مشاعره مشاعره با اشعار فروغ فرخ زاد

[mobina-]

تو از ميان نارون ها ، گنجشک هاي عاشق را
به صبح پنجره دعوت ميکردي
وقتي که شب مکرر ميشد
وقتي که شب تمام نميشد
تو از ميان نارون ها ، گنجشک هاي عاشق را
به صبح پنجره دعوت ميکردي

 

[mhr3a]

اینجا ستاره ها همه خاموشند
اینجا فرشته ها همه گریانند
اینجا شکوفه ها ی گل مریم
بیقدرتر ز خار بیابانند

 

[mobina-]

در شب اکنون چيزي مي گذرد

ماه سرخست و مشوش

و بر اين بام که هر لحظه در او بيم فرو ريختن است

ابرها، همچون انبوه عزاداران

لحظهء باريدن را گوئي منتظرند

 

[mhr3a]

در دلم بود که دلدار تو باشم
وای بر من که ندانستم از اول
روزی آید که در آزار تو باشم

 

[Hima]

می زد، میزند از درون دریا
از دلهره ی فرو کشیدن
امواج، امواج ناشکیبا
در طغیان بهم رسیدن

 

[mhr3a]

ناله کردم: آفتاب...ای آفتاب
برگل خشکیده ای دیگر متاب
تشنه بودیم و او مارا فریفت
در کویر زندگانی چون سراب

 

[FATEME078]

به او جز از هـ*ـوس چیزی نگفتند
در او جز جلوهٔ ظاهر ندیدند
به هرجا رفت در گوشش سرودند
که زن را بهر عشرت آفدیدند

 

[ماهتاب :)]

دیدگان تو در قاب اندوه
سرد و خاموش
خفته بودند
زود تر ازتو ناگفته هارا
با زبان نگه گفته بودند

 

[FATEME078]

در گیسوان آن زن افسونگر
دیوانه وار عشق و هـ*ـوس ریزد

 

[ماهتاب :)]

در چشم روز خسته خزیده ست
رویای گنگ و تیره خوابی
اکنون دوباره باید از این راه
تنها بسوی خانه شتابی