متون ادبی کهن غزليات کمال خجندی

[Diba]

دوشم ز قبله روی بر آن آستانه بود

اشکم ز دیده سوی درت هم روانه بود

در سر می صبوحی و در دیدهها خمـار

جان بی لب تو تشنه جام شبانه بود

دل بود و آه و ناله بر آن در کشید باز

چون شمع جان سوخته خود در میانه بود

از خال و عارض تو فتادم ببند زلف

مرغی که شد بدام سبب آب و دانه بود

جانم ز زخم غمزه به چشم تو می گریخت

از خستگیش میل به بیمار خانه بود

چون در سخن شد آن لب شیرین شکر فشان

در گوشها حکایت شیرین فسانه بود

القصه زین فسانه مراد دل کمال

شرح غم تو بود و دگرها بهانه بود

 

[Diba]

دوشینه ازو کلبه ما شاه نشین بود

غمخانه درویش به از خلد برین بود

هم دولت سلطانی و هم پایه شاهی

در بارگه عشرت ما خوشـی‌ کمین بود

حاجت بمی و نقل نبده مجلسیانرا

کان لب بشکر خنده هم آن بود

از گوشه خاطر بنشاط نظر او

و همین بود اندیشه برون آمد و غم نیز بر این بود

دل رفت به حیرت همه شب در سر آن زلف

کر طالع شوریده امیدش به چنین بود

القصة بنظاره آن روی براندیم

عیشی که به از مملکت روی زمین بود

من بعد کمال از اجل اندیشه ندارد

کز زندگیش غایت مقصود همین بود

 

[Diba]

دوشینه خیالت همه شب مونس ما بود

تا روز دو دست من و آن زلف دوتا بود

مجلس خوش و دل جمع و مرتب همه اسباب

ازعیش به یاد تو چگویم که چها بود ت

در کلبه ما محنت هر روزه شب دوش

شریف نفرمود ندانم که کجا بود

من در عجب آن لحظه ز تشریف خیالت

کان پایه نه در خورد من بی سرو پا بود

گر یکدمه وصل تو خریدیم بعد جان

آن هم سر یک موی ترا نیم بها بود

اندیشه خون ریختنم دوش به آن چشم

بر عزم جفا کردی و آن عین وفا بود

گر داشت کمال از نو نهان سوز تو چون شمع

بر سوز نهائیش رخ زرد گوا بود

 

[Diba]

دی خرامان برهی بار مرا پیش آمد

فتنه آورد بمن روی بلا پیش آمد

زلف مشکینش اگر داشت به عاشق سر جنگ

با من آن روی بعد گونه صفا پیش آمد

محتشم وار به هر سو که شد آن مه او را

هم ره عاشق درویش گدا پیش آمد

تحفة لایق معشوق چو در دست نداشت

عاشق زار بزاری و دعا پیش آمد

بر رخم گـه چو در گـه چو عقیق آمده اشک

دیده را بی رخ او بین که چها پیش آمد

ره غلط کردم و پی گم به ملاقات رقیب

بازم آن رهزن دلها ز کجا پیش آمد

نیست در عشق تو خون مژه مخصوص کمال

که ازین سیل درین رو همه را پیش آمد

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

دیدی که بار وعده خود را وفا نکرد

ما را بخویش خواند و بخلوت رها نکرد

بسیار لابه کردم و زاری و بیخودی

آن ناخدای ترس در بسته وا نکرد

گر بود در میانه حدیثی چرا نگفت

س ور داشت شکوه ای ز من آندم چرا نکرد

رفتم بدان امید که حاجت کند روا

از در روانه کردم و حاجت روا نکرد

ما را چو موی خویش پریشان فرو گذاشت

وز روی لطف چشم عنایت به ما نکرد

أهم شنید لیک نفرمود رحمتی

نبضم بدید درد دلم را دوا نکرد

گفتم که روی دل به سوی دیگری کنم

حسن وفا و عهد قدیمش رها نکرد

نی نی شکایتی نتوان کرد ای کمال

سلطان وقت اگر نظری با گدا نکرد

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

ذکر مه کردم شبی روی توأم آمد

باد شب کردم به دل با سر زلفت فتاد

بیاد گر نمائی با دو دال زلف قد چون الف

هر کجا در عشق مظلومیست یابد از تو داد

دور بادا از دو زلفت دست ما سودانیان

یا کسی انگشت بر حرف تو نتواند نهاد

گفته بودی چون کنی یادم شود درد تو کم

تا چنین کردیم گفتی آن زبادت شد زیاد

با خیال آنکه دوزد چشم بر رویت کمال

یک به یک دوشینه سوزنهای مژگان آب داد

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

رخت گلبرگ خودرو مینماید

در او از ناز کی رو مینماید

ز خوبیها که در تست از هزاران

دهانت بکسر مو مینماید

خیال عارضت در چشم گریان

چو آب چشمه در جو مینماید

رخ خود دید گل در آب و گفتا

اگر نکنم غلط او مینماید

به روی دوست مانند ست خورشید

به چشم گرم آزان رو مینماید

چو مطرب خواند ابیات نو گویند

که این گوینده خوشگو می نماید

کمال از وصف آن به هرچه گونی

بوجهه عقل نیکو می نماید

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

رخ تو دیدم و زاهد نمی تواند دید

مراد است که حاسد نمی تواند دید

دگر به صومعه خلوت نشین کجا بیند

مرا که بی می و شاهد نمی تواند دید

بگردن تو نخواهم که بینم آن نسبیح

که رند شکل مقلد نمی تواند دید

کسی که گوشه محراب ابرونی دیدست

دگر کسیش به مسجد نمی تواند دید

به نرد عشق تو نقشی ز کعبتین مراد

ورای عاشق فارد نمی تواند دید

روان نگشته بسجاده اشک صوفی را

چه سود ورد که وارد نمی تواند دید

بدیدنش چه شتابده رونده بی تو کمال

که بی دلالت مرشد نمی تواند دید

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

رخ نو نور بماه تمام می بخشد

چو خلعتی که شهی با غلام می بخشد

مرا که کشته مجرم ز لب پیام رسان

که باز عمر نومه آن پیام می بخشد

بیار سیب ذقن گرچه نقره خام است

که باغبان به گدا هرچه خام می بخشد

حریم وصل تو چون کعبه منزلی به صفاست

مرا صفای عجب آن مقام میبخشد

به باد زلف و رخ تست پیر مجلس را

دم و نفس که به هر صبح و شام میبخشد

مرد باده فروشم که شیخ جام خود اوست

هرآنکه زو مددی خواست جام میبخشد

کمال بـ..وسـ..ـه دهم با تو گفت با دشنام

به هر دو نقل خوشم هر کدام می بخشد

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

رخی چنین که تو داری کدام مو دارد

خدا همیشه ز چشم بدت نگه دارد

بکش نخست مرا گر گـه محبت تست

که بنده از همه بسیار تر گنه دارد

غلام آن سگ کویم که چون شناخت مرا

بر آستان تو کمتر ز خاک ره دارد

به چین زلف سیه چشمت آهوی ختن است

که بر کنار گل و سبزه خوابگاه دارد

همیشه تشنه وصلت ز شوق زلف و زنخ

دو دست در رسن و دیده سوی چه دارد

قیامتست بخوبی رخت که در وی زلف

بجرم زیر بری نامه سیه دارد

چو کوس حسن زدی قلب عاشقان مشکن

که تاج و تخت شهان زینت از سیه دارد

کمال فهم سخن نیست در گدا طبعان

سخن در است و تعلق بگوش شه دارد

دانلود رمان های عاشقانه