دلنوشته کاربران مجموعه دلنوشته چونین گفت نسترن | دینه دار کاربر انجمن نگاه دانلود

[دینه دار]

مادربزرگ می گفت که در خردسالی ام ؛ آنقدر بازیگوش بودم که از شیطنت و هیجان زیاد سرم داغ می کرد و پیشانی ام عرق .
می گفت آنقدر حرارتم زیاد بود که از سرم دود بلند می شد .
می گفت وقتی دستش را کمی دورتر از سرم قرار می داد هم گرمارا حس می کرد .
مادربزرگ ؛ هفته پیش که کنارش نشسته بودم ، موهای چتری ام را کنار زد و دستش را روی پیشانی ام گذاشت .
پیشانی ام داغ بود . سرم داغ تر .. مادربزرگ فکر کرد که این یک ویژگی ژنتیکی است که هنوز هم در من مانده .
اما مادربزرگ نمی دانست ، من خیلی تغییر کرده ام ..
داغی سرم به خاطر افکار لعنتی ام است .
مادربزرگ را دوست دارم .. در موردم ساده فکر می کند .
اگر همه همین قدر ساده می گرفتند ؛ زیادی بزرگ نمی شد این مسئله ..
حتی من ؛ شاید اگر مسئله را بزرگ نمی کردم ..
اکنون مجبور به بیرون رفتن از خانه در این هوای سرد ؛ بی روسری نمی شدم . سرم داغ است ، بحث در میزگرد ذهنم داغ تر .. پیشانی ام داغ تر تر !

اشتیاق تو مرا سوخت .. کجایی ؟ باز آ

" وحشی بافقی "

 

[دینه دار]

آدم ها گاهی آنقدر خودشان را درگیر مسائل دیگران می کنند که دیگر عسلش در می آید .

دخترک ، یک تشنج اعصاب ساده داشت . یک درگیری فکر و جنگ اعصاب و روان کوچک که فقط چند ساعت از روزش را به خود دچار می کرد .
دخترک می دانست این یک حس گذراست اما دوستش نمی دانست یا شاید هم نمی خواست که بداند !
آن قدر خودش را درگیر ذهن آشفته دخترک کرد که خودش هم وارد ماجرا شد . یعنی خودش ، خودش را وارد افکار جنگاور دخترک کرد و خودش هم با ناراحتی رفت .
حالا چند ساعت گذشته و این حس بی حسی گذر کرده است .
دخترک ، آرام و ساده نشسته است و به دوستش فکر می کند که حالا آرام و قرار ندارد .
دخترک با خودش فکر می کند که آیا می باید خودش را درگیر مسئله دوستش بکند ؟


21 / 10 / 95
29 : 2 صبح

 

[دینه دار]

