شعر اشعار فایــز دشتـــی

[ZahraHayati]

زخاک و آتش و از خال از باد
خدا رخسار خوبان را صفا داد
چو چسم ما نظر بگشاد فایز
غضوا ابصارکم را کرد ارشاد

 

[ZahraHayati]

یا رب تو جمال آن مه مهر انگیز
آراسته اي به سنبل انبر بیز
پس حکم همی کنی که در وي منگر
این حکم چنان بود که دار و مریز

 

[ZahraHayati]

خداوندا تو قهاري تو جبار
تو ستاري و صباري و غفار
زتو هر چه سزد با فایز آن کن
و گرنه من جحیمم را سزاوار

 

[ZahraHayati]

خداوندا تو رحمان و رحیمی
به اسرار ضمیر من علیمی
از آن فایز گنه کرده که دنست
که تو غفار ستار و کریمی

 

[ZahraHayati]

قدت طوبا لبت کوثر رخت حور
از این حسن خدایی چشم بد دور
بت فایز زخوبی بی نیاز است
بود سر تا قدم نور علی نور

 

[ZahraHayati]

رخ تو کعبه و محراب ابروت
صفا و مروه آن چشمان جادوت
طواف کوي حسنت حج فایز
حجر آن خال باشد کاوست بروت

 

[ZahraHayati]

که والشمس الضحی روي تو اي یار
شب دیجور گیسوي تو اي یار
که فایز با هم بالا نشینی
فداي حلقه موي تو اي یار

 

[ZahraHayati]

عسل از معدن زنبور خیزد
کلام الله زکوه طور خیزد
اگر نشنیده ای بشنو فایز
به قبرت یا محمد نور خیزد

 

[ZahraHayati]

مرا تن زورق است و ناخدا دل
در این زورق بود فرمنروا دل
رسد فایز به ساحل یا شود غرق
نمی دانم می برد ما را کجا دل

 

[ZahraHayati]

در این دنیا بسی اندوهناکم
که از مردن نباشد هیچ باکم
یقین روز ازل تقدیر فایز
به آب غم عجین گردیده خاکم