دلنوشته کاربران مجموعه دلنوشته چونین گفت نسترن | دینه دار کاربر انجمن نگاه دانلود

[دینه دار]

انتظار واژه عجیبیست
مثل معنی تنهاییست
به زودی تمام نمی شود
درد غمش تماشاییست

عشق من به تو
چه عشق زیباییست
این که من غمگینم
حاصل غم جداییست

جاده رسیدنم به تو
چه جاده بی پایانیست
اما من امیدوارم که
این یک حس خداییست

مُردم ، تو به نزدم بیا
لحظاتم بی تو کذاییست
چشمم بی تو نابینا شده
هوای هر شبش بارانیست

7 / 10 / 95

 

[دینه دار]

شاید بخواهی اذیتم کنی فقط
شاید این هم فقط یک شوخی است
شاید فردا بیایی و باهم بخندیم
شاید این غم خیالی بیش نیست

همه اش فکر می کنم " چرا تنهایم؟ "
وقتی یاد پر مهرت را در دل دارم
وقتی فکر تو همیشه با من است
وقتی که گفتی " تنهایت نمی گذارم "

دانم که قلبمان با هم است اما
درکم کن ای عشق ، که دل تنگم
درکم کن ای یارم ؛ که شکل پاییزم
بی تو نسترنی بی رنگِ بی رنگم

گل نسترن عطر و بو دارد ، اما
این گل بدون تو خار هم نیست
هیچ است ، پوچ است ، خالیست
لحظاتش بی تو پر از تنهاییست

7 / 10 / 1395

 

[دینه دار]

سرم را گرم کن
به خدا به یک نگاهت قانعم
سرم فریاد بکش
فقط بمان
می دانی که رفتنت را مانعم
می دانی ضعف من چیست
با همان زجرم بده
فقط پیشم بمان
سر بگذار روی شانه ام

10 / 10 / 95
عید ایران باستانی شاد باد

 

[دینه دار]

امشب از آن شب های طولانی است
آن شب هایی که حافظ می خوانی است
از آن شب هاست که خانه تاریک است
ولیکن صورت زیبای تو نورانی است
چای داغ در سفره است و من تشنه ام
اما چشمان شهلای تو بارانی است
انار و پسته و هندوانه می خندند
ما نمی خندیم ، غم هم پنهانی است
شیرینی و گردو کنارهم اند ، ما جداییم
این همان آغاز سرمای زمستانی است
تو رو به روی من حافظ می خوانی
این که من تنهایم از سر نادانی است
این عاشق خسته تن را نگاه کن ، ببین
که بی نگاهت یک بیمار روانی است
امشب حال من خوش نیست ، غم دارم
سببش همان که تو می دانی است
اولین شب سرد زمستان چرا نمی گذرد ؟
حضور تو و غیبتت خیلی ناگهانی است
ببخش که نمی توانم سرم را بالا بگیرم
این شرم بعد از خطا از روی کم جانی است
صبرت تمام می شود و می روی پشت در بسته
آه ، امشب از آن شب های طولانی است


یلدات مبارک :) سال 95

 

[دینه دار]

دلم تنگ کسی است که
شاید باید فراموشش کنم
حرفشان را گوش کنم و
شاید باید خاموشش کنم

می دانی ؛ منتظرت هستم
می گویند " تنها می مانی "
منتظر یک حرف از تو هستم
که ثابت کند من را خواهانی

من دارم عذاب می کشم
از این غمِ بودن و نبودن تو
اینجایم ؛ منتظر یک لحظه
نگاهی به من و ستودن تو

کاش می دانستی ،ای معشوقم
که حرف هایشان آزارم می دهد
می گویند باید فراموشت کند قلبم
نمی دانند نفسم بدون تو می جهد

مرگم بدون تو امری ساده است
مثل خوردن نوشابه و باده است
نسترن دگر هیچ گاه خودش نیست
بی تو شاخه گلش ؛ افتاده است

16 / 10 / 95

 

[دینه دار]

شاید که باید می ماندم در کنارت
شاید باید می ماندیم و غم ها را کنار می زدیم !
شاید حق با تو بود می بایست ..
می ماندیم و ثابت می کردیم
که راهش را بلدیم !