ترس از دچار شدن به زندگی شهرزاد

چند شب پیش به طور اتفاقی ، وبلاگ یه خانم سی و پنج ساله رو پیدا کردم که طرز فکرش ؛ رفتارهاش ؛ حرفاش و یا حتی نوشتنش مثل من بود .
توی یکی از پست هاش ؛ در مورد دوران مجردیش و آرزوهایی که داشت نوشته بود . خوندمشون . خواسته هایی که اون برای آینده اش داشتو من الان دارم .
من از این همه شباهت ترسیدم . می ترسم که آینده منم مثل مال اون بشه .
نمی گم شهرزاد - همون خانم - یه زندگی فلاکت بار داره . نه ، اتفاقا به لـ*ـذت ها و تفریح های زندگیش می رسه .
برای خانوادش آشپزی می کنه ، به خانوادش می رسه ؛ کتاب می خونه ؛ موسیقی گوش می ده و هر از گاهی تو باغچه خونه اش که خودش پرورش داده سیگار می کشه ..
اما زندگیش کسالت آوره .. خودشم خسته است اما تظاهر به شادی می کنه . شوهرشو دوست داره یا نه رو نمی دونم . اما می دونم دارن باهم
از روی عادت زندگی می کنن . شهرزاد از همه چی غیر از بچه هاش و خونه اش متنفره ..
می ترسم ؛ از این همه شباهت و آینده ای مثل زندگی شهرزاد می ترسم . اون محتاج شوهرشه اما انگار خیلی وقته که این زوج کور شدن .
همو نمی بینن . شهرزاد شکسته .. شوهرش تحقیرش می کنه . من می دونم ، هیچی بدتر از تحقیر همسر آدمو کوچیک نمی کنه .
شهرزاد تو جوونیش نویسنده بوده . می نوشته اما حالا ، همه چی رفته به باد . البته الانم می نویسه اما از خشم زیاد همه چی با فحش قاطی شده .
اونم فحشای زشت . فحشایی که من چند روز پیش ؛ از عصبانیت دوست داشتم بنویسم اما بلد نبودم . شاید اگه منم یه زن سی و پنج ساله بودم
که جای نوازش و توجه مدام تحقیر می شم همین طور فحش زشت می نوشتم .
من می ترسم .. دوست دارم برم لرستان و پیداش کنم و دوتا بزنم تو دهن شوهرش و بگم " چرا به فکر خانمت نیستی ؟ نمی فهمی که اگه یکم بهش عشق بدی زندگیتو
از محبت و عشق دو برابر زیر رو می کنه ؟ " اما به من ربطی نداره ؛ به قول خود شهرزاد " دوست ندارم در مورد چیزی که آگاهی ندارم حرف بزنم "
دوست دارم برم و با خود شهرزاد حرف بزنم و بگم که اون به شوهرش توجه کنه تا کم کم اونم اینکارو ازش یاد بگیره و انجامش بده اما شاید
شهرزاد و همسرش اینطوری کنار هم و بچه هاشون خوشبختن . به قول خود شهرزاد :

" من زندگی بیرونشونو می بینم . شاید اونا در درون باهم عشق دنیارو بکنن "

اما من هنوزم می ترسم . زندگی شهرزاد با این که همه تفریحات سالم توش هست اما باز منو می ترسونه .
با خودم می گم که هر چی باشه من نسترنم ؛ اون شهرزاده ما باهم فرق داریم و من می تونم به قول مامانم خودمو از هر منجلابی بکشم بیرون ..
اما بازم تو کتم نمی ره . تو این یه مورد نمی تونم خودمو راضی کنم ..
برای همین مدام پست های شهرزاد و دنبال می کنم تا ببینم خوشبخت میشه ؟ لعنتی خیلی قشنگ می نویسه ... ! می خواستم یکی از فحشایی که خودش به کار می بره رو
بنویسم اما نتونستم . من سی و پنج سالم نیست و اعتقاد دارم که یه خانم نباید فحش بده . من مثل شهرزاد نیستم .


21 / 10 / 95
59 : 2 صبح

 

[دینه دار]

با هوای مازندران همزاد پنداری می کنم .
نمی دونم جاهای دیگه ام این جوری هست یا نه اما آب و هوای مازندران ، مثل منه . نه اشتباه گفتم ..
من مثل آب و هوای مازندرانم . وقتی عصبی میشه ؛ باد می زنه و طوفان راه می اندازه و همه چیو داغون می می کنه
اما به محض این که آروم شد ؛ می زنه زیر گریه . بعد هر بادو بوران ، اینجا بارون میاد . نم نم و ریز ریز که کم کم همه جارو خیس می کنه .
همه خاک های دونه ریزی که در اثر خشمش همراه باد با تندی جابه جا شده بودن ؛ حالا زیر بارش گریه اش بوی خوبی می گیرن . بوی نم !
این خاک همون آدمای مهربونی هستن که می ذارن مازندران خشمشو سرشون خالی کنه و وقتی به مرحله گریه رسید سنگ صبورش می شن .
دلم برای مازندران می سوزه . این یه ضعفه به نظرم !
دلم برای خودمم می سوزه ؛ چون من دقیقا مثل آب و هوای مازندرانم .

 

[دینه دار]

امروز توی کلاس ، مهدیه با خنده به هممون گفت :

- تک تکتونو شوهر می دم خودمم مجرد می مونم و با تک تکتون میام آرایشگاه .

همه خندیدن . به این فکر می کردم که قبلا اینو می گفت :

- تک تکتونو تو قبر می ذارم و حلوای همتونو می خورم .

