متون ادبی کهن مقطعات کمال خجندی

[Diba]

یکی شعر سلمان زمن بنده خواست

که در دفترم زآن سخن هیچ نیست

بدو گفتم آن گفته های چو آب

کز آن سان دری در عدن هیچ نیست

من از بهر تو مینوشتم و لیک

سخنهای او پیش من هیچ نیست

 

[Diba]

آن میرکه در سماع سوزی دارد

سگ روی غلام همچو یوزی دارد

گویند غلام او خطی دارد سبز

خط نی که ولی جوال دوزی دارد

 

[Diba]

اگر زهره شنیدی بانگ چنگت

رباب و عود خود را با تو میداد

وگر بودی نبی بر رسم تحفه

بناختهای تو نی میفرستاد

 

[Diba]

از جناب رفیع داودی

گـه سلیمانش آستان بوسید

بطریق معامله سوی شیخ

مدتی شد که تحفه رسید

بار دیگر ز جامه دران امید

میتوان صوف دیگری دزدید

 

[Diba]

ای بلبل خوش نغمه ز ما باد سلامت

مرغ که در سدره همین نغمه سراید

هر نام تو از آن شد خرد از ما در فطرت

کاین خرده شناسی همه از طبع نوازید

هر نقش که در پرده نهفتی زنی و چنگ

چون ماه نوش زهره بانگشت نماید

نام سخن بنده بر آور به غریبی

کاین کار غریب است و زدست تو برآید

 

[Diba]

بر سر بی مو حسام خلوتی را هر که زد

حق بدست اوست گر فریاد و افغان میکند

چون سرش زیر کلاه بخیه از گرمی بسوخت

بر مثال کاسه نو بانگ پنگان میکند

 

[Diba]

بما آن صوفی ببریده بینی

بغیر از عجز و مسکینی ندارد

نشاید جرم خود بینی بروبست

که آن بیچاره خود بینی ندارد

 

[Diba]

به مجمعی که دف از قول خویش میزند لاف

جواب دادنی اش در نفس به بانگ بلند

که در برابر من ای فراغ چنبر پوش

ز لطف لاف زنی تن زن و به طلبه مخند

 

[Diba]

پنج بیت قطعه ات کز گنج آمد فزون

من چه گویم چون نظامی را جوابش حد نبود

تو سخن کردی روانه نزد من من بنده آن

گر چه فکر نیک بود آن از تو این هم بد نبود

در جواب شعر چون آب روانت بیت ما

خانه زین بود و ما را زین روانتر خود نبود

 

[Diba]

ترک دنیای دون بگیر کمال

تا جهانیت مرد دین خوانند

هر که در بند ریش و دستارست

خاص و عامش بهیج نستانند

چون کلاه ار سریش هست بترک

همه بر فرقهاش بنشانند