زانکه با شید چو پیوست الف شیدا شد

جان نبردند ز گرداب سرشک اهل نظر

بیشتر مردم ما غرق در این دریا شد

بافت از سر خدا آگهی غیب کمال

تا میان و دهن تنگ ترا جویا شد

 

[Diba]

خبری ز هیچ قاصد زه دیار من نیامد

چه سیاه نامه بیکی که ز یار من نیامد

از ازل که رفت قسمت غم و شادی ای به هر کس

غم بار جز نصیبه دل زار من نیامد

همه روز بر رخ از گریه چه سود در غلطان

که شب آن دری که غلط بکنار من نیامد

بشمار زلف گفتم ز لب تو بـ..وسـ..ـه گیرم

چکنم که عقد زلفت بشمار من نیامد

قلم مصور چین چو کشید نقشها بین

که جها کشید و نقشی به نگار من نیامد

به فرشتگان رحمت برم از غمت شکایت

که مرا حبیبه کشت و به مزار من نیامد

چه عجب کمال اگر جان بلب آرده از فراقت

چو لب تو مرهم جان فگار من نیامد

 

[Diba]

خط تر گرد لبه عمدا نباشد

چو دودی هست بی حلوا نباشد

کی نسبت کند چشمت به نرگس

که هیچش دیده بینا نباشد

بخوبی گرچه به بالا نشین است

به بالای تواش بالا نباشد

به تیغم گر بزن دشمن که از دوست

سر بریدنم مطلع نباشد

خیالش جز به چشم من مجوئید

که این در در همه دریا نباشد

اگر از دیده ناپیدا بود تیر

از آن باشد که جان پیدا نباشد

کمال خسته را امروز دریاب

که صبرش از تو تا فردا نباشد

 

[Diba]

خوشا غمی که برویم ز روی او آید

که هرچه آید از آن رو مرا نکو آید

به شوخی آمدن و ناشکستش دل را

گرانترست ز سنگی که بر سبو آید

سوار اشک که راند به هر طرف گلگون

چو خاک پای تو بیند روان فرو آید

صبا گرفته کمند بنفشه دستاویز

که شب به حلقه آن زلف مشکبو آید

بدان خیال که بیند رخ نو گل در آب

روانتر از دگران بر کنار جو آید

چه جای چشمه حیوان که جوی های بهشت

اگر دهان نو بابة بجست و جو آید

کمال وصل میانت چگونه بنویسد

که آن سخن بزبان قلم چو مو آید

 

[Diba]

در راه عشق هر که بمن اقتدا کند

باید که سر ببازد و جان را فدا کند

دیوانه وار خانه هستی کند خراب

هر کو اساس عشق حقیقی بنا کند

باری گزیده ایم که در حاصل حیات

سر کنیم در سر کارش کرا کند

در حق من رقیب اگر گفت تهمشی

صاحب نظر هر آینه این افترا کند

روزی ز روی لطف نپرسی که این غریب

بی ما چگونه میگذراند چها کند

وقتی ندانی از سر کویت شنیدمی

کوهاتفی که بازم از آنجا ندا کند

سی ساله بندگی کمال ار قبول نیست

رفت آنچه رفت باز زند ابتدا کند

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

در صحبت دوست جان نگنجد

شادی و غم جهان نگنجد

در خلوت قرب و حجره انس

این راه نیابد آن نگنجد

ما خانه خراب کرد گانرا

در دل غم خان و مان نگنجد

ای خواجه تو مرد خود فروشی

رخت تو درین دکان نگنجد

پر شد در و بام بار از پار

اغیار در آن میان نگنجد

تن را چه محل که در حریمش

سر نیز بر آستان نگنجد

با دوست گزین کمال با جان

یک خانه در میهمان نگنجد

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

در غم دلدار کس را این دل انگاری مباد

هیچ عاشق را ز یاری درد بی باری مباد

ناز های و هوی مستان زاهدان در زحمشند

را عاشقانرا از می عشق تو هشیاری مباد

خون دل آمد شرابم نقل: دشنام رقیب

گر دل باران خود دارد بر آتش همچنین

هیچکس را اینچنین خواری و خونخواری مباد

اینچنی جز با منش باری و غمخوار مباد

چشم بیدار مرا گر خواب می پوشد نظر

بانگ مرغ از دام چون بخشد فرح صیاد را

جز خیالش مونسی در خواب و بیداری میاد

کار دل در زلف او جز ناله و زاری مباد

از طلب گر می فزاید داغ و درد او کمال

در دل ریش تو جز درد طلبکاری مباد

دانلود رمان های عاشقانه