یعنی تصورشون از ازدواج همون بدبختی بود ؟ تازه خنده ام گرفت . من عمق ماجرا رو گرفته بودم
برای همین دیر تر از اونا خندیدم . به نتیجه جالبی رسیده بودم .

 

[دینه دار]

دارم فکر می کنم که اگه بمیرم ؛ منو با چی به یاد میارن ؟
از کارهای بارز نسترن ...
یا از شخصیت های خاص نسترن ..
یا فقط های های گریه .
مامانبزرگم از همه یه خاطره داره . از من بعد مرگم چی میگه ؟
می دونم دارم چرت می گم . من که دوست ندارم بمیرم ولی از وقتی عشقو احساس کردم
حس می کنم دیگه از مرگ نمی ترسم . وقتی یکی دیگه رو به خودت ترجیح بدی یعنی همین دیگه /:
احساس می کنم خیلی نزدیک به خدام .
نمی دونم مامانبزرگ از چی من برای دیگران خاطره می گـه تا بگن " خدا بیامرزتش "
یا مادرجونم ! ولی شاید بهترین دوستم برای همه تعریف کنه که سه ساله بهش گیر سه پیچ می دم تو مدرسه پشتمو بخارونه .
نمی خاره ها ، همین جوری دوست دارم که پشتم دست می کشن /:
آره ؛ این خصوصیت بارز منه . یکی این و یکی دیگه ... نمی دونم . شاید " سردرگمی "

 

[دینه دار]

این روزا ، تنها کار مثبتی که انجام می دم اینه که زودتر از خواهرم می رم
تو حیاط و شیر آب گرمو باز می کنم تا وقتی میاد که مسواک بزنیم ، آب گرم باشه !

اما شاید همینم خیلی خوب باشه . خیلی ها همین یه کارم انجام نمی دن .
شاید این حرف فقط یه توجیه برای از بین نرفتن اعتماد به نفسم باشه اما هر چی هست خوبه .
از بی فایدگی متنفرم . حاضرم حتی به دروغ هم که شده خاصیتی داشته باشم . مثل پیاز !

دوست دارم پیاز باشم . اشک در میاره اما به درد می خوره /:

 

[دینه دار]

می گویم:

- " گریه می کنم ، گریه می کنی ، گریه می کند " فرق دارند؟

می گویی :

- نه ، همه اشان غمناکند.

می گویم :

- " می خندم ، می خندی ، می خندد " با هم فرقی می کنند؟

می گویی :

- بله ، بین این که او بخندد تا تو بخندی یک دنیا فرق هست.

میان سیلی از غم پوزخند می زنم . می ترسم که بپرسم " میان می خندیدم ، می خندم و خواهم خندید " فرق هست یا نه؟

 

[دینه دار]

دلم تنگ است ای یار
به دیدارم بیا
در این دوری و کار زار
به دیدارم بیا
تنها تویی واقف و ماهر
به درمان دلم
من هستم خسته و بیمار
به دیدارم بیا
تو جنگجویی ، ای خوب
برای عشق بجنگ
اما مکن با من پیکار
به دیدارم بیا
مرو ای دوست
بیا با من بمان
تا شود این عشق پایدار
به دیدارم بیا

6 / 11 / 95
ساعت 39 : 15

 

[دینه دار]

بدبختِ شیرینی نخورده !

مشکلم نخوردن شیرینی نبود . من که شیرینی نخورده و گشنه نیستم . مشکلم مفت خوری و مال مردم خوری اون پیرمرد بود .
رفته بودیم ازین جلسه بانکی ها که پونصد نفر جمع می شن دور هم و هر ماه مبلغی پول می دن و بعدش با قرعه کشی به اسم یکیشون میفته .
رئیس این قرعه کشی ها ؛ یه آقا بود . کل فامیل و اقوام من توی سیستم خرابش پول گذاشته بودن و ده سال گذشت و به اسمشون نیفتاد !
این آقا زحمت کشیدن ، تک و توک و کمابیش حقشونو خوردن اما کسی چیزی نگفت . با این که همشون خبر دارن . من که دلم نمی سوزه . باید زد تو سر احمق تا بفهمه .

