شعر اشعار امیر معزی

^Venus^ · 2017/08/19

جانی‌که زمهر توست نقصان نبرد

دردی که زکین توست درمان نبرد

هرکس‌که تورا به طوع فرمان نبرد

گر عالم جان شود ز تو جان نبرد

^Venus^ · 2017/08/19

تا عصمت ایزدت نکوخواه نکرد

توقیع تو اِعتَصَمت بِالله نکرد

هرگز ستمی بر دل تو راه نکرد

ایزد به غلط تو را شهنشاه نکرد

^Venus^ · 2017/08/19

ایزد که بنای دولتت عالی کرد

نگذاشت که خصم با تو محتالی کرد

گر خصم نکرد دل ز کینت خالی

اندیشهٔ تو جهان ازو خالی کرد

^Venus^ · 2017/08/19

چون شاه جهان کمان کشیدن گیرد

پیروزی از آسمان رسیدن گیرد

هر تیر کز آن کمان پریدن گیرد

صبحی دگر از ظفر دمیدن‌ گیرد

^Venus^ · 2017/08/19

هر تیر که شاه تیر گیر اندازد

گویی که ز گردون اثیر اندازد

دشمن ز نهیب او چو تیر اندازد

گویی که ز چنبران ا‌به زیرا اندازد

^Venus^ · 2017/08/19

ای شاه زمین فلک سریرتو سزد

مریخ به جَدْی پرّ تیر تو سزد

خورشید نگویم که دبیر تو سزد

یک نقطه ز اتوقیع‌ا وزیر تو سزد

^Venus^ · 2017/08/19

سلطان علم عدل به هر عالم زد

درکشور روم عالمی بر هم زد

هر دم ز قیاس عیسی مریم زد

نگذاشت که نیز هیچ کافر دم زد

^Venus^ · 2017/08/19

من با تو بتا نفس نمی‌یارم زد

در موکب تو جرس نمی‌یارم زد

جان میدهم و نفس نمی‌یارم زد

دست از تو به هیچ‌کس نمی‌یارم زد

^Venus^ · 2017/08/19

چون شاه سرای پرده بر هامون زد

از دجله و نیل خیمه تا جیحون زد

چون بارهٔ تازی از میان بیرون زد

کیمخت زمین ز گَرد بر گردون زد

^Venus^ · 2017/08/19

هر شب که وصال یار دلبر باشد

شب زورق و ماه باد صرصر باشد

وان شب که فراق آن سمن بر باشد

شب کشتی و آفتاب لنگر باشد