اکنون به حرفت رسیدم مرا ببخش
راه بازگشت و پل هارا خراب کردم مرا ببخش !
مرا فراموش کن و ادامه بده اما
اول مرا به جان عشق در هر دم و باز دم ببخش !

16 / 10 / 95

 

[دینه دار]

همیشه با خودم فکر می کنم
که چه می شد ..
اگر زندگی مثل یک سیگار می بود
طول عمرمان مثلِ
قلم یا یک خودکار می بود
زندگی را هر وقت که می خواستی
می کشیدی و همه اش تمام می شد !
عمرت را هر وقت که دلت گرفت
می نوشتی و جوهرش تمام می شد !
همیشه با خودم فکر می کنم ..
چه می شد اگر اشک مثل لبخند بود ؟
یا که شادی با دوستان مثل
طعم تلخ آویشن گند بود ..
آن وقت جای تظاهر با لبخندم
مجبور بودم کنارت اشک بریزم
سیگارم را روشن و کنم و فورا
از شادی کنار دوستانم بگریزم
چه می شد اگر من کنار تو بودم ؟
مثل گل که همیشه کنار پروانه است
چه می شد اگر مرا ندید نمی گرفتی ؟
نمی گفتی که این ها حرف های شبانه است
می خواهی سیگارم را تمام کنم ؟
که زندگی ام به پایان برسد ؟
می خواهی من دیگر نباشم و
وضع از بد به بحران برسد ؟؟!

16 / 10 / 96

 

[دینه دار]

هوای هوا ، امشب بارانیست .
مازندران را به خاطر دل پاک و همیشه گریانش دوست دارم .
شاید ، خواهرش " رشت " هم گریه بسیار بکند
اما گریه های مازندران در خیابان های کثیف چیز دیگریست !
گرچه ، حتی زمین کشاورزی را ناکار بکند .

مازندران را به خاطر دور بودنش از تو دوست دارم
این که هر چه بدوم هم به تو نمی رسم
این که از تو دور است و اعصابم را متلاشی می کند
این که نیست هر چه از تو می خواهم در دست رسم !

مازندران را برای دویدن در جنگل هایش دوست دارم
جنگل هایی که نیست بی تو تماشایی
جنگل هایی که می برد مرا به ژرف خیال
به خیال این که من کجایم و تو کجایی !

مازندران را به خاطر سبزی دشت هایش دوست دارم
به من اجازه می دهد که آن را به تو تشبیه کنم
تو یک درخت سبزی ؛ که در من ریشه دارد
آن قدر در من اثر کردی که نمی توانم آن را توجیه کنم ..

مازندران را برای آرامش دریایش دوست دارم
خزری که می میرم اگر تمام شود !
اگر خشک شود من هم خشک می شوم
مثل قصه ما که بی تو تهش درام شود

دریای مازندران سرشار از سکوت است
سکوتی که صدای موج ایجادش می کند
سکوتی که به من اجازه می دهد به تو فکر کنم
مثل اسفندی که زمستان را
... از غم و خشم تنهایی تبدیل به مردادش می کند !

20 / 10 / 95
01 : 6 عصر

 

[دینه دار]

مثل الکتریسیته شده ام ..
چه بخواهم و چه نخواهم .. ناخواه به یک چیز دیگر تبدیلم می کنند .
از الکتریسیته به نیروی خوشحال حرکتی
از الکتریسیته به نیروی مهربان نورانی
از الکتریسیته به نیروی پر جنب و جوش گرمایی

من در ذهنم الکتریسیته را نیرویی خسته تصور کرده ام .
الکتریسیته ؛ انسانی است که از همه چیز خسته شده است
و برای این که به دیگران و خودش بفهماند که خوب است
به نیروی های دیگر تبدیل می شود .
الکتریسیته آن قدر خودش را تبدیل کرد و دوباره خودش شد که حالا
خودشان او را تبدیل می کنند .

الکتریسیته دیگر مشکلی ندارد ..
غیر از این تبدیل های ناگهانی
دست از سرش بردارید
به خدا الکتریسیته گناهی ندارد !

20 / 10 / 95
35 : 8 شب

 

[دینه دار]

آدمی که به خدا اعتقادی ندارد
برای باز کردن آدم ها از سرش
در زمان بی حوصلگی
همه را به همان خدا قسم می دهد
جالب است !
همه دارند از اعتقاد مردم به خدا سو استفاده می کنند ..
حتی من ..