این که قرعه کشیش کلی پیچ و خم داره که هر چی هم برام توضیح بدن مثل چی سرمو تکون می دم اما هیچی نمی فهمم ، آزارم می ده.
چون وقتی من نمی فهمم ؛ مشتری های بی سوادش می خوان بفهمن که چیکار کنن سرشون کلاه نره ؟؟؟
اگه صد بار شرکت کنی و به اسمت نیفته ؛ از دادن پول معاف میشی ولی تو قرعه کشی هر ماه هستی اما به شرطها و شروطها .
اینم یکی از اون قوانین مسخرشه که صد در صد کلی سود برای خودش داره .
دقیقا مثل ایرانسل و همراه اول که وقتی بهت یه چیزی هدیه می دن ؛ بی شک همه سود برای خودشونه .
حالا این پیرمرد به ظاهر محترم و نماز خون و اهل دین و ایمون ، به جرم نادانی مردم حقشونو جوری می خوره که نه مدرک از خودش باقی می ذاره و نه کسی غیر همون شخص می فهمه .
عجیبه ! چقدر هوش مردم بالاست ! یا نه .. هوش بقیه پایینه و عده ای مثل همین آقا در حد نرمال به مخشون فشار میارن تا کسب در آمد کنن .

حالا اینا به کنار ؛ دیشب که رفته بودیم برای قرعه کشی .. برای اولین بار رفتم اونجا تا قیافه اشو ببینم و خودمو محک بزنم که می تونم یه گرگ رو زیر پوست گوسفند بشناسم یا نه . نتونستم .
لامصب ؛ برای شناختن خود واقعیش ذره بین که نه ، باید از تلسکوپ استفاده کرد .
نکته جالب دیگه ، اینه که همه می دونن یارو مال مردم خوره ، اما به خاطر این که ظاهرش مثل مرد دین و نماز و خداست بهش احترام می ذارن . دقیقا مثل حکایت سینوهه و بـرده .
بازم همون مثال همیشگی ، یا نفهمن یا نمی فهمن یا خودشونو می زنن به نفهمی . نمی فهمم . آخه چرا ؟؟؟
شاید نزدیکان منم جزو همین دسته ها باشن اما حقشونه . داری می بینی که اگه حواست نباشه یارو می خورتت ؛ اون وقت بازم بهش احترام می ذاری ؟
تف تو اون احترام که به گرگ صفت گذاشته بشه . اونم توسط گوسفند !

هر ماه ؛ برنده ماه قبلی شیرینی می خره و میاره تا اونایی که برای قرعه کشی جدید به عنوان شاهد میان بخورن .
اون وقت این آقا ، وقتی در شیرینی رو باز کرد یه دور ، بین همه می چرخونتش و بعدش درشو می بنده و می ذاره سر جاش . چرا ؟
چون تموم میشه اون وقت نمی تونه ببره خونه اهل و عیال بخورن .
بعدش وقتی قرعه کشی تموم میشه یه بار دیگه محض خالی نبودن عریضه در شیرینی گرانبهای عزیزشو باز می کنه و به همه با دست خودش تعارف می کنه و دوباره درشو می بنده .
مرتیکه حتی جعبه اشو روی زمین نمی ذاره تا مبادا یکی برش داره و ببرتش .
ما نخورده نیستیم . منم نیستم . اما گفتم . طاقتم طاق شد و همین مسئله رو گفتم و علتو پرسیدم . مسخره ترین جواب ممکنو داد .
که با دیدن شیرینی حواسش پرت میشه و نمی تونه حساب و کتاب کنه . تف بهش .
از عصبانیت نفهمیدم اون چهار تا شیرینی که از قصد برداشته بودم چه طعمی بودن . کوفتم شدن .
از اون بدتر این آزارم می داد که خانوادم می دونستن این مرد ، مال مردم خوره اما به من اشاره می کردن که تمومش کنم .
تا کی تظاهر به نفهمی برای آرامش ؟ تا کی کوبیدن خود به دیوار برای نفهمیدن ماجرا ؟؟؟ تف.. تف .. تف