مشاعره مشاعره با اشعار سید مهدی موسوی

[رَشنو]

زندگی بچّه ای بدون توپ

گیج، در یک زمین خاکی بود

باختن بی مسابقه، بی هیچ!

زندگی چیز دردناکی بود

 

[رَشنو]

دارد قطار فاجعـــه نزدیک مــی شود

بمبی هنوز در چمدان مسافر است

 

[رَشنو]

تمام شهر گرفتار ترس و بیم شدند

تو زنده بودی و این بچّه ها یتیم شدند

 

[رَشنو]

دست می لرزد از... نمی داند! عقل شک می کند به بودنِ خویش

من منم! تو تویی! تو، من، من، تو... بعد به اشتباه می افتد!!

 

[رَشنو]

ديوار مـسـ*ـت و پنجره مـسـ*ـت و اتاق مـسـ*ـت!
اين چندمين شب است که خوابم نبرده است

 

[رَشنو]

تاکسی از جلوی من رد شد

دست خود را به دست من دادی

«تیر» و «بهمن» کشیدم از سیگار

تا رسیدم به «برج آزادی»

 

[آرسين]

یک نفر توی کوچه پشت سرت
یک نفر پشت گوشی تلفن
با خودت توی خواب حرف نزن
با صدای بلند گریه نکن

 

[رَشنو]

نه عذابی برای قهر رسید، نه خدایی به داد شهر رسید

آخرین مَرد، قبل مردن گفت: هیچ چی واقعا مقدّس نیست...

 

[آرسين]

تو مثل یک بازنده به خویش می‌مانی

تو باختی در بازی که با تمام فنون...

 

[رَشنو]

نگاه کن که چه بی ریشه راه افتاده

خلاف حرکت طوفان، گل مهاجر تو