شعر اشعار زهرا ضیایی

[^moon shadow^]

ﺑﺎﺁﻣﺪﻧﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺵ ﻧﺎﻣﻢ ﮐﻦ
ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺭﺑﺎﻋﯿﺎﺕ ﺧﯿﺎﻣﻢ ﮐﻦ
ﺩﺳﺘﺎﻥﻣﺮﺍ ﺑﮕﯿﺮ ﻭ ﺍﻣﺸﺐ ﻟﻄﻔﺎ !!
ﺩﺭﺷﻬﺮ ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﮐﻤﯽ ﺭﺍﻣﻢ ﮐﻦ

 

[^moon shadow^]

ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﻠﻮﺗﻢ ﺟﺎﺭ ﺑﺰﻥ
ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﻢ ﺑﻮﺳﻪ ﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﺰﻥ
ﻓﺮﻫﺎﺩ ﻣﻨﯽ ﻃﻠﺴﻢ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﺭﺍ
ﻫﯽ ﺗﯿﺸﻪ ﺑﺰﻥ ،ﺗﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺑﺰﻥ

 

[^moon shadow^]

ﺗﺎﻏﺼﻪ ﻭﻏﻢ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻋﻨﺎﯾﺖ ﺩﺍﺭﺩ
ﺍﺯ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺩﺍﺭﺩ
ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﺯﺧﻢ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﮐﺮﺩﻩ
ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺁﺩﻣﯽ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺩﺍﺭﺩ

 

[^moon shadow^]

ﺑﯿﺎ ﺍﻣﺸﺐ ﺗﻮ ﺍﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻦ
ﮐﻤﯽ ﺩﻟﺨﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﻡ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ آﺳﻤﺎﻧﯽ ﮐﻦ
ﭼﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﻧﯿﺎﯾﻢ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺮﮐﻨﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ
ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﻣﺤﺘﺎﺟﻢ ، ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻦ
ﺑﯿﺎ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﭘﺮ ﻣﻬﺮﺕ ﺗﻨﻢ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻋﺸﻘﺖ
ﻭ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻦ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺎﺏ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ
ﺑﯿﺎ ﻫﻤﺰﺍﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺑﺎﯾﮕﺎﻧﯽ ﮐﻦ
ﻣﻨﻢ آﻥ ﺧﺎﮎ ﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰﯼ
ﺑﯿﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﻢ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ ﮐﻦ
ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺳﺮﺩ ﻭ ﯾﺦ ﺑﺴﺘﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺣﺲ ﻭﺣﺎﻟﻢ ﺭﺍ
ﻓﺪﺍﯼ ﻧﺎﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﮐﻦ
ﺑﻬﺎﺭﻡ ﺑﺎ ﺩﻭﺗﺎ ﺩﺳﺘﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺒﺰ ﻣﯿﻤﺎﻧﺪ
ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎ آﻫﻨﮕﺮﺍﻧﯽ ﮐﻦ

 

[^moon shadow^]

ﺩﻝ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﻣﻦ ﺯﺟﺮ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ
ﻃﻌﻨﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺩﺭﺩ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ

ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺁﻓﺖ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ ، ﮐﻤﯽ ﻋﺎﻗﻞ ﺑﺎﺵ
ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎﺳﺖ ﮔﻠﻢ ،ﺧﯿﺮ ﻧﺪﯾﺪﻥ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ

ﺣﺲ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ
ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡ ﺑﺎﻝ ﺯﺩﻥ ؛ ﺳﺨﺖ ﭘﺮﯾﺪﻥ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ

ﮔﺮﻩ ﺩﺭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍﺣﺖ
ﺳﻌﯽ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻧﮑﻦ ﺩﻝ ﻧﺒﺮﯾﺪﻥ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ

ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﭼﺎﺩﺭ ﻏﻤﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺳﯿﻨﻪ ﺯﺩﻥ ﺩﺭﺩ ﺧﺮﯾﺪﻥ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ

ﺭﻭﺡ ﭘﺎﮎ ﺍﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﻏﻢ ﯾﺎﺩﺵ ﮐﻦ
ﮔﺮﯾﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺳﺤﺮ ، ﺍﺷﮏ ﭼﮑﯿﺪﻥ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ


ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺗﯿﺮ ﻏﻤﺶ ﺭﯾﺸﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺖ ‏« ﺯﻫﺮﺍ ‏»
ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ ﻏﺼﻪ ﻭ ﻏﻢ ! ﺳﯿﻨﻪ ﺩﺭﯾﺪﻥ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ

 

[^moon shadow^]

ﺗﻮ ﺭﻭﺡ ﺳﺒﺰ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﻧﺸﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﻭﺩﯾﺎﺭﯼ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺎﺗﻮ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﺍﺧﺮ ﺍﺳﻔﻨﺪ
ﺑﻪ ﺷﻮﻕ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻤﺎﺭﯼ٬ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻋﻄﺮ ﻧﺴﯿﻤﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻡ
ﻧﻤﺎﺩﺻﺒﺮ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﻣﻦ ﺍﺯﺩﻭ ﻗﻬﻮﻩ ﯼ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻢ
ﮐﻪ ﺷﻌﺮ ﺷﻮﺭ ﺷﻌﺎﺭﯼ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﻣﯿﺎﻥ ﻏﺮﺑﺖ ﺩﻧﯿﺎﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻏﺰﻝ ﺳﻮﮔﻨﺪ
ﺗﻮ ﺍﺻﻞ ﺍﯾﻞ ﻭﺗﺒﺎﺭﯼ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﻏﺰﻝ ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﺩﺭﯾﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻘﺪﯾﻤﺖ
ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﺩﺍﺭﯼ، ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ

 

[^moon shadow^]

ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﺩﻟﻢ ﺩﺭ ﮔﯿﺮﻭ ﺩﺍﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ
ﺩﺭ ﺻﻔﺎﯼ ﭘﺎﮐﯽ ﻭﺻﺒﺮ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ

ﺑﯽ ﺗﻮ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ،ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﻢ ﺷﺎﻫﺪﻧﺪ
ﺧﺸﮏ ﺷﺪ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﻡ ﭘﺸﺖ ﺣﺼﺎﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ

ﻣﻦ ﻏﺮﻭﺭ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﮐﻨﺞ ﺧﻠﻮﺕ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻡ
ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﯾﮏ ﺷﺐ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ

ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﺎﺣﺲ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮﯾﺴﺖ
ﻃﺎﻗﺘﻢ ﻃﺎﻕ ﺍﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ

ﺧﺮﺝ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻡ ﺭﻧﮓ ﺭﻭﯼ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﺍ
ﭘﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺁﺗﺸﯿﻨﺖ ﺩﺭ ﻏﺒﺎﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ

ﺩﺭﺩ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺯﺧﻤﻬﺎﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ
ﮐﯽ ﺻﻔﺎ ﺑﺨﺸﯽ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ؟

ﺷﺎﻋﺮﯼ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﺟﺎﻧﻢ ،ﻣﺜﻞ ﺯﻫﺮﺍ ﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻡ
ﺷﺎﻋﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ

 

[^moon shadow^]

ﺯﻥ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮﺩ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻏﻮﻏﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺩﺭﮐﻤﺎﻝ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺩﻟﺶ ﺗﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﻣﻮﺟﯽ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺟﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻗﻠﺐ ﭘﺎﮐﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﻋﺸﻖ، ﺩﺭﯾﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﺭﺍ ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻫﺮﺷﺐ ﺑﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺷﻬﺮ
ﺩﺭﮐﻤﺎﻝ ﺑﯿﻘﺮﺍﺭﯼ ﺑﺎﺯ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

ﺩﺍﯾﻤﺎ ﻓﮑﺮﺵ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﭼﻮﻥ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺭﺍ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

ﺩﺭﮐﻨﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮔﺎﻫﻲ ﻭﺍﻗﻌﺎ
ﻋﺸﻮﻩ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﺮﻡ ﮔﺎﻫﯽ، ﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﭽﺮﺧﺎﻧﺪ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻲ ﺑﺮﺩ
ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺁتشی در عمق دلها ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺁﻣﺪ، ﺯﻥ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮﺩ
ﺩﺭﮐﻨﺎﺭ ﺩﻟﺒﺮﯾﻬﺎ ﺷﻮﺭ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

 

[^moon shadow^]

ﻫﺮﺩﻭ ﺍﺯﺟﻨﺲ ﺑﻬﺎﺭﯾﻢ ﺑﯿﺎ ﭘﺮ ﺑﺰﻧﯿﻢ
ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺻﺒﺮ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﯾﻢ ﺑﯿﺎ ﭘﺮ ﺑﺰﻧﯿﻢ


ﻋﺸﻖ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻨﺮ ﻣﺎﺳﺖ ﮐﻤﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺵ
ﯾﮏ ﺑﻐﻞ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﺑﯿﺎ ﭘﺮ ﺑﺰﻧﯿﻢ


ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺸﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﻢ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ
ﮐﻢ ﺑﮕﻮ ﺑﯽ ﮐﺲ ﻭﮐﺎﺭﯾﻢ ، ﺑﯿﺎ ﭘﺮ ﺑﺰﻧﯿﻢ


ﺩﻝ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺭﺍﺑﺮﺩﺍﺭﯾﻢ
ﺑﻮﺳﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﺑﮑﺎﺭﯾﻢ ﺑﯿﺎ ﭘﺮ ﺑﺰﻧﯿﻢ


ﺍﺯ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻧﯽ ﻣﺎ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺷﻌﺮ ﺍﻣﺪ
ﺣﺲ ﻭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ، ﺑﯿﺎ ﭘﺮ ﺑﺰﻧﯿﻢ


ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺭﺍﻭﯼ ﺗﻘﻮﯾﻢ ﻏﻢ ﺩﻝ ﺑﻮﺩﯾﻢ
ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺷﻤﺎﺭﯾﻢ ﺑﯿﺎ ﭘﺮﺑﺰﻧﯿﻢ


ﻫﺮﺩﻭ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﻭ ﺁبیم ﭘﺮﺳﺘﻮ، ﺍﻣﺎ
ﺯﺍﺩﻩ ﯼ ﺍﯾﻞ ﻭﺗﺒﺎﺭﯾﻢ ﺑﯿﺎ ﭘﺮ ﺑﺰﻧﯿﻢ


ﻭﻗﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻮﻗﻊ ﺭﻗﺼﯿﺪﻥ ﺗﺎ
ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺣﺼﺎﺭﯾﻢ ؛ ﺑﯿﺎﭘﺮ ﺑﺰﻧﯿﻢ

 

[^moon shadow^]

دلم برای تو هرشب بهانه می گیرد
چه حس و حال عجیبی شبانه می گیرد

تورا به اسم قشنگت همین که می نامم
ببين دلم، دل تنگم بهانه می گیرد

سپاه قلب غریبم اگر چه بازنده است
ولی به حرمت چشمت خزانه می گیرد

هجوم وحشی عشق و نگاه بی باکم
تو را برای رسیدن نشانه می گیرد

برای مرز خیال تو آرش اوردم
چرا که فاصله تاب از زمانه می گیرد

به لطف عشق تو مثل بنان ،الهه ی ناز
قلم به طبع ضعیفم ترانه می گیرد

میان کوچه ی شعرم همیشه عطر تنت
برای سبز خیالم جوانه می گیرد

دانلود رمان های عاشقانه