شعر اشعار امیر معزی

^Venus^ · 2017/08/19

خصمان تو لاف سپر زرد زدند

شش پنج به‌ گاه ماندن نرد زدند

گر سرد سخن شدند وا مرد زدند

با دولت تو بر آهن سرد زدند

^Venus^ · 2017/08/19

چون باز خیال تو پر و بال زند

در جان رهی عشق تو چنگال زند

آن کس‌ که نه از وصال تو نال زند

شاید که ز چشم خویش قیقال زند

^Venus^ · 2017/08/19

هر شب که رهی فال ز روی تو زند

مرغی شود و بال به سوی تو زند

هر نعره که پاسبان کوی تو زند

گویی‌که زجان مهرجوی تو زند

^Venus^ · 2017/08/19

ترکان ملک با خرد و باهوشند

حور شَبَه زلف و دیو آهن پوشند

دیوند چو روز رزم جان را کوشند

حورند چو پیش تخت شه می‌نوشند

^Venus^ · 2017/08/19

خصمان ملک چو جغد در ویرانند

دایم همه را همچو مگس میرانند

خود را چو همای از چه قِبَل می‌دانند

کز چشم چو سیمرغ همی پنهانند

^Venus^ · 2017/08/19

گر بر فلک از تاجوران راه کنند

وز قدرت و قدر دست بر ماه کنند

ور دست فلک ز دهر کوتاه کنند

آخر همه خطبه بر ملکشاه کنند

^Venus^ · 2017/08/19

ای شاه تورا ماه نگین خواهد بود

زیرِ قدمت ملک زمین خواهد بود

ملک تو ز روم تا به چین خواهد بود

ما فال زدیم و همچنین خواهد بود

^Venus^ · 2017/08/19

تا چند دل تو چشمهٔ نور بود

زان چشمهٔ نور چشم بد دور بود

ملک و سپه و خزینه معمور بود

آن خسرو را که چون تو دستور بود

^Venus^ · 2017/08/19

از عمر شبی به‌ کام دل دوشم بود

کاواز سرود و رود درگوشم بود

بگذشته و بامداد فرموشم بود

مهتاب نبود و مه در آغوشم بود

^Venus^ · 2017/08/19

حیرت همه در درنگ و سنگ تو بود

نصرت همه در شتاب و جنگ تو بود

تا پرّ عقاب بر خدنگ تو بود

دشمن چو کبوتری به چنگ تو بود