مشاعره مشاعره با اشعار سید مهدی موسوی

[رَشنو]

از زندگی که در نگاهم مردگی دارد
معشـ*ـوقه ی بدبخت تو افسردگی دارد!

 

[رَشنو]

دیگر نترس بچّه که لولو فرار کرد!
از دشت چشمهای تو آهو فرار کرد

 

[رَشنو]

دارم تلو ... دارم تلو ... از «نیستی» مستم

حالا «دکارت» مسخره ثابت کند هستم

 

[رَشنو]

می دود از اتاق خود به کجا؟!
«هیچ» در لحظه اتفاق افتاد

 

[رَشنو]

دود سیگار را که بیرون داد
رفت آن اسم محو از یادم

 

[رَشنو]

می بینم و کنج خودم سردرد می گیرم
رگ می زنم... هی می زنم... امّا نمی میرم

 

[رَشنو]

منی که مونس رنج دقایقت بودم

سکوت کردم و ماندم... که عاشقت بودم!! »

 

[آرسين]

منو تو انفرادی فرض کن تو فکر آغوشت
منو زیر شکنجه فرض کن که اسمتو میگم

 

[رَشنو]

من از نگاه کلاغی که رفت فهمیدم
که سرنوشت درختان باغمان تبر است

 

[رَشنو]

تنهایی ام را شهر دارد می فشارد

مردی که جز تنهایی اش چیزی ندارد