شعر اشعار مربوط به فصل ها

[Sogolkhanum]

روز عید است و من امروز در آن تدبیرم

که دهم حاصل سی‌روزه و ساغر گیرم

چند روزیست که دورم ز رخ ساقی و جام

بس خجالت که به روی آمد ازین تقصیرم

من به خلوت ننشینم پس از این، ور به مثل

زاهد صومعه بر پای نهد زنجیرم

پند پیرانه دهد واعظ شهرم لیکن

من نه آنم که دگر پند کسی بپذیرم

آن که بر خاک در میکده جان داد کجاست

تا نهم در قدم او سر و پیشش میرم

می به زیر کش و سجادهٔ تقوی بر دوش

آه اگر خلق شوند آگه از این تزویرم

خلق گویند که حافظ سخن پیر نیوش

سالخورده میی امروز به از صد پیرم



خواجه حافظ شیرازی

 

[Sogolkhanum]

جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید

هلال عید در ابروی یار باید دید



شکسته گشت چو پشت هلال قامت من

کمان ابروی یارم چو وسمه بازکشید



مگر نسیم خطت صبح در چمن بگذشت

که گل به بوی تو بر تن چو صبح جامه درید



نبود چنگ و رباب و نبید و عود که بود

گل وجود من آغشته گلاب و نبید



بیا که با تو بگویم غم ملالت دل

چرا که بی تو ندارم مجال گفت و شنید



بهای وصل تو گر جان بود خریدارم

که جنس خوب مبصر به هر چه دید خرید



چو ماه روی تو در شام زلف می‌دیدم

شبم به روی تو روشن چو روز می‌گردید



به لب رسید مرا جان و برنیامد کام

به سر رسید امید و طلب به سر نرسید



ز شوق روی تو حافظ نوشت حرفی چند

بخوان ز نظمش و در گوش کن چو مروارید



خواجه حافظ شیرازی

 

[Sogolkhanum]

ساقیا آمدن عید مبارک بادت

وان مواعید که کردی مرواد از یادت

در شگفتم که در این مدت ایام فراق

برگرفتی ز حریفان دل و دل می‌دادت

برسان بندگی دختر رز گو به درآی

که دم و همت ما کرد ز بند آزادت

شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست

جای غم باد مر آن دل که نخواهد شادت

شکر ایزد که ز تاراج خزان رخنه نیافت

بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت

چشم بد دور کز آن تفرقه‌ات بازآورد

طالع نامور و دولت مادرزادت

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح

ور نه طوفان حوادث ببرد بنیادت

خواجه حافظ شیرازی

 

[Sogolkhanum]

صد عید چنین ضمان کند عمر
دولت به ازین ضمان ندیدت .

خاقانی


به خجستگی عیدت چه دعا کنم که دانم
که بدولت تو هرگز ز فنا ضرر نیاید.

خاقانی


خاقانی عید آمد و خاقان به یمن خود
هر کار کز خدای بخواهد روا شود.

خاقانی

 

[*ArMita]

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

آن زمان، از شاخسار ترد سیب
نو بهار مهر و شادی می‌دمید
از زمین زنده، آوند گیاه
خون گرم زندگانی می‌مکید
شوق پنهانی به دل می‌آفرید
باد نمناک بیابان‌های دور،
ذره‌هایش در مشامم می‌نشست
بوی زن می‌داد و بوی خون شور
طعم سوزان سحرگاه سپید
درد را می‌کشت و شادی می‌فزود
نور نیروبخش خورشید بلند
خواب را از پلک چشمان می‌ربود
روز بود و روز بود و روز بود
خستگی در دست‌هایم مرده بود
تیرگی در کوچه‌ها جان می‌سپرد
روز، شب‌ها را به یغما بـرده بود
هر نگاهی خوشه‌یی از نور بود
هر تنی، سرشار خون زیستن
چون خلیجی پیش می‌رفت آن زمان!
هر هـ*ـوس در پهنه‌ی احساس من
دست‌ها با دوستی پیوند داشت
عشق بود و شادی و مهر و صفا
هستی ما، گرم کار زندگی
جوش خون در دست‌ها، در گام‌ها
این زمان، از راه می‌‌اید بهار،
خسته گام و نیمرنگ و نا‌شناس
من ندانم باز هم باید گشود
دست‌ها را از پی حمد و سپاس؟

دانلود رمان های عاشقانه

 

[*ArMita]

ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی

از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی

دانلود رمان های عاشقانه

 

[REYHANEH.A]

بوی بهار میدهد
خزان از برای تو


شکوفه باران میشود
خزان در کنار تووو

دانلود رمان های عاشقانه