شعر اشعار مصطفی متولی

[Ghazallll]

آرام جان خسته‌دلان پیکرت کجاست؟
جانم به لب رسیده پدر جان سرت کجاست؟

جسمت اسیر فتنه‌ی یغماگران شده
پیراهن امانتی مادرت کجاست؟

از چه جواب دختر خود را نمی‌دهی
بابای با محبّتم! انگشترت کجاست

در خیمه هر چه بود به تاراج فتنه رفت
خاکم به سر عمامه‌ی پیغمبرت کجاست؟

سوز عطش ز خون تنت موج می‌زند
ای تشنه‌لب، برادر آب‌آورت کجاست؟

از دود خیمه تربت شش‌ماهه گم شده
بابا بگو مزار علی‌اصغرت کجاست؟

ما را میان این همه دشمن نظاره کن
دیگر مپرس دخترکم، معجرت کجاست

 

[Ghazallll]

در پرده ی غم مانده آوای گلویم
زخمی شده زیر و بم نای گلویم
هرچه نَفَس از سـ*ـینه رفته برنگشته
بسته شده از بغض، مجرای گلویم
معلوم شد از این نفس های بریده
یحیی شده روح مسیحای گلویم
خون شفق می جوشد از هُرم صدایم
خورشید می سوزد ز گرمای گلویم
حالا سه روزست این كه من لب تر نكردم
از تشنگی خشكیده رگ های گلویم
از تارهای صوتیم چیزی نمانده
غارت شده انگار اجزای گلویم
معراج، آماده ست می بینم كه قاتل
سر نیزه را آورده تا پای گلویم
امشب كه مهمان تنور كوفه‌ام، پس -
تا كوچه گردی های فردای گلویم..

 

[Ghazallll]

با چشم اشک بار علیکنّ بالفرار
با قلب داغ دار علیکنّ بالفرار
وقتی کمان حرمله شلاق دست شد
پنهان و آشکار علیکنّ بالفرار
جان هم رسیده گرچه به لب هایتان ولی
با حال احتضار علیکنّ بالفرار
در ساحل فرات علمدار کربلا
شد چون علم ندار ، علیکنّ بالفرار
راه عبور ، معبر غارت گران شده
از گوشه و کنار علیکنّ بالفرار
دیدید مثل ابر بهار اشک ریختیم
آتش نشد مهار علیکنّ بالفرار
از من به لاله های حرم عمه جان بگو
حتی به روی خار... علیکنّ بالفرار
با این که مشکل است و همه بانوان ما...
...هستند با وقار علیکنّ بالفرار
حتما به دختران حرم گوشزد کنید
تا هست گوشوار علیکنّ بالفرار
دقت کنید گم نشود هیچ کودکی
امشب در این دیار علیکنّ بالفرار
با چکمه ها به سوی حرم روی اسب خویش
تا شمر شد سوار علیکنّ بالفرار
با این که از مصائب این دشت پر بلا
لا یمکن الفرار... علیکنّ بالفرار

 

[Ghazallll]

داشت هرچند گل جان تو پرپر میشد
از شمیمش همه ی دشت معطر میشد
من فقط داشتم از دلهره می لرزیدم
پیش چشمم که تن پاک تو بی سر میشد
کاری از دست کسی بر نمی آمد انگار
چون که تقدیر دلم داشت مقدّر میشد
قول دادی که شفاعت کنی از قاتل خود
ولی آنروز مگر حرف تو باور میشد
به تو هر ضربه که میخورد خدا میداند
ضربان دل من چند برابر میشد
زرهت بیشتر ای کاش تحمل میکرد
لاأقل عمق جراحات تو کمتر میشد
آن زمانیکه لب تیغ به حلقومت خورد
حنجرت کاش مطیع دم خنجر میشد

 

[Ghazallll]

تنها نه از غمت جگرم شعله ور شده
داغي به دل زدي كه سرشكم شرر شده
دارد به عرش ميرسد اشراق سينه ات
پيغمبرم زمان عروجت مگر شده؟
ميترسم از رقيه كه بعد از تو دق كند
ازبسكه گريه كرده و نازك جگر شده
داري مرا كنار خودت ميكشي پسر
حرفي بزن ببين پدرت محتضر شده
وضع شكاف زخم سرت هيچ خوب نيست
زير كلاه خوُد تو شق القمر شده
برخيزو اشك چشم مرا روبرو نكن
با نيشخند حرمله دربدر شده
تنها تو را نميشود از خاك جمع كرد
از سنگ ريزه‌ها بدنت ريزتر شده
اينها براي هرچه علي نقشه داشتند
نامت اسير بغض هزاران نفر شده
گويا براي نيزه به پهلوي تو زدن
هر كس كه داشت كينه زهرا خبر شده
وقتيكه در عبا بدنت چيده شد علي
معلوم شد چقدر تنت مختصر شده