شعر اشعار فایــز دشتـــی

[ZahraHayati]

به شب نالم شب شبگیرنالم
گهى از بخت بى تدبیر نالم
بنالم چون پلنگ تیر خورده
گهى چون شیر در زنجیر نالم

 

[ZahraHayati]

شعرى در قالب غزل در مدح امام حسین (ع)
اى نام تو آرایش هر مسجد منبر
واى ذکر تو زینت ده هر محفل و محضر
بى نام تو مسجد چه بود، طرح مهندس
بى ذکر تو محفل چه بود، نقش مصور
آفاق پراز زمزمه نام تو باشد
نام تو شفا بخش همه عاجز مضطر
گر تیغ تو در کرب و بلا جلوه نمى کرد
تا حشر بدى خلق جهان یکسره کافر
آن جلوه که شمشیر على کرد به خندق
ضرب تو فزونتر بود از ضربت حیدر
زیرا که نبى بود و على بود و سپاهى
عمرو آمد و تنهابه على گشت برابر
شاه شهدا یک تنه با خلق جهانى
آن کرد که حیدر نکند در صف خیبر
فریاد از آن دم که گرفت او به کمر دست
دیدش که فتاده به زمین نعش برادر
بى خود شد و از اسب بیفتاد به زارى
زآنان که برفت طاقت و هوش از تن و از سر
اى ماه بنى هاشم واى صف شکن من
اى در همه احوال مرا مونس و یاور
فایز! به عزاى شه لب تشنه فغان کن
تا شافع جرم تو شود در صف محشر

 

[ZahraHayati]

ببر اى ساربان در قتلگاهم
بده مژده حسین کم سپاهم.
بگو عباس! بر پاکن علم را
برآور آ رزوهاى دلم را
مگر اى ساربان این جا چه جایست ؟
که آن خوشبوتر از جنت سرایست
نسیمش در مشامم خوشتر آید
که این جا بوى زلف اکبر آید
الا اى ساربان مشکن دلم را
فرود آور در این جا محملم را
که این جا خوش فرود آمد دل من
خس و خارى که در این سرزمین است
نشیمنگاه سرو و یاسمین است
همین خاک است منزلگاه جانان
نهم سر بر سر خاکش دهم جان
عجب این خاک، خاک مشک بیز است
که هم شادى فزا هم غصه خیز است
عجب این خاک، خاک باصفائیست
یقین آرامگاه دلربائیست
عجب این خاک بویش عنبرین است
یقین باخون مهرویان عجین است
برهنه پابر هر ناسزاوار
برهنه، بر مغیلان پاى پرخار
سر از این خاك هرگز بر ندارم
مگر از تن رود جان فگارم
براى این زمین بود اى عزیزان
گذاریدم که تا این جا دهم جان

 

[ZahraHayati]

و شعرى ناتمام در مدح عباس بن على بن ابى طالب (ع)
عباس آمد از بهر ستیز « کوفیان گفتند
ما نداریم دست جنگ او مگر پاى گریز
اى پیاده بر زمین افکن تو این تیر و کمان
واى سوار عباس آمد جوشن ومغفر بریز
این غضنفر هژبر افکن که شبل حیدر است
ز او بیندیشید کامد شیر باشمشیر تیز»...

 

[ZahraHayati]

رباعی
اى شاه نجف هر دو جهان شاهى تو
ره گمشدگان به سوى حق راهى تو
فایز نشاسدت ولیکن داند
الله نه اى ولى اللهى تو

 

[ZahraHayati]

در باغ بگم منزل و مأوای من است / بوذر نیم و ربذه چرا جای من است

 

[ZahraHayati]

تو خوبی او ز خوبی بی نیاز اسست
تو سروي آن پري رخ سروناز است
مرنج از راستی دلدار فایز !
تو بازي آن نکو رخ شاهباز است

 

[ZahraHayati]

به هنگام و داع آن لاله رخسار
به مژگان ریخت بر گل ژاله بسیار
به گریه گفت "فایز عهدت این بود
شکستی عهد و پیمانت به یکبار ؟"

 

[ZahraHayati]

اگر دورم من از تو اي پریزاد
فراموشم مکن زنهار، زنهار!
همان عهدي که با تو بست فایز
وفادارم اگر هستی وفادار

 

[ZahraHayati]

بتا ختم رسل پیغمبري شد
به من روشن صفات دلبري شد
دو مثقال دلی که داشت فایز
به تاراج سر زلف پري شد