شعر اشعار امیر معزی

^Venus^ · 2017/08/19

از کوی تو تا کوی من ای شمع طراز

دریاست ز اشک من همه راه دراز

گر هست درآمدن به‌کشتیت نیاز

زان دل که زمن ربوده‌ای کشتی ساز

^Venus^ · 2017/08/19

چون چشم تو بر دلم شود تیر انداز

زلف تو شود پیش دلم جوشن ساز

کوته نکنم دو دست از آن زلف دراز

کاو تیر به جوشن از دلم دارد باز

^Venus^ · 2017/08/19

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

از جور قد بلند و موی پستش
وز کافری نرگس ِ بی می‌ْ مستش
گریان به کلیسیا شوم بنشینم
ناقوس به یک دست و به دستی دستش

[/BCOLOR]

^Venus^ · 2017/08/19

شاهی که به رزم کاویان داشت درفش

گر زنده شود پیش تو بردارد کفش

ای کرده دل خصم خلاف تو بنفش

بشت است دل خصم و خلاف تو درفش

^Venus^ · 2017/08/19

در عشق تو بی‌روان نَوان بودم دوش

آشفته دل و رمیده جان بودم دوش

مرغی که به تیغ نیم بسمل‌گردد

دور از بر تو راست چنان بودم دوش

^Venus^ · 2017/08/19

دستور و شهنشه از جهان رایت خوش

بردند و مصیبتی نیامد زین بیش

بس دل‌ که شدی ز مرگ شاهنشه ریش

گر کشتن دستور نبودی از پیش

^Venus^ · 2017/08/19

نشناخت ملک سعادت اختر خویش

در منقبت وزیر خدمتگر خویش

بگماشت بلای تاج برکشور خویش

تا در سر تاج‌کرد آخر سر خویش

^Venus^ · 2017/08/19

چون ابر کف تو بیند ای خسرو شرق

از تو نکند به جود تا دریا فرق

گردد خجل و شود به آب اندر غرق

از رشک بگرید و برو خندد برق

^Venus^ · 2017/08/19

تا دید زمانه در دلم غایت عشق

در پیش دلم همی کشد رایت عشق

گر وحی زآسمان گسسته نشدی

درشان دل من آمدی آیت عشق

^Venus^ · 2017/08/19

چشمی دارم ز اشک پیمانهٔ عشق

جانی دارم ز سوز پروانهٔ عشق

هر روز منم مقیم درخانهٔ عشق

هشیار همه جهان و دیوانهٔ عشق