شعر اشعار حمید هنرجو

[I.MehrDãd]

فکر کن پروانه ای

بال داری می پری

می روی از باغچه

بوی گل می آوری

*

فکر کن مثل نسیم

می وزی در آسمان

لابه لای برگها

شعر و لالایی بخوان

*

توی کندوها برو

بچه ی زنبور شو

روی گلها را ببوس

از بدی ها دور شو

*

شیره گل را بنوش

غنچه ها را ناز کن

در هوای دوستی

بال ها را باز کن

*

 

[I.MehrDãd]

خدا ، خدای مهربان

خدای خوب و آشنا

خدای چشمه و چمن

خدای سبزه زارها



کسی که بال می دهد

به این پرنده ها تویی

کسی که باز می کند

زبان جوجه را تویی



تویی که داده ای به من

زبان و پا و دست و سر

دو تا فرشته داده ای

به نام مادر و پدر



کسی که یادش از دلم

نمی شود جدا ، تویی

خدای خوب و مهربان

امید بچه ها تویی

 

[I.MehrDãd]

*تمام کلماتم کبوتر شده امروز...چه صبحی!چه عطری!چه هوایی!



عجب منظره هایی!...نه در هست،نه دیوار ،

نه خوابم،نه بیدار.کسی با سبدی از کلمه آمد و در زد

دلم باز، پرنده شد و پر زد

به چشمم همه جا باغ و چمن شد،گلی مادر من شد.تمام کلماتم،

کبوتر شده امروز،مدادم،در احساس پریدن،شناور شده امروز

دوباره من و یک دفتر صد برگ،من و کاغذ رنگی،

چه صبحی!چه پرواز بلندی!چه انشای قشنگی!...