شعر اشعار امیر معزی

^Venus^ · 2017/08/19

ای‌ گوی زَنَخ سخن ز کویت ‌گویم

وی موی میان ز عشق مویت مویم

گر آب شوم‌ گذر به جویت جویم

ور سر و شوم به پیش رویت رویم

^Venus^ · 2017/08/19

مستم ملکا و هر چه اکنون‌گویم

موزون نشمارم ارچه موزون گویم

گویی‌که تورا شعر سبک بایدگفت

با رَطل‌ گران شعر سبک چون ‌گویم

^Venus^ · 2017/08/19

چشم من و چشم آن بت تنگ دهان

در بیع و شری شدند و در سود و زیان

کردند یکی بیع زما هر دو نهان

آن آب بدین سپرد و این خواب بدان

^Venus^ · 2017/08/19

تیغ ملک شرق خداوند جهان

شیری است تنش به جمله چنگال و دهان

چون ناخن او باز شود با دندان

در ناخن سرگیرد و در دندان جان

^Venus^ · 2017/08/19

هر شاه که داشت دولت و بخت جوان

هر دو یله کرد و خود برون شد زمیان

ایزد چو تو را کرد شهنشاه جهان

هر دو به تو داد وگفت جاوید بمان

^Venus^ · 2017/08/19

نه با منی ار چه همنشینی با من

ای بس دوری‌ که از تو بینم تا من

در من نرسی تا نشوم یک پا من

کاندر ره عشق یا تو لنگی یا من

^Venus^ · 2017/08/19

رفتی و به یک بارگرفتی کم من

کشته شدم و نداشتی ماتم من

داغ تو بسوخت این دل پر غم من

ای داغ تو گرم سرد کردی دم من

^Venus^ · 2017/08/19

بگرفت شها قضای بد دامن من

تا لشکر غم نشست پیرامن من

گر خست به تیر تو دل روشن من

بخت تو نگاه داشت جان در تن من

^Venus^ · 2017/08/19

ای چرخ‌کمر مبند برکینه من

بگزار حق خدمت دیرینهٔ من

آسایش سـ*ـینهٔ مرا درمان کن

کاسایش سـ*ـینه‌هاست در سـ*ـینهٔ من

^Venus^ · 2017/08/19

نازید به گرز گاوسار افریدون

در دست تو گرز شیر سارست کنون

از تو فرق است تا به افْریدون چون

چونانکه ز شیر شرزه تا گاوِ زبون