متون ادبی کهن غزليات کمال خجندی

[Diba]

بر دل از غمزه خدنگی زدی آن هم گذرد

چون گذشت از سپر سـ*ـینه ز جان هم گذرد

من اگر سـ*ـینه ز پولاد بسازم چو دلت

گر خدنگ نظر این است از آن هم گذرد

تو اگر بگذری از سرو بخوش رفتاری

اشک گلگون من از آب روان هم گذرد

گر دهنده اهل نظر پیش تو دشنام رقیب

ما نخواهیم که نامش به زبان هم گذرد

نگذرد گریهام از ابر بهاران تنها

کز فلک بینو مرا آه و فغان هم گذرد

بر سر عاشق اگر سیل بلا آبد باز

از دل و دیده خونابه چکان هم گذرد

گفتی از سر گذرد در طلب دوست کمال

سر چه باشد ز سر و جان و جهان هم گذرد

 

[Diba]

بر عزیزان غمزة شوخ تو خواری می کند

غمزه تو خواری و زلف تو باری میکند

در ملاک عاشق بیچاره چشم و زلف تو

این یکی بی صبری و آن بیقراری می کند

اگر نماید خوبرو جور و کند صد دشمنی

مهربانی مینماید دوستداری می کنند

عاشق دیدار را دیدار آرد در خروش

عندلیب از شوق گل فریاد و زاری می کنند

خاک را هم من بمن گر بگذری آن لطف تست

آب را بر خاک لطف خویش جاری می کند

چون ز پیشم میروی جان میسپارم من بغم

هر کرا شد عمر لابد جان سپاری می کند

گر چه بود اول گدای شهر ما اکنون کمال

تا به آن به کرد پاری شهریاری می کند

 

[Diba]

به روی دوست که رویش بچشم من نگرید

به خاک پاش که آن ره بروی من سپرید

با گذشتن از آن مو نشان بی چشمیست

چو چشم نیست شما را به چشم من نگرید

حرام باد شما را چه می خورید غمش

غم من است غم او غم مرا مخورید

همین که نام گدایان او کنید شمار

مرا نخست گدای کمین او شمرید

کر بگوی با مگان به شکر گفتار

که نازک است رخ بار از آن طرف مپرید

بر اهل زهد بستم کنان گذشت و بگفت

عجب که عمر گذشت و هنوز بیخبرید

از بعد آنکه در دوست باز بافت کمال

اگر بهشت بجوید به دوزخش بپرید

 

[Diba]

بس شد ز توبه ما را با پیر ما که گوید

یعنی به می فروشان این ماجرا که گوید

پیر مغان دهد می با ما و شیغ نوبه

طالب بگو ارادت زین هر دو با که گوید

خود بین هنر شناسد عیب خداشناسان

امروز عیب رندان جز پارسا که گوید

گر چنگ پیش ننهد پانی به دلنوازی

سوی شرابخانه ما را صلا که گوید

دلبر مگر به عاشق دشنام داد ور نی

بی مرحمت کسی را چندین دعا که گوید

گونی مرا رقیا هستم سنگ در او

این نام آدمی را زیبد ترا که گوید

از زاهدی برندی کردی کمال توبه

جز پاکباز قادره ترک دعا که گوید

بعد از تو از فرینان در قرنها ازینسان

شعر تر مخیله سر تا پا که گوید

 

[Diba]

بگو بگوشه نشینان که رو براه کنید

زمال دست بدارید و نرک چاه کنید

به یک مقام مباشید سالها ساکن

نظر به منزلت مهر و قدر ماه کنید

به کوی باده فروشان روید عاشق وار

بنای توبه بی اصل را تباه کنید

به گردن من اگر عاشقی گـ ـناه بود

کدام طاعت ازین به همین گـ ـناه کنید

باب علم بشوئید روی دفتر عقل

بنور عشق رخ عقل را سیاه کنید

چو وقت خوش شود ای دوستان برای کمال

اگر کنید دعائی به صبحگاه کنید

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

به مجلسی که از روی نو پرده بر گیرند

چراغ و شمع بر افروختن ز سر گیرند

چو در محاوره آنی به منطق شیرین

لب و دهان تو صد نکته بر شکر گیرند

ز خاک راه تو گو روی ما غبار بگیر

که اهل عشق چنین خاک را به زر گیرند

به دوستی که اگر پای بر دو دیده نهی

هنوزت اهل دل از دیده دوستتر گیرند

دل ار مقابل آن ابروان نهد مه نو

گـ ـناه او همه بر چشم کج نظر گیرند

از باده در سر رندان جنون شود مـسـ*ـتی

به یاد روی نوار ساغری دگر گیرند

بر آستان نو جانها ز سوز و آه کمال

اگر نه آب زند گریه جمله در گیرند

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

بوی خوشت چو همدم باد سحر شود

حال دلم ز زلف تو آشفته تر شود

تا عقل خرده دان نبرد پی به نیستی

مشکل که از دهان تو هیچش خبر شود

شیرینی لب تو چه گویم که وصف آن

گر بر زبان خامه رود نی شکر شود

عکس جمال در قدح می نکن که گل

خوبست و چون در آب فته خوبتر شود

بر آستانت سجده شکر آرم ار مرا

روزی از آن مقام مجال گذر شود

طبعم چنان به نکهت زلف تو شد لطیف

کر باد مشک بوی مرا درد سر شود

از زلف او سخن به درازی کند کمال

ز صف دهانش کن که سخن مختصر شود

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

بهار آمد خبر از می فرستید

سلام گل به باد از پی فرستید

درود عود یک یک گوش دارید

بگوش می درود نی فرستید

اگر دست از ادا کونه کند چنگ

به ناخنهای چنگی نی فرستید

نسیم زلف جان پیوند لیلی

به مجنون جدا از حی فرستید

زمین بـ*ـوس کمان ابروی دوست

ازقند بند نی بر وی فرستید

مرو زر می خرند اینجا نه زاری

دعای عاجزان تاکی فرستید

کمال از فقر چون بنشست بر خاک

گلیم او به رهن می فرستید

دانلود رمان های عاشقانه

 

[Diba]

بی تو مرا زندگی بکار نیاید

نعمت بی دوست خوشگوار نیابد

تاتو نیانی چو آرزو به کنارم

هیچ مرادیم در کنار نیابد

تا ندهی زلف بیقرار به دستم

خاطر من بر سر فرار نیابد

گرسگ خود خوانیم اهانت تست آن

ورنه مرا زین حدیث عار نیابد

چشم عیادت ازو کراست که گر نیز

خاک شوم بر سر مزار نیابد

کس نتواند گرفت آن رسن زلف

تا بسر خود به پای دار نیابد

نقد دو عالم بنه کمال که آنجا

جان گرانمایه در شمار نیابد

دانلود رمان های عاشقانه

تالار نقد نگاه دانلود

 

[Diba]

بیزارم از آن دل که در درد نباشد

هر دل که بترسد ز بلا مرد نباشد

باران مرا درد من بی سرو پا نیست

دشمن به از آن دوست که همدرد نباشد

گر هست غباری ز دلت پاک فرو شوی

کأنینه همان به که بر او گرد نباشد

قدر می و معشوق و خرابات چه داند

آنکس که چو من میکده پرورد نباشد

جنت نروم نا رخ زیباش نبینم

فردوس چکار آید اگر ورد نباشد

چون شمع هر آنکس که بود سوخته عشق

بی دیدۂ گریان و رخ زرد نباشد

دلگرمی مستان ز غزلهای کمال است

آری نفس سوختگان سرد نباشد

دانلود رمان های عاشقانه

تالار نقد نگاه دانلود