شعر اشعار فایــز دشتـــی

ZahraHayati · 2017/09/06

خبر دارى به من هجران چهاکرد؟
دلم را ریش و جانم مبتلا کرد
زمردم عشق تو پوشیده فایز
ولى شوق تو رازش بر ملا کرد

ZahraHayati · 2017/09/06

دل آگه چه محتاج بریداست؟
چه حاجتمند پیغام نوید است؟
خبر از حال فایز یار دارد
چه لازم دیگرش گفت و شنید است؟

ZahraHayati · 2017/09/06

سرم پر شور شیداى تو کافیست
دلم داغ تمناى تو کافیست
به سیر گلستان فایز چه حاجت؟
خیال سرو بالاى تو کافیست

ZahraHayati · 2017/09/06

نه هر چشمى ز جسمى مى برد جان
نه هر زلفى دلى سازد پریشان
نه هر دلبر ز فایز مى برد دل
رموز دلبرى سرى است پنهان

ZahraHayati · 2017/09/06

رخ تو آتش و زلف تو دود است
مرا زین سرد مهریها چه سود است؟
چو فایز در بیابان تشنه جان داد
چه حاصل در صفاهان زنده رود است؟

ZahraHayati · 2017/09/06

نخستین بار باید ترک جان کرد
سپس آهنگ روى گلرخان کرد
نباید در طریق عشق فایز!
حذر از خنجر و تیر و سنان کرد

ZahraHayati · 2017/09/06

شب عید است و هر کس باعزیزش
کند بازى به زلف مشک بیزش
به جز فایز که دلدارى ندارد
نشیند با دل خونابه ریزش

ZahraHayati · 2017/09/06

مرا تن زورق است و ناخدا دل
در این زورق بود فرمانروا دل
رسد فایز به ساحل یا شود غرق
ندانم مى برد مارا کجا دل

ZahraHayati · 2017/09/06

در این دنیا بسى اندهناکم
که ا زمردن نباشد هیچ باکم
یقین روز ازل تقدیر فایز
به آن غم عجین گردیده خاکم

ZahraHayati · 2017/09/06

غم دنیا خورم یاحسرت یار
و یا گریه کنم من با دل زار
همى ترسم شود دیوانه فایز
چو مجنون رو نهم بر دشت و کهسار