شعر اشعار امیر معزی

^Venus^ · 2017/08/19

گر نعمت دشمنت ز حد بیرون شد

بنگر که به عاقبت ز محنت چون شد

از قارون‌ گر به مال و گنج افزون شد

در زیر زمین نهفته چون قارون شد

^Venus^ · 2017/08/19

تا فتح تو تاریخ مسلمانی شد

پیروزی تو اصل جهانبانی شد

تا خان ز سیاست تو زندانی شد

از بیم تو چشم خانیان خانی شد

^Venus^ · 2017/08/19

چون شاه سوی تخت سرافراز آمد

پیرامن او بخت به‌پرواز آمد

آن روز ز تخت شاهی آواز آمد

کامروز مسیح از آسمان باز آمد

^Venus^ · 2017/08/19

چون رخ بگشاد آن نگار دلبند

جای صلوات باشد و جای سپند

احسنت زند ستاره از چرخ بلند

آن مادر راکه چون تو زاید فرزند

^Venus^ · 2017/08/19

گر ابر به جود خویشتن را چو تو خواند

فراش تو بود او همی‌گرد نشاند

هر چند بسی‌ گهر پراکند و فشاند

آخر گهرش نماند و بی‌کار بماند

^Venus^ · 2017/08/19

از هیبت تو به روم کفار نماند

وز نصرت تو به روم زنار نماند

با عدل تو در زمانه تیمار نماند

با جود تو در خزانه دینار نماند

^Venus^ · 2017/08/19

در عشق تو ای صنم مرا رای نماند

وان طبع لطیف حکمت آرای نماند

بر جای همی بود دلم بی‌غم تو

تا جای غم تو گشت بر جای نماند

^Venus^ · 2017/08/19

ای شاه بنای ملک محکم به‌تو ماند

باغ ظفر و فتوح خرم به تو ماند

شاهنشهی از نژاد آدم به تو ماند

رفتند مخالفان و عالم به تو ماند

^Venus^ · 2017/08/19

در عشق تو زیر و بم هم‌آواز منند

اندیشه و باد سرد دمساز من اند

خاموشی و صبر خازن راز من اند

رنگ رخ و آب دیده غماز من اند

^Venus^ · 2017/08/19

تیراندازان همه گرو در بستند

بردند گمان که با ملک همدستند

آخر همه عاجز و خجل بنشستند

وز شرم ملک تیر و کمان بشکستند