متون ادبی کهن غزليات کمال خجندی

[Diba]

رویت به چنین دیده تماشا نتوان کرد

وصل تو بدینه سـ*ـینه تمنا نتوان کرد

تا دیده نخست از نظرت وام نگیرد

نظارة آن صورت زیبا نتوان کرد

تا همت عالی نشود رهبر خاطر

اندیشه آن قامت و بالا نتوان کرد

گر نیغ کشد دشمن و گره طعنه زند دوست

قطع از تو و سودای تو قطعا نتوان کرد

در دولت خوبی به گدایان در خویش

لطفی بکن امروز که فردا نتوان کرد

تو دارو و درمان دل و دیده ریشی

بیرون ز دل و دیده ترا جا نتوان کرد

دردی ز تو در جان کمالست که آنرا

الا به وصال تو مداوا نتوان کرد

 

[Diba]

روی تو به جز آینه دیدن که تواند

زلف تو به جز شانه کشیدن که تواند

قند دهنت شربت خاصی که ز لب سخت

دیدن نتوان خاصه چشیدن که تواند

چندانکه نوئی آرزوی جان عزیزان

با آروزی خویش رسیدن که تواند

در زیر لب از بیم رقیب تو بر آن روی

ما فاتحه خواندیم دمیدن که تواند

مشاطه دلی داشت چو پولاد به سختی

ورنه ز چنان زلف بریدن که تواند

چون نیست کمال از سخنان تو گزین تر

کس را به سخن بر تو گزیدن که تواند

آنجا که بخوانند بلند این سخنان را

دیگر سخن پست شنیدن که تواند

 

[Diba]

روی تو دیدم سخنم روی داد

از آینه طوطی به سخن در فتاد

صوفیم و معتقد نیکوان

کیست چو من صوفی نیک اعتقاد

خانه چشمم که خیالت دروست

جز به تماشای تو روشن مباد

از آمدنت رفت خبر در چمن

سرو روان جست و به پا ایستاد

مه که نهادی کله حسن کج

روی تو دید آن همه از سر نهاد

ای که فراموش نیی هیچ وقت

وقت نشد کاوری از بنده باد

یاد کن از حالت آن کز کمال

پرسی و گوینده ترا عمر باد

 

[Diba]

روی زیبای تو هر بار که در چشم تر آید

خوبتر باشد از آن ماه که در آب نماید

گری را طرفه نباشد که ربایند خلایق

طرفه آن گوی زنخدان که دل خلق رباید

در به زنجیر ببندد همه وقت و عجب است این

که در دولتم آن زلف چو زنجیر گشاید

پیرهن لطف تنت زآنکه بپوشید چه حاصل

آستین تو دو ساعد چو به انگشت نماید

ناله و اشک چو خونابه من از دیده نبینم

این چنین ما تو کنی ای دل و اینها ز تو آید

پیش بالای نو بر طرف چمن سرو سهی را

باغبانان نگذارند که گستاخ برآید

پیش بالای نو بر طرف چمن سرو سهی را

که بسازد غزل و پر گل روی تو سراید

 

[Diba]

را گشودند بار بر ببندید

خویشتن زیر بار مپسندید

این جهان درد خورد دندانیست

وارهیدید از او چو بر کندید

برگ ریزان عمر شد نزدیک

خیره خیره چو گل چه میخندید

شاخ پی میوه گر همه طوبیست

ببریدش به میوه پیوندید

ره نمایان عشق آئینه اند

پیش آئینه دم فرو بندید

تا نماید رخ شما به شما

گره همه طوطی همه قندید

بفلک رهبر شماست کمال

گر جهان زیر پای افکندید

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

زاهد از روی تو تا چند مرا توبه دهد

گو دعا کن که خدایش ز ریا توبه دهد

گفته ای بردر منه بس کن ازین ناله و آه

کس ندیدم که گدا راز دعا توبه دهد

عاشق روی نرا زین دو برون کاری نیست

با رقیبش کشد از عشق تو با توبه دهد

پیش لبهای تو از دعوی کوچک دهنی

غنچه ها را همگی باد صبا توبه دهد

شیخ در دور لب او به کسی توبه نداد

همه رفتند به میخانه کرا توبه دهد

رایگان دل برد آن ابرو و زین ناید باز

شوخ کج باز که او را ز دغا توبه دهد

مرشد آن نیست که از می دهدت توبه کمال

مرشد آنست که از تو به تو را توبه دهد

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

زاهد باریک بین لبهای باریک تو دید

خواند اللهم بارک آندم و بر وی دمید

آنکه در خلوت ریاضتها کشیدی سالها

شد ز بویت مـسـ*ـت و در میخانه ها ساغر کشید

صوفی ما می کند دیوانگیها در سماع

آواگر یک عاقلی می کرد و زین می میچشید

پارسا گر بنگرد آن ابروی شوخ از کمین

همچو چشمت بیش نتواند به محراب آرمید

تا توان انداخت خود را ناگهان در کوی دوست

همچو اشک گرم رو بسپار می باید دوید

امشب آن مه گر چو شمع از خانقه سر برزند

های و هوی صوفیان بر آسمان خواهد رسید

با دو صد لاف کرامت گر لبش بینی کمال

باز بفروشی بجا می خرقه صد بایزید

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

از برگ گل که نسیم عبیر می آید

نسیم اوست از آن دلپذیر می آید

حدیث کوثرم از یاد می رود به بهشت

چو نقش روی و لبش در ضمیر می آید

برپخت خون عزیزان عجبتر آنکه هنوز

از خردی از دهنش بوی شیر می آید

ندیدم آن رخ و از غم شدم بر آن در پیر

جوان همی رود آنجا و پیر می آید

بیا به حلقه رندان که این چنین منظور

میان اهل نظر بی نظیر می آید

کسی که جامه برد بر قدرت کی آید راست

به لطف چو بیش از حریر می آید

کمال دیده نخواهد ز قامتت بر دوخت

اگر معاینه بیند که تیر می آید

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

زآن پیش که جان در تتق غیب نهان بود

عکس رخ دلدار در آئینه جان بود

از خواب عدم دیده دل نا شده بیدار

در دیده و دل نقش خیال تو عیان بود

آن دم که نبود از دل و جان هیچ نشانی

بر چهره عشاق ز داغ تو نشان بود

هر نقش که از کارگاه غیب بر آمد

بردیم گمانی که تو آنی نه چنان بود

با حلقه گیسوی تو شوریده دلانرا

هر حال که در کعبه به بتخانه همان بود

عشق از طرف بار پدید آمده از آغاز

معشوق شنیدی که به عاشق نگران بود

در پای تو جان داد کمال وز جهان رفت

المنة لله که تمنای وی آن بود

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

از آن میان هیچ اگر نشان باشد

این خبر هم در آن دهانه باشد

گر میان باشد شه بزیر قبا

خرقة بنده در میان باشد

وره دهان گویمش که هست آن نیز

سخنی از سر زبان باشد

دل ز سرو روان او زنده است

همه کس زنده از روان باشد

گو برو جان و جا به او بگذار

که مرا او بجای جان باشد

عقل گفت لر به حسن آنی هست

آن قد و ابروی فلان باشد

این چه جای تأمل است کمال

الف و نون برای آن باشد

دانلود رمان های عاشقانه