مشاعره مشاعره با اشعار سید مهدی موسوی

[آرسين]

و خواست تا كه خودش را دوباره پاك كند
غزل تمام شد و آفتابه را برداشت

 

[رَشنو]

تو را به سمت خودش می برد دهان سرد خیابانت

چه انتخاب پر از میلی، چه هـ*ـر*زه رفتن دلخواهی

 

[آرسين]

یک نفر از وسط کوچه صدا کرد مرا
بازی مسخره ای بود رها کرد مرا

 

[رَشنو]

از خواب می پری از عشق و اعتماد!

از قرص کم شده، از گریه ی زیاد

 

[آرسين]

در غار ناریک خودش خرس زمستانی
بیدار خواهد شد، نخواهد شد به این زودی

 

[رَشنو]

یک نفر، از وسط کوچه صدا کرد مرا

بازی مسخره ای بود... رها کرد مرا!

 

[آرسين]

آن سایه ای که پشت سرت راه می رود
گرگی مخوف در کت و شلوار عابر است

 

[رَشنو]

تو آمدی که بگویی: اگر... اگر می رفت...

تو آمدی و کسی داشت سمت در می رفت!

 

[آرسين]

ترانه سازی تلخی ست در پی ات بودن
چقدر بازی تلخی ست در پی ات بودن

 

[رَشنو]

نور بی اسم توی ذوقم زد

باز شد یک دریچه در کمدم

اول شعر از تو افتادم

به کجایی که می رود به خودم