شعر اشعار امیر سهرابی

[^Venus^]

غم به ابروی تو و روی لبت لبخند است

وای از آن فتنه گری ها که در این پیوند است

تار موی تو گره خورده به بند دل من

مو بپوشان که دلم باز به مویی بند است

مژه هایت خط اسلیمی وپلکت گل و مرغ

سفره ی ترمه چشمان تو بی مانند است

زندگی گوشه قلب تو بهشت است بگو

رهن مخروبه ترین گوشه ی قلبت چند است

جگرم سوخت ولی باز دعایت کردم

منتی نیست که این خاصیت اسپند است

 

[^Venus^]

حرف هایم شکوه هایی توامان با خواهش است

سرنوشت جنگ من با این زمانه سازش است

اشک هایم سکه های عهد دقیانوس بود

مردی از اصحاب کهفم سکه ام بی ارزش است

پادشاهم ،گرچه یارانم خــ ـیانـت کرده اند

بی پناهم ،گرچه پشتیبان شهرم ارتش است

خانه ای مخروبه ام نزدیک قبرستان شهر

روح سرگردان قومی دور من در گردش است

یوسفم را نا برادر ها به صحرا بـرده اند

از نبودش سوی چشمان به سوی کاهش است

ابرهای ساکن بالا سرم افسرده اند

آسمان شهر من یکریز کارش بارش است

خیری از دنیا نیدیم تا گرفتارش شوم

لحظه ی مردن برایم لحظه آرامش است

 

[^Venus^]

گرچه از این بی محلی ها شکایت میکنم

شهر عادت کرده پس من نیز عادت میکنم

کشته های چشم توازحد گذشته بعد از این

هر زمان پیش تو ام غسل شهادت میکنم

طاقت از کف میدهم هر بار میخندی ولی

محض حفظ آبرویم استفامت میکنم

در میان آشنایان پر شده دیوانه ام

پیش هر کس می نشینم با تو صحبت میکنم

پشت هر مرد موفق یک زن فرزانه است

من به پشتیبانیت احساس قدرت میکنم

 

[^Venus^]

آرزو می کنم اما به تو امیدی نیست

در جدا بودن ما شبه و تردیدی نیست

تو مرا رانده ای از خویش خودم میدانم

راه برگشت برای من تبعیدی نیست

دید ما گرچه یکی نیست ولی باور کن

زندگی هر چه که هست آنچه تو میدیدی نیست

بعد تو معنی ماه و شب و سالم گنگ است

ردی از ماه در این هجری خورشیدی نیست

قبل پیش آمدن آن چه نباید برگرد

چون اگر دیر شود فرصت تمیدی نیست

 

[^Venus^]

دختر گل های وحشی غنچه ی سرخ انار

مهربان تر باش قدری با من چشم انتظار

مثل مرتاضان هندی با کمش هم زنده ام

من به اخمت قانعم لبخند می خواهم چه کار

دست من رو شد برایت بازیم را خوانده ای

حکم دل کردی دلم را باختم در این قمار

جای دست رد تو بر روی قلبم مانده است

روز و شب ها بی قرارم بی قرارم بی قرار

مطمئنا خودکشی از بی تو بودن بهتراست

یا رضایت می دهی یا میروم بالای دار

 

[^Venus^]

روی این قفل نوشتند دعا می خواهد

من سپردم به خودش هر چه خدا می خواهد

رفتنت اول جولان نفس تنگی هاست

بنشین شهر دلش بازهوا می خواهد

کشتی نوح دلت قدر دلم جا دارد

در امان بودن من مهر تو را می خواهد

یوسف از من نگذر شهر مرا ترک نکن

مگر اینجا چه قدر کور و گدا می خواهد

کار من نیست فقط دست تو را می بوسد

من سپردم به خودت هر چه خدا می خواهد

 

[^Venus^]

تا حیاط خاطراتم سهم و جولانگاه توست


خاطرت جم خاطرم همواره خاطره خواه توست


چاییی یخ کرده با تو مثل چای دشلمه است


لـ*ـذت هر لحظه اش از بودنم همراه توست


آسمان چتر خیالم را گرفت و ابر شد


نم نم باران زد انگاری دلیلش آه توست ‎


نقشه ام این روزها تنها به یک جا میرسد


هر کجا پا میگزارم آخرش در راه توست


مثل موسی نیل تنهایی مان را باز کن


رد شدن از نیل غم محتاج بسم الله توست

 

[^Venus^]

آئینه تزئین شده با شیشه و کاشی

روبند بینداز که مشکل نتراشی

تو علت لرزیدن دست و ،دل شهری

معلول تو است این همه جنجال وحواشی

تغییر زمان تابع نسبیت محض است

فرق است اگر باشی و وقتی که نباشی

در راه رسیدن به تو از عقل گذشتم

از عقل که نه خیریه ی سنگ تراشی

تنهایی من کاخ مخوفیست که شاید

با زلزله ی عشق تو گردد متلاشی

دانلود رمان های عاشقانه

 

[^Venus^]

دلبری هایت دلم را برد تا دلبر شوی

چادرت باعث شده امروز زیبا تر شوی

در نقاب اخم هایت خنده پنهان کرده ای

می شود با این هنر یک روز بازیگر شوی

خاک من از جنس بت های زمان جاهلیست

تو غرورم را شکستی تا که پیغمبر شوی

از پسر آدم چه خیری دیده جزخیره سری

قسمتت شد مثل مریم باشی و دختر شوی

”قدر زر زر گر شناسد قدر گوهر گوهری"

قدر چشمت را بدان شاید تو هم زرگر شوی

دوری از تو مشکل لاین حل این روز هاست

تو بیا تا راه حل مصرع آخر شوی

امیر سهرابی

دانلود رمان های عاشقانه