شعر اشعار مینا آقازاده

ZahraHayati · 2017/12/27

من بُریده ام
وَ این پاره های روح را
هیچ اُمیدی وصله پینه نمی کند!

مینا آقازاده

ZahraHayati · 2017/12/27

چـرا

هیـــچ فصـــلی

تـو را برای مــن نمی آوَرَد ؟!

ZahraHayati · 2017/12/27

تابستان که رفتی ،

داغ بودم ؛ نفهمیدم...!

حالا که زمستان آمده

تازه می فهمم

چقدر سوز دارد

نداشتنت...!

ZahraHayati · 2017/12/27

یلدا

بلندترین

شبِ نداشتنِ توست...!

ZahraHayati · 2017/12/27

تو

گناهی ساده هستی

وَ من ، معصومانه به تو مرتکبم!

ZahraHayati · 2017/12/27

چقدر دلگیر است

صبحی که

با صدای باران بیدار شوی؛

وَ ببینی که چشم هایت هنوز

خیس و خسته از بارانِ دیشب است...

ZahraHayati · 2017/12/27

من به زبانِ

چشمهای تو تسلّط دارم

با من از دردهایت گریه کن!

ZahraHayati · 2017/12/27

از پیوندِ عاشقانه ی ما

فقط ، حلقه های اشکی که

در چشمانِ هم انداختیم ، مانده است!

ZahraHayati · 2017/12/27

سحر خیز تر از من

عشقِ تو است؛

که هر صبح

زودتر از من بیدار می شود

وَ تا آخرِ شب

چشم روی هم نمی گذارَد...

ZahraHayati · 2017/12/27

خالی ام از شعر

امّا بیقرارِ گفتنم

دردِ نامعلومم و در مرزِ یک آشفتنم

مانده ام در این غریبی

بی عبوری بیکَسی

زخم های تازه ای می ریزد از پیراهنم