شعر اشعار امیر معزی

^Venus^ · 2017/08/19

هرکس که سزای افسر وگاه بود

خدمتگر این خدمت درگاه بود

در روی زمین اگر بسی شاه بود

شاه همه سنجر ملکشاه بود

^Venus^ · 2017/08/19

هر بزم که کردی همه بهروزی بود

کار تو نشاط و مجلس افروزی بود

هر رزم که کردی همه پیروزی بود

هرچ آن دگری خواست تو را روزی بود

^Venus^ · 2017/08/19

دجله ملکا زمان زمان بفزاید

تا با تو به جود اخویش‌ا پهلو ساید

چون دجله هزار اگر تو را پیش آید

در جنب دل تو قطره‌ای ننماید

^Venus^ · 2017/08/19

خرگه زند وکارکسی نگشاید

مطبخ زند و نان به کسی ننماید

گر دود به مطبخش درآید شاید

کز مطبخ او دود همی برناید

^Venus^ · 2017/08/19

سلطان جهان برکیارق باید

کز دولت او جهان همی آراید

بس برناید تا هنرش بِفْزاید

بندد کمر و همه جهان بگشاید

^Venus^ · 2017/08/19

از درگه تو ملوک را تاج آید

در همّت تو هزار معراج آید

توقیع تو چون به ‌دست محتاج آید

چون‌کعبه بود که بیش حُجاج آید

^Venus^ · 2017/08/19

شاها چو دلت در صف تدبیر آید

او را مدد از عالم تقدیر آید

تیغ تو جهان‌گرفت آری شک نیست

آن راکه تو برکشی جهانگیر آید

^Venus^ · 2017/08/19

چون آتش خاطر مرا شاه بدید

از خاک مرا بر زبر ماه کشید

چون آب یکی ترانه از من بشنید

چون باد یکی مرکب خاصم بخشید

^Venus^ · 2017/08/19

حوران سپاهت ای شه شیر شکر

در آب روان همی نمایند صُوَر

آن است مرادشان که باشند مگر

در خدمت مجلس تو اِستاده کمر

^Venus^ · 2017/08/19

دست مَلِک ملوکِ عالم‌ْ سنجر

بحری است‌ که در جهان چنان نیست دگر

چون باد سخاکند بر آن بحرگذر

موجش همه دُر باشد و آبش همه زر