شعر اشعار فایــز دشتـــی

[ZahraHayati]

بیا جانا که دنیا را وفا نیست
جوى را حت در این محنتسرا نیست
در این ره هر چه فایز دیده بگشود
زهمراهان اثر جز نقش پا نیست

 

[ZahraHayati]

مرا هم ساق و هم زانو کند درد
کمر با ساعد و بازو کند درد
به هر عضو تو فایز پیرى آمد
جوانى رفت و جاى او کند درد

 

[ZahraHayati]

اگر دوران دهد بر بادم اى دوست
وگر هجران کند بنیادم اى دوست
مکن باور که فایز چشم و زلفش
رود از خاطر و از یادم اى دوست!

 

[ZahraHayati]

مسلسل حلقه حلقه زلف دلدار
به هر تارى دلى گشته گرفتار
دل فایز اسیردام زلفش
چون گنجشگان که گرد آیند بر مار

 

[ZahraHayati]

هر آن کس عاشق است از دور پیداست
لبش خشک و دو چشمش مـسـ*ـت و شیداست
بود فایز مثال روزه داران
اگر تیرش زنى خونش نه پیداست

 

[ZahraHayati]

به سیر باغ رفتم باختم من
نظر بر نوگلى انداختم من
الهى دیده فایز شود کور
که دلبر آمد و نشناختم من

 

[ZahraHayati]

بیا جانا که دنیا را وفا نیست
جوى راهت در این محنت سرا نیست
دراین ره هر چه فایز دیده بگشود
زهمراهان اثر جزنقش پا نیست

 

[ZahraHayati]

تو که ملاى قرآن خوانى اى دل
تو که درد دلم مى دانى اى دل!
به بخت مردمانى شیخ و ملا
به بخت فایزت نادانى اى دل!

 

[ZahraHayati]

سراغ جان جانان از که پرسم؟
نشان ماه کنعان از که پرسم؟
چو اسکندر به ظلمت رفت فایز!
گذار آب حیوان از که پرسم؟

 

[ZahraHayati]

چو آمد فکر یار اندر ضمیرم
بسوزد خرمن ماه ازنفیرم
نه فایز پیرعمر ماه و سالست
غم هجران جانان کرده پیرم